𝐜𝐨𝐧𝐠𝐫𝐚𝐭𝐮𝐥𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧𝐬 : 𝐌𝐈𝐍𝐇𝐎 √

◇ Thirty Eight ◇

MINHO'S POV

pagkabasa ko sa message ni Seoyun ay dali dali akong lumabas ng unit ko at sumakay sa kotse ko para pumunta sa condo ni Jinah.

Fuck. Hindi ko akalain na magiging ama na ako. Putangina.

Mas mabilis pa sa wifi ng pilipinas ang pag mamaneho ko ng kotse.

Nang makarating ako ay nagmamadali akong pumunta sa unit ni Jinah. Hindi ko alam kung maiihi o matatae ako habang nasa elevator dahil sa kaba at excitement.

Kinakabahan dahil sasabihin ko na kay Jinah na wala talaga akong amnesia at naeexcite dahil magkakaroon kami ng anak ni Jinah.

Pagkabukas ng elevator ay tumakbo na ako papunta sa unit ni Jinah at di na kumatok, pinindot ko na yung passcode nya at dali daling pumasok.

Nadatnan ko si Seoyun na nanonood ng tv. Nasaan si Jinah??!

"Nasaan si Jinah?!" Tanong ko kay Seoyun.

"Nasa kwarto nya, natutulog masakit kasi ang ulo nya" sabi niya nang hindi man lang ako nililingon.

Pumunta na ako sa kwarto nya at dahan dahan itong binuksan. Nakita ko na nakahiga sya sa kama at nakatalikod sa akin.

"Seoyun..ang sakit ng ulo ko huhu" sabi nya. Akala nya siguro na ako si Seoyun.

Lumapit ako sa kaniya at dahan dahang humiga sa tabi niya.

"Seoyun mag salita ka naman, wala ka na bang pakielam sa akin? " sabi nya, nakatalikod pa rin sya sa akin at wala atang balak na humarap sa akin.

Di ko na napigilan ang sarili ko na yakapin siya, pero syempre hindi mahigpit baka kasi maipit si baby kahit na wala pa siyang isang buwan.

"I missed you" sabi ko at isiniksik ang muka ko sa likuran nya.

"M-minho?"

"Anong ginagawa mo dito? Bakit ka nandito?" Tanong niya sa akin tiyaka humarap.

Hindi ko pinansin ang tanong niya at isiniksik ang muka ko sa may leeg niya.

"I love you" sabi ko at hinalikan sya sa labi.

"Minho ano ba! "

"Wag ka nang makikipag hiwalay sa akin ah, hindi ko kakayanin" sabi ko

"Minho.."

"Jinah, wala talaga akong amnesia, naglukunwari lang ako dahil yun lang ang naisip ko na paraan para maging akin ka ulit, patawarin mo ako please, mahal na mahal kita" sabi ko at di ko na napigilan na maluha.

"Putangina mo talaga Lee Know!! Akala mo maganda na lokohin ako ng ganun? Di mo man lang ba naisip na masasaktan ak-" di na nya natuloy ang sinasabi nya dahil hinalikan ko siya.

Palalim ng palalim ang paghahalikan namin ng itulak nya ako at dali daling tumakbo papunta sa banyo.

Sinundan ko siya at nakita ko na nag susuka sya sa inidoro. Lumapit ako sa kaniya at hinawi ang buhok nya at tinap ng mahina ang likod niya.

Hihi keleg aq, muka na kaming mag asawa hihi.

Pagkatapos nyang sumuka ay nagmumog siya at nag hilamos. Lumabas na kami ng cr habang inaalalayan ko siya, dahil masakit nga ang ulo niya.

"Matulog ka na, gisingin nalang kita pag kakain na ng dinner" sabi ko at hinalikan siya sa noo.

"Di pa tayo bati, dun ka na" sabi nya at tumalikod sa akin.

"Baby oh! Away ako ni mommy" sabi ko habang hinihimas ang tiyan nya na di pa halata ang umbok.

"Alam mo na?" Gulat nyang tanong. Ngumiti ako at tumango, humiga ako sa tabi nya at niyakap sya.

"Patawarin mo ako Jinah, mahal na mahal talaga kita " sabi ko

"Matapos mo akong lokohin na may amnesia ka?! Tangina mo din ano?" Sabi nya at inirapan ako.

"Desperado na talaga akong maging akin ka ulit eh, sorry talaga Jinah" sabi ko at hinalikan siya sa pisngi ng paulit ulit.

Hehe keleg betlog ku

"Pag iisipan ko " sabi nya at tumalikod sa akin.

"Sige, magluluto lang ako ng dinner natin, I love you" sabi ko kay Jinah at hinalikan ko ulit sya sa noo nya.

Ang hilig ni Minho humalik noh? HAHSHAHA