Dedektiflik Oyunu

0,3//AİLEMLE SON GÜN

Hi Okurlarım, yeni bölümle sizlerleyim.

Gözlerimi açtığımda annem yanımdaydı. Aile hekimimiz de buradaydı, tansiyonumu ölçüyordu. "iyi misin kızım?"diye tekrarladı, noluyordu ya "iyiyim anne sadece uyuyordum, Mustafa amca niye burada?" o hayla tansiyonumu ölçmeyle uğraşıyordu. "kızım yemeğe çağırmak için gelmiştim, ama uyanmadın, bende Mustafa bey'i çağırdım". Uyanmamış mıydım? Mustafa amcanın (aile hekimimiz) gittikten sonra yemek yemek için aşağı inmiştim. Sanırım tansiyonum çıktığı için bayılmıştım. Yemek yerken "tansiyonun çıkmış, dışarıdayken bir şey mi oldu?" dedi annem. Evet olmuştu, anlatsa mıydım. "Aslında oldu, bana mesaj gel-" derken telefonuma mesaj geldi. "*sakın anlatma!*" yazıyordu. Korkmuştum." Mesaj geldi Zeynep'ten buluşalım mı yazıyordu, işte buluştuk, gezerken kap kaça uğradık ama etraf da kiler sayesinde bir şey olmadı" dedim. Aklıma bir anda kap kaç gelmişti. "iyi bari size bir şey olmamış ya".  Yemek bittikten sonra, softayı kaldırdık. Koltuğa uzandım. Televizyona bakıyordum. Canım çok sıkılıyordu. Ne yapabilirdim ki acaba,, 

Aklıma Zeynep geldi acaba onu çağırıp anlatmak mıydım. Hem anlatırsam beni daha iyi idare edebilirdi çünkü büyük ihtimalle eğitimde telefona çok giremeyecektim. En iyisi Zeynep'i bize çağırmaktı. Biraz korkuyordum çünkü başıma her türlü bela gelebilirdi kaçırabilirlerdi, öldürebilirlerdi yada çevreme zarar verebilirlerdi. En iyisi çağırmaktı.

 Annemde yanıma oturunca "Zeynep'i bize çağırıyorum"  ----  "geç olmadı mı?" saat 21.00 di ama ben anlatmadan uyuyamazdım. Anneme de anlatamazdım beni göndermek istemezdi ve anneme zarar verebilirlerdi. O yüzden Zeynep'e anlatmam lazımdı. "Geç oldu ama şimdi kap kaç oldu ya o yüzden"  ----   "iyi tamam"  ----  "Anne bizde kalabilir mi? zaten gideceğim son kez " ---- "peki ama çok şımarmak yok ve çok geç yatmayacaksınız" annemin yanağına bir öpücük koyup *teşekkür* ettim. Odamdan telefonumu alıp arayacaktım ki dinlediğim aklıma geldi. "Anne ben gidip çağıracağım biraz hava almak istiyorum da"   ----  "tamam ama dikkatli ol" anneme seni seviyorum deyip odama çıktım. Üstümü giyip geri indim. Evleri biraz uzaktı ama olsun. Eğer beni gözetlemek içi adam takdılarsa bu hiç iyi olmazdı. Sürekli arkama bakıp yürüyordum. Biraz tırsmıyor değildim. Her ayak sesinde kalbim küt küt atıyordu. Ama sanırım adam takmamıştı. Zeynep' gilin evine sonunda gelmiştim. Kapıyı çalmıştım ama açan olmadı. Birkaç kez bastıktan sonra pes ettim.

 Arkama döndüğümde biriyle karşı karşıya geldik. Korkmuştum. Karanlık olduğu için  yüzü belli olmuyordu ama erkekti .Kalbim çok hızlı atıyordu, hemen bir adım geri çekilerek kapıya yapıştım. Korkudan zile basıyordum, zile öyle basıyordum ki parmağım acımıştı ve zil bozulacaktı. "Benden korkmana gerek yok sana zarar vermem, sabah ki konuşmada bende vardım. İki dakika konuşabilir miyiz?" biraz kafam karışmıştı ama konuşmak iyi olabilirdi zaten sokak lambasının ışığının altına geçince sabah ki siyah saçlı oğlan olduğunu anladım. İki dakika konuşabilirdik, zaten kafamda bir sürü soru vardı ve bu konuşma bana iyi gelebilirdi. Kaldırıma oturmuştuk, aramızda biraz mesafe vardı.

