いつまでも愛します。^o^！
———
Zandaleigh Zanelle's POV
Ang labo ng paningin ko ngayon. Kakagising ko lang share ko lang tsk
Umupo ako sa kama ko
Nakakita na ako ng malinaw
Ang liwanag naman dito ha!
Ha? Kwarto ko ba to? Bat parang.... ASA HOSPITAL AKO EEE!!
At si XENO! Bat andito yan!
Tumingin ako sa right ko
Kuya?
Tumingin naman ako sa left
Zero?
"Kuya" Sabi ko kay kuya para magising sya
"Mmm..."
"Princess? Gising kana pala, anong oras na?" Tanong ni kuya
Hinanap ko ung clock
"3:07 am?!" Sigaw ko
"Ay shet tulog pala sila" Sabi ko
"Madaling araw pa pala, Anong gusto mong kainin?" Tanong ni kuya
"Bababa ka?" Tanong ko sakanya
"Oo" Sabi nya
"Bakit ka bababa?"
"Para kuhanan ka ng pagkain" Sabi nya
"Wag na muna kuya mga two hours" Sabi ko
"Sigurado ka? Buong araw ka hindi nagising" Sabi nya
"Oo naman siguradong sigurado" Sabi ko
"Sige" Sabi nya tapos natulog ulit
Syempre nahiga ako
Pero may mga tanong na pumapasok sa isip ko
Ano kayang mga nangyari nung nawala ako ng 6 months?
Namiss ba nila ako ng sobra?
What if hindi ako bumalik?
————————
Nagising ako dahil sa ingay ng mga nag dadaldalan dito
Gumising ako minulat ko mga mata ko
Nakita ko si xeno at zero nag sasagutan
"Bakit? Ate ko yan!" Sabi ni zero
"Girlfriend ko yan!"
"Weh?"
"Soon!"
"Yun naman pala!"
Umupo ako pero hindi nila napansin
"Punyeta hospital to!" Sabi ko sakanya
"Sorry ate" Sabi nya tapos nag bow
"Sorry" Sabi ni xeno
"Anong oras na?" Tanong ko
"10:47" Sabi ni zero
"Am? Pm?"
"Am"
"Si kuya?" Tanong ko
"Asa baba kumukuha ng pagkain" Sabi ni xeno
"Pero syempre hindi bibigyan si zero" Sabi pa ni xeno
"Shut up!" Sabi ni zero sakanya
"Shut dOwn" sabi ni xeno (Sadya ung O na big letter hahah)
