Naririnig ko na ang huni ng ibon kaya
“PASUKAN NAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
Nagmamadali akong maligo, magbihis at kumain, muntikan na nga akong mabilaukan dahil sa pagmamadali ko. Ilang minuto nalang din eh andun na si Ryu sa harap ng bahay. Sabay kaming pumupunta ng paaralan kasi I don’t have any sense of DIRECTION. Matagal na akong nag aaral dun pero di ko alam kung bakit di ko pa rin memoryado ang daan patungo dun.
Ako pala si Sakimoto Natsumi, Jyuurokusai (16 years old). Nag aaral sa Shinsei International School. Patay na ang mga mahal ko sa buhay at what’s worse is that I only have countable friends. Dalawa lang, actually. Honestly, malungkot ang mabuhay ng mag isa pero dapat kayanin kasi gusto ko pang mabuhay.
“Sakimoto-chan, may problema ka? Kanina ka pa nakatunganga diyan.” Si Ryu.
“Oh? Gomen, may iniisip lang”
“Ano naman?”
“You don’t really change, huh? Nandemo nai.” Tsk! Palagi nalang ganito. When he’s curious on things, he’s really PERSISTENT! He’s just like a CHILD.
“Aaawwhhh, that’s too bad. I thought you were thinking about------“
“MOU!! YAMEROOOOO!!!! Ryu, baka da yo!” And to that, I ran fast. Hindi ko gustong pakinggan ang kasunod na sasabihin niya, alam mo na, YUN. Sobrang RATED SPG utak nun eh.
Nakarating na rin ako sa wakas sa lobby, hinahanap ko kung saang room ako. MALAS, same room kami. Also, hindi ko na siya inantay, bahala na siya sa buhay niya. Kahit ma late yun, gagawa yun ng paraan para makapasok sa paaralan ng walang violation. Astig diba? Expert na siya sa mga ganyan kasi palagi yang tumatakas ng bahay pag pinipilit siya ng mga magulang niya na mag study. Pag mahimbing na ang tulog ko di ko na mapapansin kung ano na ang nangyayari sa paligid ko kaya naman minsan pagkinaumagahan, di na ako magtataka kung may katabi na ako sa higaan. (Huwag kayong SPG, malaki ang higaan ko.)
“SAAAKKIIIIMOOOOTOOOOOO!!!!! Bakit mo ako tinakbuhan ha? Anong room kaaaa??!!!!!!!” ang TAHIMIK niya ha? Di ba siya marunong tumawag ng MALAKAS? Tch.
“YURUSAI! YOUR ANNOYING!” Total shock ang lahat. Sino ba naman ang di magugulat, sinigawan ko lang naman ang akala nilang GWAPONG NILALANG sa paaralang ito. The girl’s grinning teeth and widen eyes’ na kung akala mo makakapatay na sila ng tao, palagi ko na yang makakasalubong pag may pasok. At si Ryu? Ayun, nakatayo na parang statwa with matching MOUTH WIDE OPEN. Di yan sanay na tinatarayan ko kahit na alam na niya kung ano ang pagkatao ko. Sa sobrang bait niya nagmumukha na siyang bata na walang kamuwang muwang sa buhay.
KAHIT NA GANON, SIYA ANG TAONG MINAHAL KO NG PALIHIM. YOU MIGHT FIND IT WEIRD KUNG BAKIT NAGUSTUHAN KO SIYA, I DON’T CARE! MAGKAKILALA BA TAYO?! SPELL, B-A-C-K-O-F-F. Thanks.
