Πετάρισα τα βλέφαρα μου μερικές φορές προτού συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι...
Δεν είχα ξεχάσει τι είχε συμβεί...μπορεί να το ήθελα πολύ παρόλα αυτά.
Θα ήθελα να είχα την δυνατότητα να ξυπνούσα μπερδεμένος και να κατηγορούσα εκεινον ή οποιονδήποτε άλλο για την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν αυτή τη στιγμή.
Θα ήθελα τόσο πολύ να μπορώ να κατηγορήσω κάποιον...οποιονδήποτε...Να απαλλαγώ από τις ευθύνες μου και απλα να ξεφύγω από όλο αυτό το περίεργο τρυπακι,από το οποίο αδυνατώ να βγω τις τελευταίες εβδομάδες.
Ήταν ακόμη σκοτεινά έξω...Κοίταξα μπερδεμένος το κινητό μου για να δω ότι η ώρα ήταν μόνο 4 το πρωί.
Άφησα το κινητό μου στο κομοδίνο δίπλα μου προτού γυρίσω το πρόσωπο μου από την άλλη πλευρά.
Προσπαθούσα να αποτρέψω τον εαυτό μου από το να τον κοιτάξω...δεν ήθελα να τον κοιτάξω γιατί τότε θα-θα γινόταν πραγματικότητα...και πλέον το αλκοόλ δεν βοηθούσε τις τύψεις,τις ανασφάλειες και τους προβληματισμούς μου να εξαφανίζονται.
Τα χείλια του ήταν ελαφρως ανοιχτά...οι μυς του προσώπου του είχαν χαλαρώσει...τα σκούρα,μαυρα μαλλιά του ανακατεμένα.
Πιεσα τα χείλια μου μεταξύ τους...Είχε τραβήξει το σεντόνι ελαφρως προς τα κάτω επιδεικνύοντας με αυτον τον τρόπο το γυμνασμένο σώμα του...
Πως...Θεέ μου πως εκανα κάτι τέτοιο;
Γιατί θέλω κάτι τέτοιο;Τι μου συμβαίνει;
Κοίταξα για μια στιγμή τον εαυτό μου...το γυμνό σώμα μου...τα πεταμένα ρούχα μου στο πάτωμα...
Έπιασα το εσώρουχο μου από το πάτωμα φορώντας το βιαστικά καθώς αισθανόμουν τόσο ντροπή.
Έχω τρελαθεί σωστά;
Πρέπει να...πρέπει να έχω χάσει το μυαλό μου!Δεν εξηγείται αλλιώς!
Πήρα μια βαθιά τρεμάμενη ανάσα προτού σηκωθώ από το κρεβάτι με αργές κινήσεις ώστε να μην τον ξυπνησω...
Άνοιξα την μπαλκονόπορτα του δωματίου του ώστε να αεριστεί ο χώρος...
Μόλις ο κρυος αερας χτύπησε το σώμα μου αισθάνθηκα την κολωδη αίσθηση από τον ιδρώτα που είχε γεμίσει το σώμα μου να αρχίζει να εξαφανίζεται.
Η θέα ήταν απίστευτη από εδώ πέρα...Το διαμέρισμα βρισκόταν σε πολύ υψηλό όροφο και...μπορούσα να αντικρίσω σχεδόν ολόκληρη την πόλη από εδώ πάνω...
