Masum Kraliçe

**1**

Eteklerini yere sürüye sürüye geliyordu yine sevgili üvey annem, annemsiz geçen 2 yılın ardından bu kadın babam için yalnızlığına çare, benim için gereksiz bir unsurdu hayatımızda.

Babamdan oldukça küçüktü üstelik sadece kendi menfaatlerini düşünen bir kaďından başka bir şey değildi. Beni ve ağabayimi sevmez. Yalnız kaldığımız her an bize nefret kusardı. Sadece babamın yanında sevgi dolu anne rolü yapıyordu. Tabi bu da babamı etkilemek için yeterli bir hareketti.

Yanımıza geldiğinde yine sahte gülücükleriyle etrafa neşe saçıyordu.

Babam o yanına geldiği gibi ayağa kalktı elini tutup öptü. Sevgili üvey annem de hafifçe eğilerek selam verdi.

"Senin burada olduğunu bilmiyordum Adreanna. Bilseydim daha sonra gelirdim ki babanla zaman geçir."

"Ne demek o benim babam ben onun her zaman yanındayım asıl sen onunla biraz zaman geçir."

Bozulmuştu ama tabi ki belli etmedi.

"Baba akşam seni yemeğe odama bekliyorum ağabeyim de gelecek ailecek güzel bir yemek yiyelim."

Babam bir bana bir sevgili karısına baktı. Benim sevgili üvey annem ise yüzündeki yalancı gülümsemeyi bir an bile silmedi, babamın koluna girip gözlerine baktı. Kısa bir süre için gözlerini yumdu sonra tekrar açtı.

"Bakın size söylemiştim majeste çocuklar ile fazla alakadar olmadığınızı. Sizi özlüyorlar. Bu akşam devlet islerini bırakın adamlarınız yapsın siz de rahat bir nefes alın."

Ciddi ciddi bunu söylemiş miydi ? Yoksa ben hayal mi görüyordum ? Kesin aklında yine binlerce tilki vardı.

"Haklısın. Bu akşam sizinleyim ağabayine de söyle geç kalmasın."

"Tabi ki baba. Size iyi eğlenceler."

İkisi de aynı anda başlarını eğdiler. Bende daha fazla oyalanmadan yanlarından ayrıldım. O kadın yanıma geldiği zaman kendimi fazlalık gibi hissediyorum. Öyle bir bakıyor ki. Gözlerinin altında ki nefret elle tutulur cinsten bir tek babam bunu göremiyor. Ona aşık değil tek aşkının annem olduğunu söylemişti. Bir yaştan sonra yalnız kalmak istemediğini. Yalnız olmadığını anlatmak için çok çabaladım, yine de bu kadın hayatımıza girdi.

**"Baba ne gerek var ? Biz yanındayız. Ben, ağabeyim Edward, ve o yalnız evlat edindiğin Leonard biz buradayız evlenme baba lütfen."

"Bir tek sen istemiyorsun bu evliliği. Kardeşlerinin bir sıkıntısı yok Edward hiç sarayda değil ya Avda ya kızlarla. Leonard daha küçük bir anneye ihtiyacı var. Bu yüzden çoçukluk yapma artık ve odama dön!"

"Baba ? Ona aşık mısın? Bu yüzden mi bu kadar ısrar ediyorsun?"

"Hayır. Sadece yalnız ölmek istemiyorum siz öyle ya da böyle gideceksiniz. Biriniz tahttı alacak diğerleri valilikleri. Beni anlamaya çalışmanı istiyorum."

"Peki baba nasıl istersen."**

"Önüne baksana!"

"Sen kimsin? Ne işin var burada?"

"Sana hesap mı vereceğim bir de?"

Yürürken bir anda birine çarpmıştım. Başımı kaldırıp yukarı baktığım zaman kızgın ve kızgın olduğu kadar çok güzel bir yüzle karşılaştım. Koyu yeşil gözler. Uzun kirpikler.