"အခုျပန္"
"မျပန္ဘူး"
"ေကာခ်န္ခ်န္!!"
႐ွီအန္းျမိဳ႕အေဝးေျပးBus Stationေလးရဲ႕ ခရီးသည္မ်ားအတြက္လုပ္ေပးထားတ့ဲ အမ်ိဳးသားသန္႔စင္ခန္းနားမွာ စိမ္းပုပ္ေရာင္ဂ်ာကင္အက်ႋီကို အျဖဴေရာင္တီ႐ွပ္အေပၚကထပ္ဝတ္ထားျပီးအနားဖြာေနတ့ဲအမည္းေရာင္ေဘာင္းဘီ႐ွည္ကို ဝတ္ဆင္ကာ ေက်ာပိုးအိတ္တလံုးလြယ္ထားတ့ဲ ပိုင္ယြီကသူ႔အေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတ့ဲ ေကာခ်န္ခ်န္ကိုစိတ္အလိုမက်စြာ ၾကည့္ေနသည္။ ၂လသာလိုေတာ့ေသာစားေမးပြဲကို သူလံုးဝအေရးမစိုက္ေတာ့ဘဲ အဝတ္အစားအနည္းငယ္နဲ႔ စုထားတ့ဲမုန္႔ဖိုးအနည္းအက်ဥ္းကိုယူျပီး အိမ္ကသူထြက္လာခ့ဲတာျဖစ္သည္။ သူဒီမွာအဖိုးနဲ႔ဆက္ျပီး မေနႏိုင္ေတာ့။ မေနခ်င္ေတာ့။ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူအလုပ္လုပ္ရာ ဟန္က်ိဳးျမိဳ႕ကိုလိုက္သြားရတိုင္း အိမ္ေသာ့အပိုတေခ်ာင္းကို သူ႔လက္ထဲထည့္ေပးသြားတတ္တ့ဲ မားမားယန္းကို ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က်ႏႈတ္မဆက္ခ့ဲရေပမ့ဲ ေပးခ့ဲတ့ဲအိမ္ေသာ့ေလးကိုေတာ့ ျခံဝန္းထဲျပန္ပစ္ထည့္ေပးခ့ဲသည္။
သူအခုလိုစာေမးပြဲမေျဖဘဲအိမ္ကထြက္သြားတာကို မားမားယန္းသိရင္လည္းခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္တာေသခ်ာသည္။ ၿပီးေတာ့သူ႔အဖိုးကလြဲၿပီးက်န္တ့ဲသူ႔ကိုသနားခ်စ္ခင္ၾကတ့ဲလူေတြက သူ႔ကိုလံုးဝထြက္သြားခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္တာမို႔ အားလံုးကိုႏႈတ္မဆက္ဘဲ သူထြက္လာခ့ဲတာျဖစ္သည္။ ေကာခ်န္ခ်န္၊က်ဴးဟုန္နဲ႔ဝမ္အန္းတို႔ကိုေတာင္ ေနာက္ဆံုးအေနန႔ဲသူတခါေလးေတာင္သြားမေတြ႔ခ့ဲ။ ဒါေပမ့ဲအခုေတာ့သူ႔ေ႐ွ႕မွာ သူမထင္ထားမိတ့ဲသူကေရာက္ေနသည္။
ဒီေကာင္ ေကာခ်န္ခ်န္ သူထြက္သြားမ့ဲအခ်ိန္ကိုဘယ္လိုသိတာပါလိမ့္?????
"ငါနဲ႔ျပန္လိုက္ခ့ဲပါ ပိုင္ယြီ။ မင္းဒီလိုထြက္သြားလို႔မရဘူးေလ။ စာေမးပြဲက၂လပဲလိုေတာ့တာေလကြာ"
ေကာခ်န္ခ်န္ကေတာင္းပန္းတိုးလ်ိဴးေသာေလသံျဖင့္ ပိုင္ယြီအားတားျမစ္ေနေပမ့ဲ ပိုင္ယြီကေတာ့သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္သူျပင္ဖို႔ စိတ္ကူးမ႐ွိေတာ့။ သူျပန္လွည့္ဖို႔စိတ္ကူးမ႐ွိေတာ့ဘူး။
ESTÁS LEYENDO
More and More
Fanficငါ့ကိုယ်ငါချစ်တာထက်..... သန်းပေါင်းများစွာသောလူသားတွေထက်... အရာရာအားလုံးထက်........ ကမ္ဘာမြေပေါ်ကရာဇဝင်တွင်ခဲ့တဲ့ချစ်ခြင်းတရားတွေထက်.....