 "Merhaba benim adım Berkay"  ----  "benimde Sara"  ----  "Şu anda üniversiteye geçmem lazımdı ama annem hastalanınca okula ara vermek zorunda kaldım."  ----  "bende lise sona geçtim bu sırada geçmiş olsun annen nasıl oldu."  ----  "Annem 3 ay önce vefat etti işte bende bu yıl lise sonu okuyacaktım ama sabah olanlardan sonra biraz zor"  ----  "Üzüldüm başın sağ olsun" sessizlik kaplamıştı. Onun için üzülmüştüm. Ben annemi kaybetseydim** düşüncesi bile çok kötü. En sonunda sessizliği bozup konuşmaya başladım. "bu eğitim şeysi ne? adamı kurtarma filan dedi de senin bir bilgin var mı?"  ----  "Bildiğim kadarıyla 10 -15 yıl önce bir adam kaybolmuş bizden önce 3 grup daha olmuş onlar başka adamları bulmak içinmiş ama en önemlisi bizim bulacağımız adammış. Her grup 6 kişiymiş bir grup başkanımız oluyormuş. Benim bildiğim kadarıyla bu kadar, senin bir bilgin var mı?"  ----  "benim bir bilgim yok" -eğer bilseydin bile beynim durmuştu- kafam iyice allak bullak olmuştu.

 Beynim yanmış gibiydi. "Benim şimdi kalkmam lazım annem merak eder. Daha sonra ayrıntılı konuşuruz"  ----  "istersen telefon numaranı alıyım lazım olursa diye" bunu söylerken gülüyordu ve biraz utanmış gibi bir hali vardı, nede olsa ben bir bayanım ve yakında değildik. Bende gülümseyerek cevap verdim. "Tabi ama ben telefonumu yanıma almadım istersen senden kendimi çaldırayım oradan kaydedersin" dedim. Telefonunu alıp kendimi çaldırdım.  IPhone 8 -sanırım zenginler :)- Vedalaşıp eve gitmeye başladım, annem kesin merak etmiştir ama bir bahane bulurdum, yine yalan söyleyecektim, hiç sevmiyordum. Ama akşamın 21:30 unde tanımadığım bir oğlanla oturup konuştum diyemezdim. hızlıca eve gidiyordum. saatte baktığım da 21.43 yazıyordu annem kesin kızacaktı.

Eve gelmiştim, anahtarla yavaşça kapıyı açıp tam odama gidiyordum ki annemin lafıyla durdum "Nerede kaldın bu saatte kadar? Ve Zeynep nerede" yüzünde biraz öfke vardı ama yumuşak bir dille söylemişti. "Zeynep sanırım evde yok, gelirken de Cemreyle karşılaştım biraz oturup konuştuk" ---- "hmm Cemre nasılmış, hangi liseye geçmiş" ---- "hiç okuldan konuşmadık bilmiyorum"(Cemre, Zeynep ile bizim yakın arkadaşımızdı okulunu değiştirdikten sonra daha hiç konuşamadık) sabah, beş saat uyumama rağmen yorgundum "ben yatıyorum iyi geceler"---- "iyi geceler tatlı kızım" dedi. Gülümseyerek odaya girmiştim. Telefonuma baktığımda dört cevapsız arama ve üç mesaj vardı. Cevapsız aramaların biri Berkay dan -benim aramam- diğer üçü de gizli numara dandı. Berkayı kaydedip wp' (whatsapp 'a girdim. Gizli numara dandı = Yarın saat 14.00 de seni almaya geliyoruz, 3 günlük verdiğimiz süre bazı aksilikler sonucunda yarın son buluyor, yarın gelip ailenizle de konuşacağız bir gibi hava alanına gidip Amerika ya yola çıkacağız. 

Anneme göstersem gizli numaradan niye yazdılar diye şüphe duyardı o yüzden ss alıp adını kırptım annemin yanına gidip gösterdim. Çok çabuktu daha annemle, arkadaşlarımla vedalaşamadım, içimde korku geçmedi, annemi tek nasıl bırakıp gidecektim. Annem "çok çabuk oldu daha bavulunu hazırlamadık, vedalaşamadık, daha babaannen de gelecekti, ben seni çok özlerim. Nereden çıktı ki acaba gitmesen mi burada eğitime devam ederdin"  ----  "olmaz" sesim biraz yüksek çıkmıştı eğer olursa zarar vereceklerdi. "yani gitmem lazım kariyerim için bende seni çok özleyeceğim ama her bulduğum tatilde yanına gelmeye çalışacağım"  ----  " numaraları yok mu bir konuşsaydım" maalesef yoktu gizli numaradan olduğu için iyi ki annem anlamıyordu telefondan yoksa numaranın olmadığını nasıl açıklayacaktım ama yinede şüphe duymasın diye. "yok ki, varda şimdi aramak olmaz geç olduya zaten yarın gelecekler o zaman konuşursun" annemden ayrı kalacağım diye çok üzülüyordum ama belli etmemeye çalışıyordum. Adamların tanımıyordum, napıcaklarını bilmiyordum, çok korkuyordum.

Evet, benim değerli arkadaşlarım inşallah bu bölümü de beğenmişsinizdir. Aklıma bir çok fikir geliyor ama çok uzun yapıp sizi sıkmak istemediğimden diğer bölümlere saklıyorum. Duyguyu size hissettirmeye çalıştım diğer bölümlerde buna daha çok dikkat edeceğim. Beğenilerinizi her zaman bekleyeceğim Sizleri Seviyorum diğer bölümlerde görüşmek üzere :)