Gözlerimi açtığımda bir sandalyeye bağlanmış bir kütüphane olduğunu düşündüğüm yerde oturuyordum.Etrafı inceledim ve etraf kitap doluydu ama normal kitaplar değildi hepsi.Aralarında neyce olduğunu bilmediğim kitaplarda vardı.Kapının açılmasıyla irkildim.Ve gene kapuşonlu biri ve yanında ilk defa kapuşonsuz bir adam
(?)-Prensesimiz uyanmış demek.Söyle bakalım küçük hanım onca şeye rağmen neden bu kasabaya geldin?
O anki korku ve şaşkınlıkla hiçbir şey diyemedim.Ama ne yazık ki ben birşey diyeceyince adam sinirlendi. yoksa birkaç haftaya kalmadan ölücem.Ne bok yiyip geldim ki ben buraya.Kızları özledim,annemi özledim, evimi ve biricik köpeklerin kai ve kumayı özledim.Neyse ki köpeklerime kızlar bakıyor.
Ve geçen 1 saatin daha ardından aklımda bir plan belirdi.İşe yarar mı bilmiyorum ama tek çarem bu.Tuvalet için kapşonlu genci çağırdım ama bu sefer farklı biri geldi.Her neyse kelepçelerimi açtım tuvalete giderken elime gelen ilk şeyle adamın kafasına geçirdim.Adam bayıldığı gibi anahtarları alıp koridora çıktım.Kimse yok gibi duruyordu.Olabildiğince sessiz olmaya çalışarak merdivenden indim ve var gücümle koşmaya başkadım.Evden çıktım ama lanet olsun ki burası ormanlık bir yerdi.Ormanda yolumu ararken arkamdan gelen ses ile kanım tamamen donmuş ve düşünme yetimi kaybetmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~•αdoɴιѕ~• тαeɴɴιe~•
AcciónJ-Neden bunu yaptın? T-Zorundaydım J-Kalbimi kırdın T-Üzgünüm J-Beni kaybettin T-Pişmanım J-Elveda tekrar elveda T-Elveda kelebeğim tekrar elveda Peki bu gerçekten bir veda mı? Yoksa her veda bir merhaba mı?
