Bir Kelebeğin Dönüşümü

Eksik Yan

Mezarlıktan çıkıp yürümeye başladım. Yürürken etrafı gözetlemeye başladım lüks restaurantlar,pahalı arabalar,güzel kıyafetler, kalabalık aile sohbetleri ve  kahkaları  onların yerinde olduğumu düşündüm sonra güldüm hayaldi işte benim şansım annem babam öldüğünde bitmişti tek isteğim annem ve babamın yanımda olması ama yoktular hayatla tek başıma mücadele ediyordum benim yaşımdaki kaç insan benim yaşadıklarımı yaşamıştır kendimi öldürmeyi çok istedim ama başaramadım olmadı,bu hayata yenik düştüm saatlerce yürüdüm. Bir ara sanki arkamdan birinin takip ettiğini düşündüm döndüm arkama normal insanlar yürüyordu sanırım acıkmaya başladım zihnim benimle oyun oynuyordu acaba o sandviç bırakan kimdi yine birşeyler bırakır mıydı iyi insanlar gerçekten var mıydı?

Kuzeyden

O akşam herşeyden çok sıkılmıştım bu zengin hayatı bana göre değildi birşey eksikti ama ne?tamamlamakta zorlanıyordum herşeyim vardı param şirketim, arabam, villam ,etrafımda pervane birsürü kız istediğim bunlar değil gibiydi, bunların içinde mutlu değildim benim hep bir yanım eksikti bulmakta zorlanıyordum kafa dağıtmak için arabayı şirkette bırakıp kendimi ıssız sokaklara attım kulağımda kulaklık müzik eşliğinde yürüdüm bilmediğim bir yerdeydim nereye gidiyordu yol bilmiyordum iki saate yakın yürüdüm acıkmaya başladım önüme bir lokanta çıktı ve girdim içeri yemekler çok güzel görünüyordu bizim arkadaşlar burayı görse beni kınarlardı 'zengin adam lokantada yemek mi yermiş' diye oysa restaurantta yenilen yemek de lokantada yenilen ne oda yemek garson yaklaştı yanıma ne alırsınız beyfendi,ne varsa getir dedim gözüm açtı sanırım yemeklerin görüntüsü ve kokusu beni benden almıştı birden lokantaya üstü başı yırtık bir kız girdi görünümü çok kötüydü sokakta yaşar gibi bir hali vardı taki gözlerini görene kadar sanki eksik yanımı bulmuş gibi hissettim gözleri masmaviydi bir derdi var gibiydi suratına yansımıştı gözlerinde neşe yok keder var gibiydi neden böyle hissediyordum insan ilk gördüğü bir insana karşı neden böyle hissederdiki bir sıkıntısı var gibi içeri girip tezgahtaki adamla konuştu sesini yükselterek kapıyı gösterdi kafasını eğip mahçup bir şekilde usulca dışarı çıktı o güzel gözlerinden bir damla yaş geldi dışarı çıkar çıkmaz tezgahtaki adamın yanına gidip ne konuştuğunu sordum . Ya kardeşim üstüne başına bakmadan iş istiyor neyin nesi belli değil tanıyor musunuz peki dedim yok sokak kızı belli değilmi halinden başıma iş mi alıcam dedi.Hemen sipariş ettiklerimin parasını ödeyip dışarı çıktım neden takip ediyordum ki şimdi bu kızı ben, arkasından gidiyordum birden düşüp bayıldı yanına koştum çok zayıftı, yüzü çektiği tüm acıları anlatıyordu kucağıma alıp hastaneye götürücektim ama kim olduğunu bilmiyordum bir parkın oraya kadar kucağımda taşıdım bankın oraya yatırdım birşeyler sayıklamaya başladı anne ve baba diyordu benide yanınıza alın diyordu sabaha kadar başında bekledim. Sabah uyandığında beni görmesin diye kalktım karnı aç olduğunu düşünerekten yanına sandviç ve meyvesuyu bıraktım ve uzaktan izlemeye başladım mavi gözlerini açar açmaz nasıl geldiğini şaşırmış olmalı ki sağına ve soluna baktı sonrada sandiviç ve meyvesuyunu içti birden ayaklandı yürümeye başladı mezarlığın önünde durup birşey aramaya başladı su şişesini yerden alıp su doldurup birazını içip mezara döktü yakını olduğunu düşündüm anne ve baba dedi . Nasıl yani anne ve babası ölmüşmüydü, bu kızın kimsesi yokmuydu neden sokaktaydı birden arkasına döndü geri çekildim. Titreşime aldığım telefonum susmuyordu şirketten olmalıydı bu telefonlar meşgule atıp izlemeye devam ettim konuştuktan sonra yürümeye başladı biran durup etrafı izledi ne düşünüyordu acaba, o yürüyordu ben yürüyordum nereye gittiğimizi bile  bilmiyordum.