Taehyung'un davranışlarına gülüp dalga geçebilir hatta saçmaladığını düşünebilirsiniz fakat şizofreni hastalığı bir bakıma aşırıya kaçan hareketlerden oluşuyor.Yani herkesin onu öldürmeye çalışması,tüm dünyanın bir olup onun üstüne gelmesi gibi düşünceler bu hastalıkta gayet normal.
Lana Del Rey-Hit And Run
14.06.2012
Yaşamın bir amacı var mıydı?
Düzen bozulmasın diye mi doğup ölüyorduk yalnızca? Yaşıyor muyduk,nefes mi alıyorduk sadece? Yaşamak ne demekti? Her istediğinin anında gerçekleşmesi ve mutlu olmak mıydı yaşamak,yoksa bölümlerin gayet neşeli olmasına karşın kötü sonla biten filmler gibi miydi? Kaçamıyordunuz ölümden,bitiyordu ömrünüz eninde sonunda.Ama bu ömrü nasıl geçiriyordunuz?Yaşıyor muydunuz tam anlamıyla ya da rüzgara boyun eğen bir çiçek gibi hayatın getirdikleriyle oradan oraya savrulup sonunda kötü sondan kaçamayanlardan mıydınız?Kimine göre sevdiğin kişiyle olunca tam anlamıyla yaşıyordunuz,kimine göre çok paranız olunca.Yaşadığınızı size ne hissettirebilirdi?Kim doldururdu anlamsız hayatınızdaki anlamsız günlerinizi hatırladıkça mutlu olacağınız anılarla?Bu iyiliği kim karşılıksız yapardı bu hayatta?Kim geri verebilirdi size hayatınızı?Yaşamayı kim öğretebilirdi size?
Kimse.Kimse yaşamanın anlamını kavratamamıştı bana bugüne kadar.Neden yaşıyordum hala bilmiyordum.Ölmek istiyor muydum?Hayır.Ama neden istemiyordum onu dahi bilmiyordum.Sadece nefes alıyordum işte sorgusuz.Günler geçtikçe hayatımdaki anlamsız günlere bir yenisi ekleniyordu.Fakat hayatım boyunca yanımdan ayrılmayan tek bir şey vardı.
İşte o.
Benimle konuşan,bazen gözlerimin önüne kan kırmızı perde gibi inen,hayatımı mahveden o şey.Hasta olmadığımı düşünüyordum hala.Ama diğerleri gibi olmadığımın farkındaydım.Üzülüyor muydum buna?Asla.Kimse yokken o oluyordu yanımda.Sikeyim ki nefret ediyordum bu boktan.Ama alışmıştım işte.Neden böyle bir şey yaşadığımı bilmiyordum.Sadece ergenlikte olan bir duygu karmaşası olduğunu düşünmüştüm önceleri.Ama şimdi o dönemleri atlatalı yıllar geçti.Hala devam ediyordu,hatta etkileri gittikçe artıyordu.Sesini duyuyordum başlarda sadece.Şimdi karşıma çıkıyordu.Görüyordum onu kanlı canlı bir insan gibiydi sanki.İnternetten deli gibi araştırma yapmıştım bir zamanlar.Karşıma çıkan şey ise adını ilk kez duyduğum bir şeydi: Şizofreni.
Eğer bir şizofreni hastası iseniz, gerçek ve hayal dünyası arasındaki farkı söylemeniz zor olabilir. Semptomlar dünyayı algılama ve çevrenizle etkileşim şeklinizi ciddi şekilde etkileyebilir.
Tanrı aşkına tam bir saçmalıktı bu!Şizofreni olduğuma beni kimse inandıramazdı.Gördüğüm duyduğum şeyler öylesine gerçekti ki bunu benim gibi duyamayan,göremeyen insanlarda sorun vardı kesinlikle.
Kanlar hala durmamıştı.Ellerimden,ayaklarımdan süzülüyordu.Çok fazla kan kaybediyordum ama nedense hiçbir acı hissedemiyordum.Evdeki ilk yardım çantasını almak üzere mutfağa gidecektim ki salondaki aynayı gördüm bu kez.Sikeyim lanet evin her yerinde aynalar vardı!Bir girdap gibi gözlerimi kendine çekti yine.Üzerimde hiçbir şey yoktu.Sadece kana bulanmış esmer tenimi görüyordum.Bu sabah gördüğüm o beyaz tenli yoktu şimdi.Uykulu kafayla hayal görmüş olmalıyım diye düşündüm.Düşmanıma son kez baktım ve mutfağa girdim.İlk yardım çantasını aldım ve oradaki sandalyeye oturup bileklerimi temizlemeye başladım.Bileklerimi,ayaklarımı temizledim ve bazı yerlerini sargı beziyle sardım.En azından şuan fazla kan kaybetmiyordum.Çantayı aldım ve çekmecenin içine koydum.
