He is Always Watching

Chapter 1

A single match stick
can light up your darkness,
But that light can disappear
in a matter of seconds.
Leaving you into darkness once again.

Everything has an end,
neither the clouds, birds, trees or human
someday it will disappear from
this world.

And just like a match stick,
he disappeared.
Leaving me in this cold darkness.

My life is already ruin...

Andito na naman ako, palaging nag aabang sa pagdating mo, maramdaman ko lang ang prisensya mo masaya na'ko.

Dito, dito sa tulay na to, dito nangyari ang pinakamasamang bangongot na pinagsisihan ko.

Tandang tanda ko kung pano ka nawalan ng hininga nang dahil sakin.

I glance at my watch to check the time. It was 4 o'clock in the morning but the sky is so dark.

Jin, my man, alam kong alam mo kung gano kita kamahal, kaya gagawin ko ang lahat para magkasama ulit tayo.

Humakbang ako sa bakal ng tulay, i am ready to jump this is for you my man, and the rain suddenly poured.
Napangisi ako, pati langit nararamdaman yung kalagayan ko.

"Ito na Jin, makakasama na kita, mahal na mahal kita jin" i said under my breath.

may kung anong mainit na likido ang pumatak mula saking mga mata.

Bumalik lahat ng masasaya at masasamang alaala.

Say 'ahh' sabay subo mo sakin ng ice cream
"Ang tamis", sabi ko sabay halik sayong pisngi.
"Pero mas matamis yun" pang aasar mo
"baliw ka talaga" at nag tawanan tayo.

Ang sarap balikan lahat babe, patuloy lang sa pag agos ang luha ko.

"Babe I'm sorry, let me explain, babe please makinig ka sakin" pangkukumbinsi mo,
"Jin, enough please!" nagsipaligsahan ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan
"Sapat na yung nakita ko, di mo na kailangan mag explain, klaro na sakin ang lahat" pinunasan ko ang luha ko at umalis

"Babe wait, Rhaine please let me explain"
takbo padin ako ng takbo, hanggang sa makarating ako sa tulay
"Rhaine, please I can explain just listen to me babe"
huminto ako, "Now what Jin?"

Bigla mo'kong tinulak at ikaw ang nahagip ng pulang kotse.
Nawala lahat ng galit ko, binalot ako ng kaba at takot.

"Jin, Jin, do you hear me? Jin, babe please wake up, Jin please I'll listen to you,just don't sleep. I'm sorry" i cried out loud

"R-Rhaine i-im sorry, shes m-my cousin,
a-and that k-kiss was nothing"

"Shhh, dont say anything, just dont sleep Jin"

"Tulong, Tulongan nyo kami" pagmamakaawa ko nun

"Rhaine I l-love y-you more than a-anything else"

"Nooooo, Jin wake up!" i cried my hearts out

That day i really blame myself for what i've done.

I was about to jump when someone shouted--

"Ayoko na! Sawang sawa nako!!" he cried, at humakbang din sa bakal ng tulay,

nagulat ako at di nagdalawang isip na bumababa upang pigilan siya

"Hoy! kung binabalak mong magpakamatay wag mong ituloy!"
bigla akong nataranta,

"Bakit?! Sino kaba ha!?" sigaw nya

Well, thats makes sense, di ko siya kilala pero alam kong kasalanan sa diyos yan.

Woah, look who's talking, eh binabalak ko din namang magkamatay, how ironic haha.

"Kahit na! Alam mo bang kasalanan sa diyos ean?!" sigaw ko pabalik

"Wala kang pakialam!"

tsk. ang hirap naman pakiusapan nito, kung ayaw niyang magpapigil edi wag.
i rolled my eyes.

"Bahala ka! Edi tumalon ka, wala akong pakialam!" sarcastic kong sabi.

"Teka teka, teka lang miss! miss! hoy!" tawag niya sakin at bumaba sa tulay.

tsk, bababa din pala dami pang satsat.

"Oh?"

"Anong pangalan mo miss?"

ningitian ko nalang siya at umalis.

"Teka lang miss! anong pangalan mo?"

Patuloy lang ako sa paglalakad.

"Osege, ayaw mo ha, Tatalon ulit ako dito, oh ano?" pananakot niya at humakbang ulit sa bakal ng tulay.

"Tatalon ako, itutuloy ko to!"
"Ano miss? tatalon ako di ako nagbibiro!"
"Ano na? Wala bang pipigil jan?"

tsk. sira ata to eh, no choice bumalik ako. hays sakit naman sa ulo to.

"Hoy! ano ba?!"

"Sabi na eh, pipigilan mo'ko" at humalakhak, mukang naka inom ata to amoy alak eh.
napa irap nalang ako.

Bumaba siya sa tulay "Sabi ko kako, anong pangalan mo?" pag uulit niya.

"Rhaine, Rhaine Esmeña"

"hmm, Rhaine sakto sa panahon ngayon naulan hahahaha"
inirapan ko nalang siya.

"By the way Rhaine, salamat ha"

"Wala yon" sabi ko at ngumiti.

"Bat mo nga ba ako pinigilan ha?" aba tinatanong pa ba yon? engot din to eh.

"Tanga kaba ha? ikaw kaya makakita ng magpapakamatay di mo pipigilan ha!"

"Easy lang ulan, galit na galit gustong manakit hahaha" mahina niyang tawa.

"Pero kahit na! sana di mo'ko pinigilan diba?!" sigaw niya.

"Edi tumalon ka ulit! tinulak tulak ko siya.

" Uyy, biro lang, tong si ulan di mabiro haha, mula ngayon ulan na tawag sayo ayos ba ha? sabay kindat.

inirapan ko nalang siya. baliw.

"ahm ulan. taga saan kaba? hatid na kita mukang lumalakas yung ulan oh"

then boom, reality hits me, wala na'kong matutuloyan ngayong wala si jin, ayoko namang bumalik sa condo dahil maaalala ko lang mga memories namin ni jin hays.

Bumalik lahat ng sakit, tumingin ako sa tulay at akmang itutuloy ang binabalak ko nang...

"Uyy ulaaan!? anong nangyari? tulooong! tulooong!" huli kong dinig at tuloyan ng nabalot ng kadiliman ang paligid.