ရထားကြီးစိုက်လေပြီ။
ဂေျာင်ဂုတစ်ယောက်ပျင်းကြောရှည်ရှည်ဆန့်ရင်းနိုးထလာသည်။
ဘေးက အကိုက တော့ဘယ်ပျောက်သွားသည်မသိ။
အိတ်နှစ်လုံးကိုမနိုင်မနင်းမရင်း ရထားပေါ်ကဆင်းလာသည်။
ဟိုဟိုဒီဒီ လူရှုပ်တာကတစ်ကြောင်း
လေးတာ က တစ်ကြောင်း အကြောင်းနှစ်ကြောင်းကြောင့် ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်ရသည်။
အိတ်လက်ကိုင်တင်းအောင် ပြီး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် အတင်းတိုးဝေှ့ရင်း လူရှင်းရာကိုထွက်လာရသည်။
" ဟူး"
သက်ပြင်းရှည်ရှည်ချပြီး
တိုးရင်း ဝေှ့ရင်းကြေမွသွားတဲ့ အကျီႅတေွကို လက်နဲ့ ခါချပြီး နေရာတကျဖြစ်စေသည်။ထို့နောက်အထုတ်နှစ်ခုကို အားကုန်သုံးမက
ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်စီသို့လမ်းလေှျာက်သွား
လိုက်သည်။
" ဟင် အကို "
ခုံတန်းပေါ်တွင် ထိုင်ရင်းတစ်နေရာကိုတေွဝေသလိုငေးနေသည်မှာ ရထားပေါ်ကအကို ဖြစ်သည်။
သူခေါ်တာကိုကြားတော့ တစ်ချက် အာရုံပေးသည်။မျက်စောင်းပြင်းပြင်း ထိုးရင်း
တစ်ဖန် ပြန်လျစ်လျူရှုနေလိုက်သည်။
တစ်ယောက်ယောက်က ကိုယ့်ကို အာရုံမစိုက်တတ်ရင် အရမ်းဒေါသထွက်တတ်တဲ့ ဂေျာင်ဂု မျက်နှာတေွ နီရဲနေပြီဖြစ်သည်။
" တော်တော်ကြီးကျယ်တာပဲ "
အိတ်နှစ်လုံးကိုမြေပြင်ပေါ်ဘုန်းကနဲပစ် ချရင်း လက်ပိုက်ကာ တစ်လောကလုံးကိုရှာကေွျးနေရတဲ့ ပုံစံနဲ့ ခေါင်းကြီးမော့ပြီးကားစောင့်နေလိုက်သည်။
သိပ်မကြာခင်သူစီးရမယ့် ကား ရောက်လာသည်။
" ကြာလိုက်တာ"
တိုးတိုး တိုးတိုး ရေရွတ်ရင်း အိတ်နှစ်လုံးကို
ပြန်ကောင်မရင်း ကားပေါ်တက်ဖို့လုပ်တော့
ဟို အကိုက သူ့ထက်အရင်တက်သွားသည်။
ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ဂေျာင်ဂုမျက်လုံးပြူးရပြီ
ဘူဆန်မှာတည်းက တိုက်ဆိုင်နေတာ အခုထိ ရေစက်မကုန်သေးပါလား။
"ဟိုကောင်လေး တက်မှာလားမတက်ဘူးလား"
ကားတံခါးပေါက်မှာ ငူငိုင်ငိုင်နဲ့ စဉ်းစားခန်းထုတ်နေသည့် သူ့ကို အနောက်က ဉီးလေးကြီးက ပိတ်ဟောက်သည်။
