Kapı

Aynadaki Tuhaflık

"Neredeyse hiç param kalmadı, umarım bu haftayı çıkabilirim" diye sayıklanıyordu Steel. Saat 9:20 saat 10:00 da arkadaşlarıyla buluşması gerekiyordu kıyafetlerini giyip dışarı çıktı.

Steel gevşek bir kişilikti. Parasını

çarçur eder her ay sonu olduğu gibi "Ah umarım bu haftayı çıkarırım!" diye yakınırdı. Ama bu sefer kendinden emindi az para harcayacaktı...

Arkadaşlarıyla buluştuğunda yanında bulunan 95 doları adeta yarını görmeyecekmiş gibi harcamıştı. Sebebi ise hayatında neredeyse hiçbir başarısı olmayan Steel kendisinin alay konusu edilmesini istememesiydi çünkü arkadaşları ortaokulda ona "Vasıfsız" diyorlardı. Steel eve varınca herzaman ki ifadesiz suratı ile "Umarım bu haftayı çıkarırım" diye yakınıyordu.

Su faturasını ödeyecek parası olmadığı için sular kesilmeden duş almak istemişti.

Duştan çıktı, kurulandı ve kıyafetlerini giydi. Aynada kendine bakarken aynada bir gariplik sezdi elini aynaya yaklaştırıp dokunmaya çalıştığında eli aynanın içine girmişti. Şaşırmaya bile üşenen Steel bu olaya üşenmeden şaşırmıştı. Aynaya biraz daha yaklaşmak isteyen Steel kafasını aynaya doğru yaklaştırdı... Tam aynaya bakarken alnına çok sert bir şekilde darbe aldı. Birşeyin geldiğini görmüştü ama ne olduğu anlamamıştı. Kafasını kaldırdığında ise karşısında sanki Orta Çağ dan fırlamış vucüdunda zırh sırt tarafında ise bir kılıfın içinde bir kılıcı olan bir kız duruyordu.

Kız yavaşça gözünü açıp kafasını Steel e doğru çevirdi. Belli bir süre ifadesizce bakıştıktan sonra kız bir anda kaşlarını çatarak hızlı bir şekilde ayağa doğruldu. Elini sırtındaki kılıca attı ve Steel e salladı. Steel kendini sağa atarak saldırıyı savuşturmuştu.

"Hey o kılıcı indir, az kalsın beni öldürüyordun!"

Diye kıza seslendi Steel. Kız ise hiç istifini bozmadan

"Amacım o zaten Gargolya köpeği seni!"

Dedi. Steel ise durumun ciddiyetini anlamıştı. İçindeki korkuyu gizleyip şu şekilde seslendi

"Evimin aynasından fırlayan sensin, Ne seni tanıyorum, ne de Gargamelin köpeğiyim!"

Diyerek kızı birkaç saniye ifadesiz şekilde düşündürtmeyi başarmıştı. Birkaç saniye sonra kız tekrar kaşlarını çatarak;

"Gargamel değil Gargolya! Ama eğer dediklerin doğruysa askerlerden senin aynan sayesinde kurtuldum. Teşekkür ederim." dedi. Kızgın suratı bir anda gülümsemeyle dolmuş bir yandan da odanın etrafında ki eşyaları incelemeye başlamıştı. Steel ise hayatında ilk defa bir kızdan teşekkür almıştı. İçinde garip bir saplık mutluluğu vardı ama içinden de "Çifte kişilikli mi bu kız? Daha az önce boynuma kılıç salladı" diyerek hayatında pek kullanmadığı beynini çalıştırmaya çalışıyordu.

Kız etrafı birkaç dakika inceledikten sonra Steel e dönerek.

