Saatlerdir yatağımda uzanıyorum. Saat gece 3.30 ve yapacağım hiçbir şey yok. Şuanki durumumun en kötü tarafı ne biliyormusunuz? Ailemle aynı oradayım. Bana bakmaya devam ediyorlar. Ve onlara geri bakmaktan kendimi alıkoyamıyorum. Ağlamamak yada çığlık atmamak için kendimi zor tutuyorum.
İkisinin de gözleri bana odaklı ve ağızları sonuna kadar açık. Güçlü bir kan kokusu var ve içim korkuyla kaplı.
