Starred Posts ᯽ Lukloé Yarı Texting

'Hâlâ en iyi arkadaş'

30.06.2019
  
    Kendini kötü hissetmişti genç kız. Adrien'ın o kadar yaşadıkları, beraber geçirdikleri koskoca bir çocukluk döneminden sonra onu unuttuğunu sanmıştı. Ama yanılmıştı. Adrien hâlâ onu önemsiyordu. "Adrien affet kardeş sana sövdüm biraz..."

   Chloé: Beni merak ettiğin için teşekkür ederim.

Chloé: İyiyim.

Chloé: Sana da iyi geceler.

Adrien: İyi olmana sevindim.

Adrien: Ve sakın unutma ki Chloé sen benim için çok değerli birisin. 

Adrien: Bütün çocukluğum boyunca hep yanımdaydın.

Adrien: Ben de  bundan sonra hep senin yanında olacağım.

Chloé: Her şey için sağol Adrien.

Chloé: Sen benim için bir abiden bile daha değerlisin.

Adrien: :)

                             * * *
  
   Sabah çalan alarmın sesiyle uyandı genç kız. Yatakta doğrularak bir süre kendine gelmeye çalıştı. Mayışık bir halde ayağa kalkarak lavaboya girdi. İşlerini hâllettikten sonra sade bir makyaj yapıp lavabodan çıktı. Üstünü giyinerek saçlarını her zaman yaptığı gibi at kuyruğuna aldı. Telefonunu ve çantasını da yanına alıp odasından çıktı.

   Aşağıya indiğinde babası oturmuş kızını bekliyordu. "Günaydın.." diyerek selamladı babasını, genç kız.

   "Günaydın prensesim." diye karşılık verdi babası da..

   Kahvaltıdan sonra genç kız, sofradan kalkmak üzereyken babasının konuşmak isteği üzerine geri oturdu.

   "Jan Viljan (böyle diyeceğim artık) dün pek iyi görünmediğini söyledi. Neyin var güzel kızım, bir derdin varsa söyle derman arayalım."

   Genç kız bunun olacağını tahmin etmişti. Jan Viljan babasına söylemese, babası da ne olduğunu sormasa şaşardı zaten. Ama olan olmuştu. İşin içinden kurtulmak için bahane aramaya başladı.

   Telefonuna bakarak şaşkın bir yüz ifadesi takındı ve babasına dönerek "Aaa! Ders başlamak üzere. Geç kalmadan gitsem iyi olacak. Nasıl olsa başkanın kızına geç kalmak yakışmaz. Sonra görüşürüz babacığım." diyerek babasının konuşmasına fırsat vermeden koşar adımlarla evden çıktı ve okulun yolunu tuttu.

                                * * *

   Okula geldiğinde tüm gözler ona çevrilmişti. Hâlâ dün olanlar yüzünden küçümseyici bakışlarını bugün de devam ettiriyorlardı. Chloé için üzülen de vardı tabi ama bir elin parmaklarını geçmezlerdi.

   Genç kıza attıkları sinir bozucu bakışlar yetmezmiş gibi bir de dedikoduya başlamışlardı.

   "Bu kızın hiç utanması yok mu?!"

   "Dün olan onca şeyden sonra azcık gururu varsa gelmez diye düşünüyordum. Gurursuz..."

   "Hayır yani Marinette'in dediği o kadar şeye rağmen hâlâ nasıl gülebiliyor?!"