Dosłownie: „Górska wiedźma”. Często mylona z yuki-onna lub oni-baba, mimo że jest to odrębny yōkai.
Według legend są to stare kobiety, mieszkające głęboko w górach, które polują na zagubionych wędrowców. Historie na ich temat powiązane są z legendą o zostawianiu starszych członków rodzin w górach w czasach głodu – tak jak na przykład w słynnej „Opowieści o Narayamie”.
Yama-uba potrafi przybrać inny kształt, aby zwabić zmęczonych podróżnych – kiedy gość zasypia, wracają do swojego prawdziwego wyglądu i zjadają swoją ofiarę. Ma jednak także swoje dobre strony:
„Pomimo swej drapieżnej natury, wiedźma posiada również dobre cechy. Na przykład w japońskim folklorze znana jest opowieść o tym jak wychowała ona sierotę Kintarō, który stał się słynnym wojownikiem – Sakata no Kintoki. W tej historii yama-uba jest przedstawiona jako kochająca matka.”
Kintarō, dosłownie „Złoty Chłopiec”, to jedna z najpopularniejszych postaci w japońskim folklorze. Chłopcy dostają często lalkę tej postaci, z nadzieją, że gdy dorosną, staną się tak dzielni jak on.
CZYTASZ
jѧpońsҡıє ʟєɢєňԀʏ mıєjsҡıє
Horror⛧Wyszukuję w internecie japońskie legendy i daję je tu, aby wam się lepiej czytało Jeśli znacie jakąś japońską legendę miejską, która się tutaj nie pojawiła to na pv możecie wysłać tytuł i opowieść, co pomogłoby mi w tworzeniu tej "książki" Rozdział...
