He is Always Watching

Chapter 2

Nagising ako sa mabangong aromang naamoy ko. nilibot ko ang buong paligid
teka nasan ako? tanong ko sa sarili ko.

Well, mukang asa condo ako. Mukang simple lang naman ito at napagtanto kong asa kwarto ako.

Lumabas ako at kusina ang bumungad sakin, nakita ko yung lalaking tinulungan ko, I was about to shout at him--

"Gising kana pala ulan, ginawan kita ng chicken soup"
"Nahimatay ka kanina baka sanhi ng lamig at gutom kaya dinala nalang kita dito sa condo ko" explain niya.

Hmm, narinig kong sumang ayon ang sikmura ko.

Ngumisi siya "oh tamo tama ako, nagwawala na mga alaga mo jan hahaha"

"O eto, inumin mo na, upo ka dun" turo niya sa dining table.

Magpapasalamat sana ako, kaso di ko alam pangalan nya.

"Ahm, bago ko to inumin. anong pangalan mo?" nahihiya kong tanong.

Mahinhin siyang tumawa "Florence Rivilloza. Renz for short" ngumiti siya.

"Salamat flo" sincere kong sabi.

Kumunot yung noo siya "Sabing Renz e" pagmamaktol niya. Parang bata naman to
di ko nalang pinasin at umupo nalang.

Tinikman ko yung gawa niyang chicken soup, hmmm infairness masarap patango tango pa ko. Nakita ko siyang napatawa sa reaksyon ko inirapan ko nalang siya.

Umupo siya sa tabi ko at sinabayang humigop ng mainit na soup.

"Ah, ulan? san ka ba nakatira ng mahatid na kita"

Nasamid ako sa tanong niya.

"Actually now, di ko alam" walang ganang sagot ko.

nagulat siya " Kaya ba pagala gala ka dun sa tulay?"

umiling ako "E anong ginagawa mo dun?"

"Actually, magpapakamatay din sana ako nun"

namilog ang mga mata niya halatang nagulat "Seriously? tapos ikaw pa tong pumigil sakin?" humalaklak siya.

"Hahaha ironic right? I was about to jump, but then i heard you screaming. I got shocked so yeah. I ended up stoping you." napangisi ako sa sagot ko.

Tumango tango siya. "So may utang na loob ka sakin?" mapang asar na ngumiti siya.

Kumonot ang noo ko. "Anong utang na loob? ikaw nga tong may utang na loob saken kase pinigilan kita" This man is imposible. i rolled my eyes.

"HAHAHAHAHAHAHAHAHA. Ikaw ang may utang na loob,kase kung di ako sumigaw nun. eh di kana sana ngayong humihigop ng mainit na soup." tumawa siya.

I rolled my eyes. "Kwits lang tayo no! Saka baka di pa talaga tayo destined mamatay"

Tumango siya bilang pag sang ayon.
Patuloy lang kami sa paghigop ng chicken soup.

"Ahm. May i know the reason, kung masyadong private wag nalang" pagbabasag niya sa katahimikan.

"Di ah. Ayos lang" bumuntong hininga ako.

"My mom and dad died in car accident. I'm only 3 years old that time, and i don't deserve it. wala akong kamuwang muwang sa mundo but then ayon maaga silang kinuha sakin. and its unfair. Alam mo? halos gumuho ang mundo ko nun. di ko alam ang gagawin ko nun. imagine at young age nakipagsapalaran ako sa mundo. Nag tatrabaho ako habang nag aaral. Pagod na pagod ako. pero diba wala naman akong choice?" tumigil ako and i look at him.

"Akala ko nun habang buhay nakong ganun. akala ko sobrang daya ng mundo sakin. Pero nagpapasalamat parin ako dahil na kilala ko si Jin. My man." bumalik ang tingin ko sa soup.

"He who took good care of me. He who loved me more than himself. He build up my world again. He gave me hope to fight, to live and to love. Sobrang saya ko nun kase sa lahat ng masasamang nangyare sakin eh meron magandang dumating sakin na nagbigay ng pag asa upang lumaban dito sa unfair na mundo."

tiningan ko siya sa mata " Pero guess what? Life is really unfair. This fucking world is really unfair. Kinuha agad siya sakin." tears start to fall from my eyes.

"Remeber the bridge? Dun. Dun siya binawian ng buhay. Dun siya nasagasaan and its my fault." di ko na kinaya ang sakit humagolgol nako.

"Shh. Tahan na. Its not your fault Rhaine" alam kong pinapagaan niya lang ang loob ko.

"No. Its my fault. Nasagasaan siya dahil sakin. Alam mo yung feeling na sobrang saya mo na. Akala mo wala ng katapusan. Pero mali ang akala ko. Pinasaya ka lang panandalian lungkot ka na sa pagdaan.
But like what i've said kanina im very thankful that jin came into my mesirible life. But i didnt expect na ganon lang kabilis. People really come and go." humagolgol ako. Kinalma ko ang sarili ko at nagsalita ulit.

"Walang ginawa si Jin kundi pasayahin ako. Binigay lahat ng gusto ko. Actually nakatira kami sa sa iisang bubong. bumili siya ng condo para saming dalawa. Pinaganda niya at inayos ang buhay ko kase sabi niya deserve ko daw yun. Pero ayaw ng tadhana. Starting that day na nawala sakin si jin.I start hating destiny. Ang unfair kase. Di pa nga ako nakakabawi kay jin kinuha na agad siya saken" i cried hard as the rain poured harder.

"Shh, tama na Rhaine.tahan na. oh tamo lumalakas yung ulan. Mukang may bagyo. dito ka nalang muna."

Everytime na malungkot ako, umuulan i dont know if coincedence lang. pero since my family died. Ulan ang naging kadamay ko. kahit na malungkot ako uulan. kapag umiiyak ako may bagyo. And i love how rain understand my situation.

Narinig ko siyang tumawa kaya napasulyap ako sakanya.

"Rhaine kase pangalan mo kaya malakas ang ulan.HAHAHAHAHAHA"

I guess so. Napatawa ako sa naisip ko.

"You wanna know why Rhaine is my name?" nakangising tanong ko. tumango siya bilang pag sang ayon.

"The rain is my tears, And the thunder is my heartbreaking" at biglang kumulog ng malakas.

"hahaha see?" maski ako nagulat.

namilog ang mata niya "You're imposible Rhaine. Nakakatakot ka!"

Humalakhak ako sa reaksyon niya "HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH"

"Hey, stop laughing that's not funny!"

"Takot HAHAHAHAHA. takot ka pala sakin,  pero ang lakas ng loob magpakamatay HAHAHAHAHA"

Ang sama ng tingin niya saken. pinigilan ko ang tawa ko. Mukang nagtatampo eh.

"Pffft. ok ok i stop na" masama parin ng tingin niya sakin.

"Teka. Di naman pwedeng ako lang magkwento." i looked at him.

"Ikaw flo? May i know the reason?"

Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya. Pero he remain to smile genuinely.

"Pero bago ko sabihin. Maligo ka muna ang  bantot mo na. Gamitin mo nalang yung mga damit ng sister ko. Umalis na kasi dito yun eh. pero good thing may naiwan siyang damit diyan. Gamitin mo muna" turo niya don sa pink na cabinet.

Nagpasalamat ako at tumungo na dun, kinuha ko yung terno na pantulog na hello kitty at tumungo na sa banyo.