Üstündeki formaya baktım,,
Yeşil çok yakışırdı ama kırmızı da fena değildi. Gülümsedim.
Gözleri bana döndüğünde sinir ve nefret karamellerini ele geçirdi. İçim acırken sinir bozucu bir kahkaha atıp önüme döndüm. Hayır, hayır, ağlamayacağım. Ben Pansy Parkinson, bir kız için asla ama asla ağlamayacağım. Ama keşke,,
Keşke bana gülümsemesini sağlayacak şeyler yaşasak.