"Ben acıktım. Ayrıca uykum da var"

Dedi. Steel ise hiç istifini bozmadan

"Uyuyacaksan uyu. Param olmadığından yemek alamam"

Dedi. Kız ise Steel e birkaç saniye baktıktan sonra gülmeye başladı. Steel ise neye güldüğünü anlamamıştı. Kız gülmeyi kestikten sonra belinin sağ tarafında ki keseden bir altın çıkarıp Steel e verdi. Steel ise şaşkınlık üstüne şaşkınlık yaşıyordu. Bir altının değeri yaklaşık 400 dolar olduğunu bilen Steel altını kemirmeye başlamıştı bile. Kız ise emir verirmişcesine

"Sana o altını ye diye vermedim! Gitte yiyecek birşeyler al bize"

Steel ise kafasında "Bu kızın dırdırını çekersem daha çok altın kazanabilirim" diye düşünüyordu. Sonra ise kıza dönerek

"Tamam bize yemek alıp geleceğim, sen burada bekle"

Diyerek evden çıktı, altını bozdurabileceği bir yere gittikten sonra en yakın markete giderek hazır gıdalardan aldı. Eve mutlu bir şekilde dönmüştü kapıyı anahtarı ile açtığında ise kızın hırpalanmış bir şekilde elinde kılıcı bulunan, siyah saçlı, siyah gözlü ve sağ gözünde bir yara izi olan bir adam tarafından saçından tutulup havaya kaldırıldığını gördü. Steel her ne kadar beceriksiz bir insanda olsa babası Delta Force ekibinde görev yapmış 46 tane ödülü ve madalyası bulunan bir profesyonel askerdi. Steel'ın tek başarılı olduğu şey ise dövüşmekti. Adamın yanındaki birkaç askeri devirmesi çok uzun sürmedi yüzünden minik bir çizik alan Steel tam o adamla karşı karşıya gelmişken kız bağırarak

"Kaç! Bu adamı yenemezsin, benim yüzümden daha fazla insan ölsün istemiyorum"

Steel ne yapacağını bilemeden adama döndüğünde ise adamın birşeyler yaptığını farketti. Steel izlediği fantastik filmlerden o şeyi anlamıştı. Alnından gelen ter ile korkudan titreyerek

"O şey Bü...yü Çemberi"

Steel yere devrilmiş, kanlar içinde yatarken tavanında ki örümcekle bakışıyordu ve acı çektiği sesinden belli olurcasına

"Nereden geldiğini bilmediğim bir kız için ölüyorum. Ne kadar vasıfsızım"

Bu Steel'ın bilincini yitirmeden önceki son sözleriydi.

Uyandığımda hastanede olduğumu anlamıştım, başımda vucüdü fit 1.70 boylarında bir kız duruyordu belli bir süre bana baktıktan sonra.

"Neler yaşadın böyle? 4 gündür uyuyorsun"

O an hayatta kalmanın ve bu haftayı çıkarmanın sevincini yaşıyordum ve başımdan geçen herşeyi ona anlattım, dikkatli gözlerle beni dinledikten sonra cüzdanını çıkarıp kimliğini gösterdi

"Görmemen gereken şeyler görmüşsün, bir devlet sırrına tanıklık ettin sana herşeyi anlatacağım;
Biz aynandaki kapı benzeri şeye 'Kapı'  diyoruz. Henüz araştırılmasına rağmen hiç ortaya çıkmamıştı."

Şaşkın bir suratla Steel

"Sizde kimsiniz, neden bu şeylere sürüklendim?"

Kız biraz soğuk bir tavırla

"Merak etme, Prenses Elis seninle kalacak. Aylık olarak devletten belli miktar para alacaksın. O kız diğer dünyanın anahtarı olabilir"

Steel yaşadığı şeylerin şokunu atlatmaya başlamıştı ve içinden "Yanımdaki kız prenses miydi? Bu kadar olayın neden yaşandığını şimdi anladım. Tamam prensese bakacağım siz ücretimi ödediğiniz sürece"

Kadın sözlerimden memnun kalmıştı. tam gidecek duraksadı ve bana döndü

"Unutma bu olaydan birine bahsedersen ölürsün, karşı dünyanın askerleriyle savaşmaya çalışırsan ölürsün, prensesle uygunsuz birşey yaparsan ölürsün. Kanunlar bizim için geçersiz."

"Geçersiz mi, sizde kimsiniz?"

Hiçbirşey dememişti. Ayaklanmak istemiştim ama yaralarım izin vermemişti, biraz dinlenmek istedim ve gözlerimi yavaşça kapattım...