Η Μαγισσα

Κεφάλαιο ΙΙΙ

Πλεον η Ιζαμπελα εβλεπε τον κοσμο λιγο διαφορετικα,ειχε αφησει την μαγεια να κατακλεισει το σωμα και την ψυχη της και δεν την εβλεπε ως ενα εργαλειο.Πλεον γυρνουσε στους δρομους και μπορουσε να ξεχωρισει τα μαγικα πλασματα,να τα βλεπει και μαζι και την μαγεια τους.

Στο σπιτι της αρχισε να μαζευει και να διαβαζει διαφορα βιβλια οσο αφορα τον μαγικο κοσμο.Οι πληροφοριες ηταν πολλες αλλα δεν την ενοιαζε αυτο την Ιζαμπελα σκοπος της ηταν να η πληροφοριση.Αρχισε να ψαχνει και στο διαδυκτιο και να μιλαει και με αλλους μαγους ή πολυ συχνα δασκαλους που εκαναν μαθημα για τα μαγικα πλασματα.

Οι μέρες περνούσαν με πολύ ενδιαφερον και σχεδον ειχε ξεχασει τι ειχε γινει την πρωτη μέρα,πήγε κιόλας στην πρώτη συνέντευξη της για δουλειά σαν λογιστήρια.Στην αρχη σκεφτοταν οτι καθως θα επιλεγει τι δουλεια δεν θα ηθελε μια δουλεια που να υπαρχει και η μαγεια μεσα αλλα τωρα της αρεσει απλως η ιδεα να μπορει να ξεφυγει λιγο απο τον μαγικο κοσμο (ομως θα ξεφευγε;).

Την επιασε στα πρασα,καθοταν και ετρωγε το πρωινο της οταν το τηλεφωνο της χτυπησε.Οταν το σηκωσε καταλαβε οτι ηταν ο διευθηντης του λογιστικου γραφειου που την πηρε τηλεωνο γεματη χαρα να την πληροφορισει οτι πηρε την δουλεια.Το κοριτσι δεν εκρυψε την χαρα του και αμεσως πεταχτηκε απο το τραπεζι και καθως προσπαθουσε να κρατησει τον ενθουσιασμο της στον τονο της φωνης της το σωμα της χορευε.Μολις εκλεισε ενοιωθε μια ισορροπία στην ζωη της,πηρε τηλεφωνο την κυρια Ζηνοβία,ειχε μερες να την παρει τηλεφωνο αλλα την σκεπτοταν,ηθελε να της πει τα καλα νεα αλλα να μαθει και τα νεα της.

Ντριν Ντριν,δυο φορες,τρεις φορες μετα βγηκε ο τηλεφωνητης.Η Ιζαμπελα σκεφτηκε οτι ενα ατομο τοσο υψηλο πανω στην ιεραρχία του συμβουλίου της μαγείας σίγουρα θα ηταν πολυάσχολη,για μια φορα το μυαλο της δεν πηγε στο κακο.Η επομενη επιλογη της ηταν να βγει εξω να το γιορτασει αλλα οχι πηγαινοντας σε καποιο κλαμπ αλλα να παει να παρει μια ταινια και πολυ προχειρο φαγητο και να κατσει στον καναπε της (Μονο εμενα μου αρεσουν αυτα;).

Καπου μακρια.

δωδεκα ανθρωπομορφα πλασματα ειχαν κανει έναν κύκλο στην μέση ήταν η Ζηνοβία που προσπαθουσε να εξηγησει στο συμβούλιο απο ποιον δεχτηκε επιθεση.Τα προσωπα τους ηταν παραμοργωμενα αλλα και παλι ο καθενας θα μπορουσε να δει τον τρομο.η μεγαλυτερη απειλη ειχε ξεφυγει απο τα ταρταρα και ηταν ελευθερη στους δρομους παλι.

Εξω στον δρομο.

Μια φιγουρα προχωρουσε χαρουμενη εξω στον δρομο,δεξια κι αριστερα γινοταν πανικο αλλα αυτη η φιγουρα χαμογελουσε.Μερα μεσημερι ο ηλιος ελαμπε και το παρκο ηταν γεματο ομως το βλεμμα τους ηταν καρφωμενο προς κατι συγκεκριμενο.

Πλησιασε μια γυναικα που καθοταν σε ενα παγκακι και απο διπλα μιλουσε σε εναν ανθρωπο που της εμοιαζε παρα πολυ αρα θα μπορουσε να ειναι και ο γιος της.Τους πλησιασε χωρις να πει κουβεντα μεχρι που εφτασε σε σημειο αναπνοης και τοτε το μονο πραγμα που ψελλισε ηταν <Γιε μου;>.

Εχω μηνες να γραψω το οτιδηποτε περα απο πολυ τυποποιημενες εργασιες οποτε ζηταω ενα μεγαλο συγγνωμη εαν σας φανει να μην βγαζετε νοημα καπου.(Αν και εχω πολυ χειροτερα βιβλια οι παλιοι ξερετε χαχα).

Καλη συνεχεια σε οτι κανετε αγαπες.

Ιζαμπελα.