Kaçak Gelinler ŞebSel

Toplantı Devamı

Selimin nefesini dudaklarım da hissedebiliyordum. Ne yapacaktım ben. Başımı çektim ve cama yaslandım. Selim hağla Alevle konuşuyordu. Huzursuz olmuştum. Selimin elinden telefonu alıp

"Aaaa Selimcim hadii toplantıya geç kalıyoruz dedim."

Dedim ve ardından Aleve

"Alevcim meraba ben Şebnem Gürsoy. Artık Selim tekne dersleri vermiyor."

Dedim karşılığında bana

"Aaa niye ama çok üzüldüm şimdi."

Dedi. Hadsizz gerizekalı sanane yaa diye içimden geçirdim.

"Ben öyle istemiyorum da ondan. Hadi şimdi kapat bir dahada arama sakın."

Diyerek telefonu yüzüne kapadım. Telefonu Selime uzatarak

"Al Selimcim."

Dedim. Selim bana bakarak telefonu aldı. Toplantı yerine gelmiştik. Arabadan çıkarak kapımı açtı. Birlikte içeri girdik. Toplantı odasına doğru yürüdük ve içeri girdik...

~~~~~~~~ 1 saat sonra~~~~~~~~~

Selim kızgınlıkla odadan çıktı. Arabaya doğru yürüdük ikimizde arabaya bindikten sonra hızla sürmeye başladı.

"Şebnem ben senin patronunum. Ben ne dersem onu yapacaksın nokta."

Diyerek beni küçümsedi. Ben çok kızmıştım.

"Selimcim benim adım Şebnem Gürsoy ben istediğim yerde istediğim gibi davranırım virgül parantez parantez parantez."

Diyerek üste çıktım. Artık çok fazla ileri gitmişti. Hem sinirliydim hemde çok korkuyordum. Selim bana bakarak

"Şebnem o toplantıda işimizi varımızı yoğumuzu kaybedebilirdik. Burada kuralları ben koyarım!"

Diyerek üsteledi beni.

"Ama kaybetmedik Selim konuyu kapat ve hızını kes artık. "

Diye bağırdım. Selim artık çok kızgındı. Hızını daha da arttırdı. Ardından ani bir fren yaparak ağaca vurdu arabayı.

Gerisi sonsuz karanlık..

Selim'in Ağzından

Uyandığımda hastane odasında yatıyordum. Başımda Hülya ile babam vardı. Ardından koluma bağlı olan serumu çıkardım ve ayağa kalktım. Hülya kolumdan tutup

"Selim kalkma daha iyileşmedin."

Diye haykırdı. Benim için endişeleniyordu. Ama ben Şebnemi düşünüyordum. Kolumu hızla çekip

"Hülya bırak beni sen niye geldin hem. Artık seni görmek istemiyorum."

Diye haykırdım. Bana bakmadan çantasını alıp gitti. Kapının önünde bekleyen Can içeri girdi.

"Abi napıyorsun yat yerine."

Diyerek kolumdan tuttu. Ben Şebnemi görmeden hiç bişey yapamazdım. Cana bakıp

"Abi Şebnem nerde? İyi mi onu görmem lazım."

Dedim. Serumu getirip taktı ve

"Tamam abi iyi o yoğun bakımda gel."

Dedi. Yoğun bakıma ilerken kendime çok kızmıştım. Sonuçta Şebnemin burda olmasına ben neden olmuştum. Özgür beni görünce ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Abi neden kalktın iyimisin sen?"

Dedi. Ben kendimi düşünmemezlikten gelip

"Ben iyiyim Şebnem nerde?"

Dedim. Banan karşıda ki odayı gösterdi. Yanında Almila ,Kainat,Müfit abi ve Seniha Sultan oturuyordu. Şebnemin odasının Camından baktım ve kendi kendime

"Şebnem ben çok özür dilerim. Nolur uyan seni seviyorum. "

Dedim. Bir müddet ona baktıktan sonra kendi odama gidip yatmaya başladım.

~~~~~2 saat sonra~~~~~~~~

Uyandığımda saat gece yarısıydı. Herkes evlerine gitmişti. Yatağımdan çıkıp koridora çıktım. Heryer çok sessizdi. Koridorlar karanlıktı. Şebnemin odasına doğru yol aldım. Kapısını açıp içeri girdim. Orada öylece yatıyordu. Uyanmasını istiyordum. Yanına gidip yattım. Elini tuttum. Su içmek için ayağa kalkıyodum ki elimi sıktı. Ardından

"Selim gi-gitme. Bırakma beni seni se-seviyorum ."

Diye sayıkladı. İlk cümlesinin Selim olduğuna çok sevinmiştim. Hemen yanına yatıp

"Tamam Şebnem ben burdayım korkma."

Dedim. Bana sarıldı. Ağlamaya başladı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Arkadaşlar yeni bölümle buradayım. Biraz geç geldi biliyorum. Ama internet yoktu. Artık yeni bölüm istiyorsanız 7 vote ve 2 yorum sınır koyuyorum. Sizi seviyorum sevgilerden bir demet öptüm sizii.