Siyah Gül

Odun

●●

Eylül:Ya Ali yamuk oldu! Düzgün yap artık ya.

Ali:Yaa sevgilim alt tarafı bi resim, niye uğraştırıyorsun beni bu kadar?

Eylül:alt tarafı resimmiş. Evin düzeni sizi fazla ilgilendirmiyor olabilir beyfendi, siz genelde dağıtma işinde ilgilisiniz ya, ondandır!

Ali:laf mı sokuyorsun sen bana?

Eylül:evet canım hissettin mi?

Ali:ben şimdi seni yakalarsam

Ali Eylül'ü kovalarken Eylül'de tam gaz koşuyordu. Eylül koşarak yatak odasına girdiğinde ayağa takılınca yatağa doğru düşer.

Ali:kaç bakalım şimdi kaçabiliyorsan

Eylül:tamam teslim oluyorum

Ali: sen ne diyordun acaba? (Gıdıklamaya başlar)

Eylül:özür dilerim ya. Hadi bırak beni 😆

Ali:güzel karım benim (saçlarından öper)

Eylül:Yakışıklı kocam

Eylül Alinin göğsüne koyar kafasını, kokusunu derin derin içine çeker. Aniden gelen telefonlar ortamın büyüsü bozulur.

Ali:Telefonu icat edenin!

Eylül:hşşş. Alo?..... Ne!....tamam hemen geliyoruz

Ali;noldu??

Eylül:Emre kreşte birini dövmüş.

Ali:Nee?!! İşte kimin oğlu be!!

Eylül:Ya Ali sen kafayı mı yedin? Oğlumuz bi çocuk dövmüş bu yaşta. Kalk kalk gidiyoruz.

Ali:bekle lan

●●

X:Eylül hanım. Emre kreşte ki en uslu çocuktu ne oldu da böyle yaptı bilmiyorum. Benimle konuşmak istemedi.

Eylül:anneciğim. Neden böyle yaptın birtanem?

X:ben çıkayım. Siz rahatça konuşun

Ali:oğlum bak bakalım bana. Bak sen böyle bi çocuk değilsin kanında var ayrı mesele

Eylül Alinin karnına dirseği geçirir..

Ali:oaahh. Şey öhö öhöm. Söyle aslanım. Canını sıkacak birşey mi yaptı o çocuk sana?

Emre:senin baban yok, senden nefret ediyor sende buna kanıyorsun dedi bana. Sonra anneme pislik dedi.

Ali:pislik mi dedi? O kim de anana pislik diyor?!

Eylül:Ali!!! Küçücük çocuk o daha. Çocuğu mu döveceksin?!

Ali:Hayır tabiki. Neyse gel bakalım.

Eylül:napacaksın?

Ali:izle ve gör

Ali Emrenin elinden tutar. Ve içeri doğru gider. Çocukların yanına geldiğinde onların yanına oturur.

Ali:selam çocuklar

x:sen kimsin?

Ali:ben süper kahramanım

Eylül:Allahım ya 😂

y:gerçekten mi?

Ali:evet gerçekten. Emrenin babasıyım ayrıca. Onu herşeyden daha çok seviyorum. Sizi korumak için gitmiştim ama geri döndüm. Ve asla gitmeyeceğim

x:kırmızı pelerinin var mı?

Ali:o yok mââlesef

; nasıl süper kahramansın o zaman?

Emre:Bazı kahramanların pelerine ihtiyacı yoktur.

Ali:aslında hepinizin babası süper kahraman. Biz babalar bunun için varız.

Eylül kenarda onları hayranlıkla izlerken. Ali tüm çocuklarla oynamaya başlar. Onlara masal anlatır. Kreş saati bittiğinde Eylül ve Ali, Emreyi ortalarına alarak el ele eve doğru yürürler. Eve geldiklerinde dışardan söyleyip yemek yerler.

Eylül:iyi uykular birtanem (öpücük kondurur)

Emre:iyi geceler anneciğim

Eylül yatak odasına gelir. Ve gözleri kapan Alinin göğsüne yatar.

Eylül:bugün yeniden hayran kaldım sana.

Ali:hmmm öyle mi?

Eylül:gerçi ben seni ne zaman görsem aşık oluyorum.

Ali gözlerini açıp Eylülün başını kaldırır. Dudağından uzunca öptükten sonra.

Ali:Bende sana birtanem. İyiki benim karımsın. İyikii

Eylül:iyiki

Ali: Eylül

Eylül; hıı

Ali: Emreye kardeş yapma vakti gelmedi mi sence?

Eylül:öhöm öhöm.

Ali:Hay Eylül senin öksürmene ya.

Eylül: ya Ali.. Emre var evde

Ali:varsa ne olucak. Uyuyor

Eylül: ya uyanırsa.

Ali:kapıyı kitleriz o zaman

Ali ayağa kalkıp kapıyı kitler. Gülümseyerek yatağa oturur.

Eylül:çok fenasın.

Ali:öyleyimdir.

●●

Eylül: gözlerimi yanağımda ki baskıyla aralamıştım. Karşımda bi çift mavi gözleri görünce gülümsedim.

Eylül:Günaydın

Ali:günaydın birtanem

Eylül:erkencisin bâya

Ali:Evet. Emreyi kreşe bıraktım senin icinde kahvaltı hazırladım..

Eylül:oha o kadar uyudum mu ben?

Ali:Evet çok yoruldun galiba

Eylül:Ya Ali! (Koluna yumruk atar) terbiyesiz!

Ali:ahh. Ne vuruyorsun ya?

Eylül:hak ettin çünkü. Neyse kahvaltı mı hazırladım demiştin.

Ali:evet elini yüzünü yıka ve hemen gel yanıma

Eylül:tamam

Eylül:Ali içeri doğru gittikten sonra yatağın üzerinde ki tşörtü alıp giyindim. Alinin tşörtü olduğu için çok uzun gelmişti. Lavovaya gittiğimde elimi yüzümü yıkadıktan sonra kurulanıp hızlıca Alişimin yanına geldim. Öküz işte yine beni beklemeden tıkınmaya başlamış!

Eylül:insan bekler ya. Ne kadar açsın. Görende doğdundan beri seni aç bırakıyorlar sanacak.

Ali:aşkım acıktım. Horul horul uyuyordun. Seninle kahvaltı etmek için yemek yemedim. İnsafsız.

Eylül:öf aman ye bişi demedim.

Ali:sen gelsene bakim buraya. (Kucağına doğru çeker)

Eylül:Ali napıyorsun?

Ali:burada kahvaltı et

Eylül:sandalye kıtlığı mı yaşıyoruz?

Ali:odunsun sen odun.

Eylül:aaa sanki kendisi çok romantik . Sapık olduğun için burda kahvaltı et diyorsun romantik olduğundan değil.

Ali Eylüle kahvaltıdan yedirmeye başlar. Eylül gülümseyerek bakar Aliye. Eskisinden bile daha mutlulardı. Ve tek diledikleri bu mutluluğun kısa sürmemeseydi.

●●