ÇOCUKLUK AŞKIM

Tanıtım

O zaman herkes buraya kitaba başlama tarihini yazsın :)

Bir doktor ailesin küçük bir çocuğu olarak babamın tayini çıktığı küçük bir köye taşındık.Huzursuzdum,doğduğum yeri terk edip hiç tanımadığım bir yere gitmiştik.Babam beni köy okula kayıt ettiğinde  7 yaşındaydım.
Çok korkuyordum kimseyi tanımıyordum.Sınıfa girdiğimde öğretmen buraya yabancı olduğumu  biliyordu.Öğretmen boş olan yere geç otur diyince sadece bir kişinin yanının boş olduğunu gördüm.Evet tam olarak canımdan çok sevdiğim,gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştım.İsmi poyraz.Kopkoyu kahverengi gözleriyle,o gamzeleriyle bana dönüp güldüğünde kendimden geçiyordum.Defterime yanlış yazdığımda silgisiyle benim yazdığım yanlış yeri silip düzeltirdi.Adeta beni çocuk yaşımda ona bağladı.O zamanlar sadece arkadaşlıktı.Zaman ilerleyince birbirimizden ayrılamıyorduk.Her şeyimizi beraber yapıyor,onsuz yemek bile yiyemiyordum.Çok iyi arkadaştı.Yüreğini,dostluğunu ,sevgisini o yaşta vermişti bana.İlkokulu ve ortaokulu aynı sıralarda bitirdik.Çocukça başlayan dostluğumuz aşka dönüşmüştü.Liseye geçtiğimizde çok çalışıp,aynı puanı alıp aynı okulu tutturmuştuk.Zaman ilerledikçe bana duygularını belli ediyordu.Ailelerimizde anlayınca üniversite bittiğinde evlendirelim diye karar almışlardı.Biz bunu duyunca heyecandan ne yapacağımızı şaşırmıştık bile.İlk elimi tuttuğunda hiç bırakma demiştim ne olursa olsun.O bana söz vermişti bu elleri hiç bırakmayacağım diye ve bende ona güvenmiştim.
Liseden mezun olduğumuzda evliliğe daha da yaklaşıyorduk.Canımdan çok sevdiğim adamla evlenmeme çok az kalmıştı.
Bir gün odamda öylece tavanı izlerken birden içeriye annem dalmasıyla dikkatimi tavandan alıp anneme bakıyordum.Yüzünde bir ifade vardı ama çözemiyordum.Annemin ağzından çıkan cümleler benim hayatımın kararmasına yetmişti.
Poyraz ve ailesi babasının tayini çıktığı için gitmişti.Ve bana hiçbir şey söylemeden,nereye gittiğini bilmiyordum.
Yataktan fırlayıp onların evlerine koştum.Doğru olduğuna inanmıyordum.Poyraz beni bırakmazdı.Evin önüne vardığımda kapıya var gücümle vurdum.Kapıyı açan yoktu.Yere yığıldım,gözyaşlarım sel gibi akıyordu.Sevdiğim adam beni bırakıp gitmişti.Canımdan can gidiyordu.
Aşkın gözü kör diyorlar,Madem aşkın gözü kör,ben neden onun terk edişini seyretmek zorunda kaldım...

Bizim aşkımız böyle başladı.Evet çok ilgi çekici değil.Bizim ki çocukluk aşkı...

Evettt yeni hikayeyle karşınızdayım.Bu bölüm tanıtım olduğu için kısa oldu.Diğer bölümler uzun olucak.Seviliyorsunuz :))