Entangled (18+)

An official date

Zenuwachtig strijk ik over mijn lange zwarte gala jurk. Ik schuif mijn voeten in mijn hoge rode pumps en trots sta ik voor de spiegel. Ik ben ontzettend zenuwachtig, dit is de eerste keer dat ik officieel op date ga met Mas en het voelt hetzelfde als mijn eerste tienerliefde. De hormonen gieren door mijn lijf.

De deur gaat langzaam open en daar staat hij, gekleed in pak, langzaam leunend tegen de deurpost. Ik kan mijn ogen niet van hem afhouden en langzaam loop ik naar hem toe. 'Ben je klaar?' Vraagt hij grinnikend. Smeulend kijk ik naar het kuiltje in zijn wang en ik moet mijn best doen om recht naar hem toe te lopen. Als ik vlakbij hem ben leg ik mijn hand op zijn wang. Hij zucht diep uit. Voorzichtig leun ik naar voren en geef hem een zachte kus op zijn lippen. Hij omvat direct mijn heupen en trekt mij dichter tegen zich aan. Hij verdiept de kus, wat bij mij een kreun ontlokt. 'Ik zou het liefste je nu direct nemen, maar we moeten gaan.' Fluistert hij hees in mijn oren.

'Mas, waar ben je?' Het geroep is door het hele huis te horen. Ik voel Mas verstrakken bij het horen van de stem van Paulo. Dan horen we de voetstappen van Paulo die al rennend de trap op komt. Als hij ons verstrengeld ziet staan blijft hij staan. 'Oh,' klinkt zijn stem minachtend. Hij bekijkt mij van top tot teen en er gaat een huivering door me heen. Zijn ogen blijven me aanstaren en de woede is duidelijk te zien.

Mas laat me los en ik heb het gelijk koud. 'Paulo, volgens mij had ik gezegd dat ik niet gestoord wilde worden.'

Paulo kijkt direct naar Mas. 'Ja, ik weet het. Maar ze,' zijn ogen gaan weer naar mij alvorens hij Mas weer aankijkt,' er is iets aan de hand.' Het is overduidelijk dat hij niet wil zeggen wat er aan de hand is in het bijzijn van mij. Dit ben ik wel gewend. In de periode dat ik met Mas omga, bespreken ze nooit problemen in het bijzijn van mij of de kinderen.

'Ik heb mezelf volgens mij niet duidelijk genoeg gemaakt denk ik. Wat begrijp je niet aan ik wil niet gestoord worden? Verdwijn.' Mas zijn stem klinkt kil en er trekt een rilling over mijn rug. Ik weet dat hij zo een statement probeert te maken, maar ik blijf het doodeng vinden als hij op deze manier praat.

Paulo gromt. 'Maar, Mas ze.' Wanhopig probeert hij iets duidelijk te maken, maar Mas onderbreekt hem. Hij loopt op Paulo af en de autoritheit straalt ervan af. 'Verdwijn, nu, Paulo.' Ik zie Paulo iets ineen krimpen. 'Godverdomme.' Vervolgens draait hij zich om en rent de trap af.

Mas draait zich om en de spanning is van zijn gezicht af te lezen. Ik zie dat hij een gemaakte glimlach tevoorschijn tovert. Hij doet zijn arm in zijn zij, afwachtend totdat ik mijn arm erin haak. 'Bent u klaar madame?'

Ik kijk hem aan en ik zie dat hij moeite heeft om zijn gemaakte glimlach te behouden. Ik loop op hem af en negeer zijn vraag. 'Je mag best eerst naar Paulo toe, om te bespreken wat er aan de hand is.'

Hij schudt heftig zijn hoofd. 'Nee, ik ga op een eerste date met mijn vrouw, dat laat ik niet verpesten door een stel debielen die hun werk niet zelfstandig kunnen uitvoeren.'

Ik zucht diep en kijk hem aan in zijn ogen. 'Ga maar, ik vind het niet erg. Ik snap dat ze je nodig hebben.'

Zijn blik verzacht en ik voel de spanning uit zijn lijf wegvloeien. 'Weet je het zeker?'

Mijn gedachten blijven maar nee roepen, maar die negeer ik. Liefdevol kijk ik hem aan en ik knik. 'Ja, ga maar.'

Hij geeft me snel een kus. 'Ik ben zo terug, dat beloof ik je.' Vervolgens loopt hij de trap af om naar zijn werkkamer te gaan. Ik loop ook de trap af om te wachten in de woonkamer, al verwacht ik hem niet meer terug. Ik hoor Paulo schreeuwen, maar als Mas aan het woord is hoor ik niets. Even beheerst als altijd. Ik begrijp niet waarom ik ja heb gezegd, ik weet dat hij niet meer terug komt als hij weg moet voor zaken. Ik had me zo verheugd op deze avond en hij valt nu totaal in duigen. Wat zou er zo belangrijk zijn dat Paulo naar boven komt stormen om Mas te halen?