Ένιωθα το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει...Τα αυτιά μου βούιζαν...Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου αρχίζοντας να θυμάμαι τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ.
Όμως δεν τον είδα πουθενά.
Ετριψα το μέτωπο μου και τεντώθηκα προτού σηκωθώ όρθιος και βγω από το δωμάτιο του.
Με το που πήγα στο σαλόνι τον ειδα να είναι ξαπλωμένος στον μικρό καναπέ ενώ μπορούσα να καταλάβω από τη στάση του σώματος του αλλά και την πονεμένη ελαφρως έκφραση του ότι ένιωθα άβολα.
«Γιατί δεν μιλούσατε τόσο καιρό;»
Άκουσα μια δυνατή φωνή και γύρισα τρομαγμένος να κοιτάξω προς την κουζίνα όπου στεκοταν η αδερφή του.
Κράταγε μια κούπα καφέ και με κοίταζε με ένα πολύ σοβαρό βλέμμα.
«Με κοψοχόλιασες»
Σχολίασα πιάνοντας τρομαγμένος το στέρνο μου.Αυτή γέλασε σιγανά.
«Χαιρομαι!Αυτος ήταν ο σκοπός μου»
Μου χαμογέλασε ψεύτικα κανοντας με να γελάσω.
«Καφέ;»
Ρώτησε και έγνεψα θετικά πλησιάζοντας την.Χαμογέλασε ψεύτικα.
«Στην καφετιέρα!Εχει μπόλικο!Φτιαξε μόνος σου!»
Συμπλήρωσε απότομα κανοντας με να γελάσω πνιχτα.
Έπιασα μια κούπα από το ντουλάπι γεμίζοντας την με καφέ.
Καθισα δίπλα της και συνέχισε να με κοιτάει εντονα με αυτα τα καφέ,επικριτικά και αυστηρά μάτια της.
«Τι;»
Γέλασα άβολα.
«Γιατί κοιμήθηκε εδώ;»
Με ρώτησε καθώς τα μάτια της ήταν καρφωμένα στον Χρηστο!
Τον κοιταζε γλυκα μιας και όταν κοιμάται πάντα βγάζει ένα πολύ μικρό ροχαλητό που μοιάζει με παιδί.
Η Μαρία και εκείνος έχουν από τις πιο στενές σχέσεις που έχω δει μεταξύ αδερφιών.Του έχει τρελή αδυναμία!Δεν θα κρύψω ότι πάντα τον ζήλευα που η μεγαλύτερη αδερφή του νοιαζόταν τόσο πολύ για εκεινον....
Με κανενα από τα αδέρφια μου δεν είμαι τόσο κοντά...Βασικά με κανενα από τα αδέρφια μου δεν είμαι κοντά...Τελος!
«Δεν ξέρω...Βασικά δεν θυμάμαι!Με μάζεψε από ένα κλαμπ που είχα γίνει λιώμα»
Είπα βιαστικά και με κοίταξε σκεπτική στα μάτια για λίγα δευτερόλεπτα.
