უკანასკნელი ნატვრა

2თავი(მატყუარა)

4ივლისი
როგორც კი მზის სხივებმა ფანჯრებს თავი დააღწიეს და ოთახში შემოანათეს მაშინვე გამეღვიძა.ვიცოდი რო მალე იკა და ნაკო გამომივლიდნენ ამიტომ ავდექი ვიბანავე, მაგიდაზე საუზმე გავშალე დედაჩემის საფირმო ბლინები დავდე და ბავშვებს დაველოდე.ამდროს ტელეფონი აზუზუნდა და შეტყობინება მომივიდა.
*იკას ძმაკაცები დაადგნენ  და სადღაც გაგვექცნენ მარტო მოგვიწევს წასვლა ავტობუსის გაჩერებასთან გელოდები და მალე მოდი არდამაყუდო აქ დიდიხანი*
ჯანდაბა რა ივლის ამ სიცხეში საყიდლებზე გავიფიქრე და ბლინები პირში ჩავიტენე.ჩანთას ხელი დავავლე სახლის კარები ჩავკეტე და ნაკოსკენ გავემართე.სანამ ავტობუსის გაჩერებამდე მივედი ჩემი დამემართა ისე ცხელოდა.
-ნიინ აბა თუ მიხვდები ვინ დავინახე მანქანით?
-მერავიცი ნაკო დროზე წავიდეთ რა თორე ვკვდები მგონი ეს მზეც ჩვენს ჯიბრზეა.
-სანდრო იყო მგონი უფრო გასიმპათიურდა თავის ძმაკაცებთან ერთად ისე ჩამიშხუილა თვალი ძლივს მოვკარი.
როგორც იქნა საბოლოოდ სავაჭრო ცენტრამდე მივაღწიეთ და მაღაზიები დავიარეთ ბოლოს პარკებით დატვირთულებმა სახლისკენ წამოსვლა რომ დავაპირეთ ნაკომ აიჩემა ზოლიანი მაიკა უნდა ვიყიდოო აი აქ კი გადამეკეტა თვალები ავატრიალე და შეღონებული სახით ვუთხარი.
-აუ მიდი რა შენ მე აქვე სკამზე ჩამოვჯდები თორე სიარულისთავი აღარ მაქვს და ცოტა მალე გამოდი.
ბოლოს როგორციქნა თავისუფალი სკამი ვიპოვე ჩვენი პარკები დავაწყვე და ტელეფონში ქექვა დავიწყე. ცოტახნის მერე მესმის პარკების ჭრაჭუნის ხმა გვერდით ვიხედები და ვიღაც ბიჭი ჩვენს პარკებს დაბლა დებს და შორიახლოს მიჯდება ერთი პარკი ფეხებში ჩამიდოდა და თვითონ მთელ სკამზე გაიშალა.
ვაიმე ახლა როავიღებ ამ პარკებს და ვურტყავ თავში რაწესი იყო მთელი პარკების ფეხებში ჩაყრა. მისკენ ვიხედები და მხარზე ხელს ვუტყაპუნებ რადგან შემომხედოს.
-უკაცრავად მაგრამ სახლში არ გასწავლეს რომ სხვის ნივთებს ესე არ უნდა მოექცე?ჩემი პარკები ფეხებში ჩამიყარე შენკიდევ მთელი სკამი დაიკავე.
ჩემსკენ შემოტრიალდა და თავისი დიდი თაფლისფერი თვალებით შემომხედა.თვალებს აქეთ იქით იქნევდა რაღაცას მიმანიშნებდა ხელებსაც რიტმულად ამოძრავებდა გავიფიქრე ყრუ-მუნჯი იქნებათქო და თავი დავანებე ისიც ვიფიქრე ალბათ საღ ჭკუაზე არაა საწყალითქო არადა მშვენივრად იყო ჩაცმულიც და მოვლილიც.მერე ჩავფიქრდი გიჟი ხოარაა რას მომშტერებია ამდენიხანითქო და ადგილის შეცვლა დავაპირე ჩემი სკამიდან ადგომა და მისი ხელის შეხება ჩემს მხარზე ერთი იყო ხელებს აქეთ იქით იქნევდა და თან ირონიული სახე ჰქონდა აქკი მართლა დავეჭვდი მანიაკი ხოარაა ვინჯანდაბაათქო.არ შემეშვა, ბოლოს თითებით მანიშნებდა ტელეფონზე რაღაცა აკრიფა და სახესთან ახლოს მომიტანა.
*მაღაზიამდე მიმაცილე ფეხი მტკივა*
წავიკითხე და სახეზე შევხედე.
-რაგინდა მანიაკო დამანებე თავი ჯერ პარკებს მაცლი ახლა მაღაზიამდე მიმაცილეო ვინგგონივარ ერთი გესმოდეს ხო შენს ადგილას მიგსვავდი. ვეჩხუბებოდი და ხელებს ვუქნევდი, მაგრამ მერეღა მივხვდი რომ ჩემზე გიჟი ამ პლაზაში ისიც კი არიყო ბოლოს ისეთი საწყალი თვალებით შემომხედა ვისღა ახსოვდა შიში მაღაზიამდე მიცილება გადავწყვიტე რომელიც ჩვენს წინ იყო ოციოდე ნაბიჯში. მან ხელი გამომიწოდა ალბათ მე დამეყრდონაბთქო და მკლავში ხელი ჩავჭიდე არც ისე ცუდად არ დადიოდა. რო შევათვალიერე მშვენიერი ჯინსი თეთრი მაიკა და კეტები ეცვა  მენთოლის სუნიც ასდიოდა ცოტა სიმპათიურიც იყო ვიფიქრე საცოდავი ყრუ მუნჯო როათქო და ამ ფიქრში მაღაზიამდეც მივაღწიეთ.