imprisoned • jeonghan

Epilogue

Hailey

❝Oo, ganun nga. Kanina pa ako hindi pinapansin. Tsk, wala naman akong ginagawa sa kaniya.❞

❝Baka naman may dalaw jowa mo-joke!❞

❝Hindi ako nakikipagbiruan taenamo Minji.❞

I can't remember how I became friends with Minji. Ang natatandaan ko, Minji approached me as soon as Jeonghan's surprise ended, a year ago.

Isang taon na rin matapos ng masayang araw na iyon sa buhay ko. I admit, it was one of the moments I treasure the most. At sa isang taon ring iyon, marami ang nangyari. Of course, we can't avoid the fact that relationships like ours were going to be at rocks, tulad ngayon, magkaaway kami at hindi ko naman alam ang dahilan.

He changed me. I became more mature, nabawasan ko na din ang pagiging bugnutin at yung pagsigaw-sigaw ko sa kaniya. Teka, baka 'yun yung dahilan. Baka nagsasawa na siya sa akin..

❝Hello? Oy, m-may ano pa ako e, hehehe sige babye.❞ Minji ended the call. I wonder why is she stuttering, hindi naman siya ganiyan makipagusap sa akin dati.

I rested my head on the table. Hindi ako mapakali dahil sa mga negatibong pumapasok sa isip ko. Sana naman, hindi ganoon 'yon.

Sa totoo lang, galit din ako kay Jeonghan ngayon pero iniintindi ko nalang siya. Anniversary namin ngayon, tapos siya nakalimutan na ata. Tsk.

Napatingin ako sa regalo kong nasa ilalim ng table. Hoodie iyon, may nakaprint na halo ng angel sa harap. Of course, he is my angel and he will always be.

Napatingin naman ako sa cellphone kong nagriring. Hindi iyon si Jeonghan kaya nadismaya ako. But anyways, I have to answer the call dahil baka kliyente iyon at hindi ko alam.

❝Hello?❞ I greeted, but the other line remained silent. It took a few seconds for the caller to speak.

❝Kung gusto mong makita ang pinaggagawa ng magaling mong boyfriend pumunta ka dito sa may **** park.❞

Agad kong naibaba ang tawag bago kuhanin ang paper bag na naglalaman ng hoodie na regalo ko sana kay Jeonghan. Tangina mo, Yoon Jeonghan. Ipanghahampas ko nalang 'to sayo mamaya kapag nakita kitang may kaharutang malanding babae.

Hindi ganoon kalayuan ang park na sinabi nung caller kaya iniwan ko nalang ang sasakyan ko't tumakbo.

Nanginig ang nga tuhod ko nang makita si Jeonghan, kasama si Minji. Magkayakap sila, hahaha.

Ahas pala ito.

Lalapit na sana ako nang may tumakip sa mata ko. Taena, eto na ba ang katapusan ko?

❝Sumama ka nalang sa'min.❞ Sabi nung lalaki, hindi ko alam kung bakit parang pamilyar 'yung boses niya o sadyang lutang lang talaga ako.

❝Kuya patayin niyo nalang ako, pero unahin mo yung damuhong Jeonghan na 'yon pati 'yung ahas.❞ Rinig na rinig ko ang pagtawa niya. Ramdam ko naman ang paglalakad niya bago ako alalayan. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin, pero sasama na nga ako. May ipapamana na naman ako kay Hazel.

Naglakad pa kami ng ilang minuto hanggang sa tumigil na. Inalis na rin niya ang piring sa mata ko kaya napanganga ako sa nakita ko. Si Jeonghan, nakangiti sa akin na para bang wala siyang ginawang kalokohan kanina. Tsk.

❝Nakita mo 'yun di'ba? Hehe.❞ He's sweating, so I rolled my eyes at him.

❝Tanginamo, magsama kayo ni Minji mga ahas-❞ I was about to mock at him when he pressed his lips into mine. Nanlaki ang mata ko kahit hindi naman ito ang unang beses na hinalikan niya ako, pero ganito pa rin 'yung pakiramdam. It still feels the same as the first time he kissed me.

❝Para lang sa surprise 'yon, Hails. Happy anniversary.❞ He chuckled, and pulled me closer to him for a hug. Narinig ko naman ang pagsigaw ng ilang tao na nakapalibot sa amin, na sila Seungcheol at 'yung mga babae.

Naramdaman ko ang isang malamig na bagay sa leeg ko kaya nabalik ako sa realidad. He locked the necklace, with a dreamcatcher pendant, and smiled at me. Ang ganda.

❝You make my day. You make my dawn. You make my dream. I love you, Hailey.❞ My heart jumped as soon as he spoke.

❝Sorry eto lang ang regalo ko-❞ I handed him the bag but he cutted me off. ❝Kahit ano pa 'yang regalo mo, basta galing sa'yo, tatanggapin ko.❞ He said.

❝Kaharot, yawa.❞ I heard Minji, I rolled my eyes at her pero tinawanan niya lang ako bago harapin ang lalaking katabi niya.

❝Thank you for this, Hannie.❞ I thanked him for making me feel that I am special, that I am not just a woman who chases her dreams, but a heroine, who is always ready to save people from falling behind.

❝I love you,❞ He kissed my forehead and placed his hands on my waist.

❝I love you too, angel.❞ I replied, after I pecked on his lips causing a ruckus to the crowd, (if there are, only seventeen and the gals were present).

I will not regret saving him from the dungeon he was locked in, and I will not regret being his dream.

-

ended 060919

aaaaahhh shameless promotion of seventeen's album lol hehehe