ნაშუადღე იყო.ქალაქს ახლა მცხუნვარე მზე დასდგომოდა თავზე. ცაში ახედვის დროს თვალები მეწვოდა და ცრემლებით მევსებოდა. ძალა გამოცლილი და დაღლილი მანქანის ფანჯარას თავით ვეყრდნობოდი, თავს ფიქრები დამსტყდომოდა და ფიქრები თავს არ მანებებდნენ, უამრავი კითხვა მომიგროვდა თუმცა მათზე პასუხის გაცემას ვერ ვახერხებდი. საჭესთან ჯიმინი იჯდა, დედა კი გვერდს მიმშვენებდა. ეტყობოდა, რომ ჯიმინი დაღლილიყო, თუმცა საჭეთან მჯდომს ნაკლებად შეამჩნევდით.
- იუნგ შენ ჯერ კიდევ არ გითქვამს, ტყეში მარტო რას აკეთებდი?! - თქვა ჯიმინმა და ჩურჩულით თავდახრილმა დაამატა: - რა თქმა უნდა თუ მარტო იყავი?! - ჩაიცინდა და სარკიდან შემავლო თვალი.
ჯიმინის ეს კითხვები ნამდვილად მოულოდნელი იყო, არ მინდოდა დედას თანდასწრებით მესაუბრა, ამ თემაზე და ჯიმინს თვალებით ვანიშნე და ვუთხარი:
- ჯიმინ ახლა ნამდვილად არ მსურს საუბარი... სხვა დროს აუცილებლად გეტყვი...
- ტყეში?!....იუნგ?... მე რატომ არეფერი მითხარი? - მეკითხება გაკვირვებული დედა და შმომცქერის.
- დედა დამიჯერე არაფერი ისეთი...
- უკვე მივედით! - წამოიძახა ჯიმინმა და დედას ყურადღება გადაატანინა. მართლაც დროული იყოოო...
სახლში შესულებს ჯიმინს მაჯაზე ჩქმეტით მივანიშნე და ვუთხარი:
- დედა მე და ჯიმინი ჩემს ოთახში ვიქნებით. თუ რამე დაგჭირდა დამიძახე.
- კარგი. - თქვა და სამზარეულოში წყალი დალია.
ოთახში შესული საწოლისკენ გავიქეცი და ხელებ გაშლილი შევახტი. მართლა ძალიან დაღლილი ვიყავი.
- იუნგ რა ხდება?... - მეუბნება ჯიმინი. ახლა სერიოზული საწოლზე წამოვჯექი და ჯიმინს ვუთხარი:
- ჯიმინ ტყეში მარტო არ ვყოფილვარ. იქ ერთი გოგო...- საუბარი არ დამასრულებინა და სიცილით მეუბნება:
YOU ARE READING
შემდეგ შენ გამოჩნდი
Romanceეს ამბავი ბიჭზეა რომელსაც მამასთან ცხოვრება ენატრება. 3 წლის შემდეგ მამა ბრუნდება, თუმცა ცხოვრება ბიჭს ახალ განსაცდელს უმზადებს. მას მოუწევს არჩევანის გაკეთება სიყვარულსა და შურის ძიებას შორის...
