“We’re here.” Anunsyo ni Wyatt, ang aming personal butler. Nandito kami ngayon sa parking lot sa loob ng school dahil maraming reporter at paparazzi sa pinakalabas ng school, nag aabang ng mga celebrities na nag aaral sa school na ito. My brother looked at me.
“Want me to walk with you to your class?” I smiled, di talaga ako matitiis nito kahit naiinis siya sa akin minsan.
“Nope, maybe I can manage.” Kuya smiled then patted the top of my head. Mabilis kong inalis ang kamay niya at tumingin sa kanya ng masama.
“Don’t do that, I wont grow!” He chuckled.
“Naniniwala ka pa sa ganyan?” I just glared at him. Umiling lang siya at isinuot niya ang kanyang back pack.
“Mauuna na ako.” Tinanguan ko na lang siya. He smiled then messed up my hair kaya tinanggal ko ulit ang kamay niya sa buhok ko.
“Grr!” akmang susuntukin ko na siya nang tuluyan na siyang umalis ng kotse. Natawa si Wyatt. I glared at him kaya napatigil siya.
“Sure kang hindi ka magpapahatid, Zaq?” tanong ni Wyatt. I looked at him nanliliit ang mata.
“Bakit hindi pa ba nag s-start yung klase mo?” he chuckled.
“Nope, 9am pa start ng klase ko today.” Mas lalong nanliit mata ko.
“Mamaya may gagawin ka pang importante, baka maka abala ako.” He smiled.
“Magyaya ba akong ihatid ka kung wala?” I smiled then nod. College student siya dito sa Scuola Persa. Scholar si Wyatt ng kompanya namin, he insisted to work for us at the age of 16. Tutol si mama dahil baka maka abala sa pag aaral niya ang pagsasabay ng pag ta trabaho para sa amin pero he managed. 5 years later at eto graduating na siya. Sana maka graduate siya! Of course he will.
“Hindi mo ba kikitain yung nililigawan mo?” I curiously asked. He's handsome and hardworking, nagulat nga ako nang hindi pa siya sinasagot ng nililigawan niya eh! He chuckled.
“Nope, mamayang 8am pa siya papasok.” I smiled.
“Okay, then.” Sabay kaming umalis ng kotse ni Wyatt. I sighed deeply nang makalapit na kami sa pinaka main campus. I have to look approachable. I reminded myself. Tumigil ako saglit kaya napatigil din si Wyatt.
“Are you okay?” concerned niyang tanong. I looked at him and then smiled.
“Yeah.”
We both entered the main campus and as expected the students' attention is on me. I smiled at everyone who I made an eye contact with.
“Isn’t that an Escamilla?”
“Yeah, I heard that she's a first year student now.”
“Grabe bilis talaga ng panahon. Napapanood ko lang siya dati sa tv, bubwit pa siya nun!”
“Yeah, ambilis mag puberty ng mga artista!”
“Kamukha niya talaga si Zai!”
“Malamang magkapatid sila timang!”
“Aabangan ko tumanda tong isang to.”
“Tumigil ka nga!”
Iilan lang yan sa mga naririnig ko habang nag lalakad.
“You’re really popular.” Bulong ni Wyatt.
“And I hate it.” Bulong ko pabalik while keeping my lips, smiling. We kept on walking hanggang makarating kami sa tingin ko ay classroom ko.
“Thanks sa pag hatid.” Wyatt smiled then patted my left shoulder.
“Im going ahead.” Paalam niya.
“Sure.” After a few seconds di pa rin naalis si Wyatt sa harap ko. This is awkward.
“Go in first.” He chuckled.
“Okay.” Dali dali akong pumasok sa loob. Sumilip ako sa bintana at tuluyan ng umalis si Wyatt. I watched him leave until someone touched my right soulder.
Muntik na akong tumalon sa gulat kaya nilingon ko ito.
“You’re Zaq, right?” tanong nito. How did he knew me? Oh, right. I immediately smiled.
“Yeah.” He smiled.
“Welcome to class 1-1.” Pagbati niya. Tumango ako. I stared at him and he looked familiar.
“Im Claw by the way.” He offered his right hand.
“Nice to meet you, Claw.” I shaked his hands.
“Nice to meet you too, in person, Zaq.” He smiled. I scanned the room after that. There is only 7 of us in the room, including me.
Napabuntong hininga ako nang makakita ng pamilyar na mukha. At the end of the first row, sitting at the last chair is a De Lacerda. She's smirking at me kaya napairap ako. The only remaining 3 seats are at the front kaya no choice ako dahil nakalagay ang pangalan ko sa upuan na katabi ni Mila. I can feel that she's just staring at me while still having that smirk on her face.
I settled down at hindi siya pinansin, pero sadyang papansin lang talaga siya nang bigla niyang higitin ang upuan ko bago ako maupo. Pero dahil mabilis reflexes ko ay hindi ako tuluyang natumba. I glanced at her and her smirk turned into grin.
“Ano bang problema mo?” galit kong tanong sa kanya. She flipped her hair bago tumingin sa bintana nang nakangiti ng malaki, tila satisfied sa ginawa niya.
Napa buntong hininga na lang ako at umupo ng tahimik. Hindi ako yung tipong naganti kaya bahala siya sa buhay niya. I glance again at her pero nakangiti pa rin siya habang nakatingin sa bintana. Napairap ako.
Mila De Lacerda. A pain in the ass. Simula ata ng pinanganak ako ay lagi niya akong inaaway sa hindi malamang kadahilanan. Ang alam ko ay malaki ang galit ng pamilya nila sa pamilya namin dati pa man. Mahilig silang makipag kompetensya saamin samantalang kami ay hinahayaan na lamang sila.
I remembered when I was 7 years old, we were both casted in a movie. I was thrilled noong malaman ko na ka edad ko ang co-star ko, at syempre excited akong makilala siya dahil first time kong makakasalamuha nang ka edad ko noong mga panahong iyon.
I just shrugged off that thought. Im disappointed that we cant be friends, because I know that she's the one who can understand me than everyone else in my age.
The day passed by real quick. Puro introduction lang naman tapos onting review sa mga past lessons bago kami mag high school.
Habang nag aayos ay napatingin ako sa dalawang upuan sa right side ko. Walang nakaupo doon kaya palagay ko ay absent sila ngayon.
“Law!” napatingin ako sa mga babaeng nasa labas ng classroom, then to Mila. They’re probably her friends. Nang makatinginan ko sila ay inirapan nila ako, bago pa ako mag attempt na ngumiti sa kanila.
Muntik na akong mapasubsob sa table dahil kay Mila. Dumaan siya sa gilid ko pero di ko ineexpect na bubungguin niya yung balikat ko!
I glared at her and she just ignored me. Her friends are laughing at her, then attempted to high-five her. Inalis ko agad ang paningin ko sa kanila. What a waste of time.
Inayos ko na ang aking bag at lumabas ng classroom. Pero bago lumabas ay napansin kong nag hihintay si Claw sa kanyang kinauupuan, at hindi gumagalaw. Nakatulala lang siya na para bang may bagay na ikina trauma niya ngayong araw.
“Hey, are you okay?” ani ko ng nakalapit. Akmang hahawakan ko sana ang kanyang balikat nang bigla niyang hinuli yung kamay ko. Nakatingin siya sa akin na nanlalaki ang mata na tila ba takot na takot. Kaya naman natakot din ako dahil sa expression niya.
Nang makabawi ay takot na takot niyang tinulak ang kamay ko bago dali daling umalis. Nabunggo niya pa ako. What is he scared of?
------end
