Obsessionnelle | kj × pj {Tamamlandı}

11~

Jennie' den

Koltukta sızdığımı televizyonun kumandasına kolumun çarpmasıyla ve kanalın sesinin birden artmasıyla anladım ve aniden uyandım. En son jiminle mesajlaşmamız her zamankinden çok farklıydı. Kim olduğumu anlamıştı ve bunu öğrendiğinde sanırım sinirden kudurmuş olmalıydı. Ya da sevinçten veya  üzüntüden. Bilmiyorum. Şu an onun ne hissettiği ile ilgili hiçbir fikrim yok. Yaşadıklarımızdan sonra onu ilk defa bu okulda görmüştüm. Aynı okuldaydık şansa bakın. O hiç değişmemişti. Sadece belki biraz daha fazla yakışıklı olmuştu. Ben ise çok kilo vermiştim beni asla tanıyamazdı ki öyle de oldu. Üvey babasının ablamı öldürtmesinden sonra bir daha görüşememiştik.

Ablam ve ben yetim ve öksüzdük. Yurtta kalıyorduk ve orada büyüdük. Ablam okudu ve güzel bir ögretmen oldu. Yurttan ayrılıp kendi evimize yerleştik. Ben daha 9-10 yaşlarındaydım. Jiminle aynı mahalledeydik ve çok iyi arkadaştık. Arkadaş... Ben farklı hissediyordum. Ama bunun aşk olduğunu bilebilecek bir yaşta değildim bu yüzden arkadaştık işte. Jimin'in annesi ve babası ayrılmış sonra da annesi başka bir adamla evlenmişti. Evlendiklerinden 3 ay sonra Jimin'in annesi ölmüştü. Neden öldüğü hakkında hiç kesin bir bilgi olmadı. Ya da biz bilmiyorduk. Jimin o sıralar zor zamanlar geçiriyordu. Ben ise hep onun yanındaydım. Ağladığında göz yaşlarını siler sildiğim peçeteyi de saklardım. Üzüldüğünde ona saçma hareketler yapar onun gülmesini sağlardım. Daha sonra ablam ve jimin' in abisi arasında 4 yıllık bir ilişki olduğunu ögrendik. Evlenmek istediler ve sonra evlendiler. Herşey çok çabuk gelişiyordu ve bu hıza rağmen başımıza birşey gelmemişti. Taki o güne kadar. Ablam eniştemin evinde ölü olarak bulunuyor. Daha küçük olduğum için bana birşey anlatmamışlardı ama Jimin bana bildiği şeyleri söylediğinde çılgına dönmüş gibi bağırmıştım ve evlerinin önünde avazım çıktıği kadar bağırmıştım. O gün yaşanan olaylardan sonra Üvey babası Jimin' e artık ne söylediyse beni bir daha onunla görüştürmedi. Her seferinde ona yaklaşmaya çalışmıştım ama bana bakmadan yoluna devam etmişti. Daha sonra taşındılar. Ben yurda gitmeye devam ettim. Jimin'den uzak yaşamak bana çok koymuştu. Ben onun bu kadar değerli olduğunu bilmiyordum. Ona karşı olan sevgim öfkeye de dönüşüyordu. Çocuk aklımla benden nefret ettiğini ve onun kötü bir insan olduğunu düşünmeye başlamıştım. O günden itibaren hiçbir erkekle çıkmadım veya konuşmadım. Sarışın bir erkek gördüğümde aklıma jimin geliyordu ve karmaşık duygular yaşıyordum. Bu durumlarım gün geçtikçe büyüdü. Bu size basit gelebilir fakat küçücük olaylar hayatınızı alt üst edebilir veya tam tersine çevirebilirdi. Ablamın ölmesi zaten bir tramvayken jimin' in de gitmesi benim psikolokluk olmamı tam olarak onaylamıştı. 4 yıl tedavi gördükten sonra artık normal bir insan gibi davranmaya başlamıştım. Liseye başladığımda Jimin'in de burada olabileceği aklımın ucundan geçmemişti. Jimin' i unuttuğumu bile söyleyebilirim. Ama onu gördüğüm an direk hatırladım ve kalbimin tekrar atmaya başladığını hissettim. O bana iyi geliyordu. Sonra bu saçma anonim işi ile aramızı yaparım diye düşünüyordum. Herşey iyi gidiyor. Şimdilik.