Chapter 3: Getting To Know Each Other, Slowly But Surely

479 3 0
                                    

Chapter 3: Getting To Know Each Other, Slowly But Surely

Josh’s POV

                “AMP! Ano ba to! Ang tagal naman naming i-dismiss! Grabe, hinihintay pa pala ako ni Danielle!” I whispered. I kept on looking at my watch. Then after a minute or 2 we were dismissed! When I went out of the room, “FINALLY!” I shouted, and heard the same thing in front of me, and I was slightly shocked that it was Danielle, she was actually waiting for me. I felt something strange upon seeing her at the bench. However, I didn’t mind it and just started walking to where she is.

Josh: Danielle, Sorry kung napaghintay kita ahh! Kasi naman yong teacher namin eh! Dibdiban ata, eh orientation palang naman! Next time kung male-late ako wag mo nalang ako hintayin, nakakahiya naman sayo, ako na nga tong nagyaya tapos ako pa tong late! Pasensya na talaga.

Danielle: Ayos lang yon!ikaw naman, tska gusto ko rin ng bagong kasama noh! So ano, tara na!?

Josh: Ok sige! Ganito nalang, para makabawi naman ako sayo, treat kita, saan mo gusto? Gusto mo sa labas nalang tayo kumain? Anyway 20 minutes naman yong break natin eh.

Danielle: Sige ba! Kaso aabot kaya tayo sa 20 minutes na yon?

Josh: OO! Akong bahala!

                Dali dali kaming tumakbo palabas ng gate at pumunta sa parking lot ng school.

Josh: Tara! Sakay ka na!  *I said while pointing at my auto.*

Danielle: WOW! Sosyal ahh! May auto ka pala! Di mo naman sinabi!

Josh: Hinde naman noh! Tara na!

                After then, I sped off and went to McDo, well unfortunately yon lang kasi yong closest food chain sa school eh.

Josh: Mauna ka na  *while holding at the door*

Danielle: Salamat!

                Dumiretso na kami sa counter para mag-order.

Josh: anong gusto mo?

Danielle: Burger nalang, Salamat!

Josh: OK!Miss pa-order naman ng 2 cheese burger, fries at juice. Sige hanap ka na ng mauupuan natin, itayin mo nalang ako don  *I said while facing at Danielle*

Danielle: OK!

                After a few minutes nakuha ko na yong inorder namin, tapos nilapitan ko na siya.

Josh: Danielle, kain ka na oh!

Danielle: Salamat! By the way, prang masyado naming formal pagtawag mo sa aken, Dane nalang itawag                      mo sa aken.

Josh: OK! Sabi mo eh!  *then I winked at her*

      Matanong ko lang noh!ano full name mo?

Dane: Danielle Erica Gomez, Dane mas cute diba? Ikaw? What’s your full name?

Josh: ohhh!cute nga! WOW! English yon ahh! Well, uhmm I’m Anthony Joshua Miller. Pero just call me, AJ or Josh, whichever do you prefer. Pero mas maganda ata yong Josh, mas cute

Dane: WOW!Miller! eh ikaw naman pala sosyal dyan eh! Let me guess, half-american ka noh!?ok Josh nalang!

Josh: Yeah, my father’s an American kasi, while my mother’s a Filipina. I actually grew up in America with my mom and dad. Pero I said na I have to be independent since I’ll be studying as a college student na ren after a few years. I’ve stayed here in Manila for quite some time na ren.  Pero ayon, si Mommy and Daddy ayaw magpaawat, sinamahan pa ren ako dito. So may siblings ka ba?

Dane: Yeah I do have siblings, 2 siblings actually pero ako yong bunso. Ikaw?

Josh: I see. I’m the only child eh.

Dane: Ohh…I see.

Josh: Oh tapos ka na pala kumaen eh. Tamang tama, 5 minutes nalang yong lunch break natin. So ano balik na tayo ng Campus?

Dane: Sure!

                Since 3 minute-ride lang naman yon, nakarating din kami sa Campus nang may 2 minutes pa to be exact. Pagpasok namin sa loob ng Campus, we rushed paakyat sa 3rd floor ng School Building. Nakarating kami don nang hinihingal, and na-shock ako dahil ngayon ko lang napansin na hawak ko pala yong kamay niya habang tumatakbo kami. Bigla nalang tumalon puso ko nung na-realize ko yon, and smiled, unconsciously. Nag-knock na siya sa room nila since napansin naming tahimik na sa room nila, I didn’t left her hanggang sa nakapasok na siya. Papunta na sana ako sa room ko nung narinig ko yong teacher nilang sinita siya. I went back to her room and excused their teacher since ako naman may kasalanan kung bakit siya na-late.

Josh: Sir, It’s my fault kung bakit po na-late si Dane, we went outside the campus po kasi to eat eh. Please let her slip nalang po muna, anyway orientation palang naman po diba?

Sir: Unexcused sana yong reason mo Josh eh, pero dahil 1st time palang naman to nangyayare, sige I’ll let her slip, pero I don’t want this to happen again huh?

Josh: Yes sir, I understand. Thank you po sir.

Sir: Sige, pasok ka na sa class mo. No problem.

                Nakapasok na ako sa loob ng room ko at sinuwerte naman ako dahil wala pa pala don yong next teacher namin, pero after a minute dumating na rin naman ung teacher namin. Habang nag-oorientation kami, parang lumilipad utak ko non! Ewan ko ba, parang ang saya ko lang, ito na at ang pinakamasayang first day ever!

Back To Where It Started, Back To YouTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon