Yağmur

3.Bölüm

Multimedia :Ali

Ali diye bağırdım

Abla babam

Ali deli etme insanı noldu babama?

Abla babam kalp kırizi geçirmiş şimdi hastanede durumu kötüymüş

Ne

O an çok korkmuştum babam ölürse ne yapacaktık

Ali hangi hastane konum at

-----------

Arabayı o kadar hızlı sürüyordum ki hiç bu kadar sürmemiştim

Bora

Uyandığımda 1-2 saat geçmişti üstümü giyip Dolunaygilin evinden çıktım

Arabaya bindiğimde babamın aradığını gördüm

Babamdan nefret ediyordum annemi fahişe bir kadınla aldatmıştı

Ne var

Bora ortak olduğumuz şirketin patronu Ahmet Yılmaz şuan hastanede durumu riskli çabuk git benim işim var bari sen gözük

İyi tamam

Defne

------

Sonunda hastaneye gelmiştim danışmaya Ahmet Yılmaz hangi oda da 

108. Oda dedi

Hemen koşarak asansörün yanına gittim

İçeri girdiğimde kimse yoktu etrafa baktım sonra koridorda bir hemşire görüp

Ahmet Yılmaz nerde, neden odasında yok?

Kendisi şuan ameliyatta

Kaçıncı kat?

-3

Koşup tekrar asansöre bindim
Ağlamamı bir türlü durduramıyordum

------
Asansörden indim Aliyi gördüm o da oturmuş bağıra bağıra ağlıyordu onu öyle görünce ağlamam daha da şiddetelendi

Koşarak Aliye sarıldım ikimizde hüngür hüngür ağlıyorduk.

------

Aradan tam 7 saat geçmişti babam hala çıkmamıştı

Benim gözlerim tekrar dolarken doktor ameliyathaneden çıktı ben kalkınca Alide irkilip o da kalktı

Başınız sağ olsun

O an ne yapacağım mı bilemedim doktorun üstüne yürüdüm nasıl başınız sağ olsun alan
Lan nasıl

Bora

Ahmet Yılmaz

Şuan ameliyat ta

Kat?

-3

-------

Aşağı indiğimde yine o kız adı Defneydi galiba herhalde ortalığı yıkıyordu

Defnenin her yeri kan içindeydi elini sürekli sert bir şekilde duvara vuruyordu

Ben tam gidip Defneyi sakinleştirirken bir çocuk gelip sarıldı istemsizce sinirlenip hastaneden çıktım

Defne

Ali babamız, ne yapıcaz şimdi

Hayatımıza babasız devam edeceğiz abla biliyorum sen şuan ne hissediyorsan bende onu hissediyorum ama artık bambaşka birileriyiz,bambaşka

Ali konuştukca sakinleştiriyordum.

Ali benden daha güçlüydü ama gözleri doluydu

Birden topuklu ayakkabıyla koşmaya çalışan bir kadın gördüm bu oydu bizi yıllar önce bırakan annem olacak kadındı birden ani öfkeyle

Senin burda ne işin var senin yüzünden öldü babam

Defne kızım

Bana kızım deme senin kızın değilim sende benim annem değilsin tamam mı

Birden ağlamaya başladı ve ameliyathaneye koşuyordu

Onun önüne geçip babam öldü dıye mi ağlıyorsun

Başını salladı

Senin ağlamaya hakkın yok sen bu adamı para için terk etmemişmiydin ha  şimdi niye ağlıyorsun niye 

Diye bağırmaya başladım

Ali

O an anlamamıştım bu annemdi ben onun yüzünü hatırlamıyordum ama çok merak ediyordum

Gözlerim dolarak

Anne

Bana döndü ve şaşkınca bana bakıp

Ali oğlum diye kalkıp sarıldı o ağlayınca ben daha çok ağladım o bizi terk etmişti ama onu çok özlemiştim elbet mantıklı bir açıkalması vardı

Defne

Ali ile anneme bakarken dahada sinirlenmiştim

Ali diye bağırdım

Gözlerini silip bana baktı

Ali bu annemiz olacak kadın bizi terk etti ve sen yıllardır seni görmek istemeyen birine şimdi sarılıyormusun

Abla sözlerine dikkat et o bizim annemiz

Ali benim annem değil senin annen dedikten sonra yanımızdan babam geçiyordu onu görünce gözyaşlarımı tutamadım ve arkalarından yürüdüm

-------

Morga geldiğimizde içeri girip babamın elini tutdum

Senin yokluğunu hiç fark ettirmicem

Senin gibi hep güçlü olucam baba...

İçeri annem ve ali girdiğinde gözyaşlarımı silip koşarak çıktım

Ali arkamdan abla dese bile aldırış etmedim
--------

Dışarı çıktığımda derin bir nefes aldım ve tekrar ağlamaya başladım ve yavaş yavaş arabaya doğru ağlayarak gittim  başımı kaldırdığımda

Arabanın önüne yaslanmış yine o çocuk yani Bora vardı...