Ποτε Μη Λες..

7. Ουδέν κακο αμιγές καλου

-Λουσυ ο μικρός εχ... (λεει ο George μπαίνοντας στον θάλαμο)
- Κοιτα αγαπη μου ξύπνησε ο Εντι!
Η Λουσυ δεν πιστευε στα ματια της που ξαναεβλεπε ξυπνιο τον μονάκριβο γιο της μετα απο ολη αυτη την περιπέτεια, ενω η χαρα της για την επιστροφή τους στην κανονικότητα δεν περιγραφοταν με λεξεις παρα μονο με λιγα ζεστα δακρυα που κυλουσαν απαλα στο μαγουλο της.
- George μου Κοιτα! Ο γιος μας ξυπνησε! Ειναι καλα!
Λεει η Λουσυ τρεχοντας κατα πανω του και δινοντας του μια τρυφερη αγκαλια και ενα γεματο στοργή φιλί.
Ο George ξεροκαταπιε..προσπαθούσε παση θυσια να κρύψει την αγωνια που τον κατεκλυζε οσο δυσκολο και να ηταν αυτο, καθως τον ειχε λουσει κρυος ιδρωτας απο την κορυφη εως τα νυχια.
-Λουσυ μου θελω να σου πω κατι για τον Εντι αλλα σε παρακαλώ προσπαθησε να μεινεις ψύχραιμη προπαντος για το παιδι..
-Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει! (Ρωταει γεμάτη τρομο και πανικο η Λουσυ)
-Ο γιατρος μου ειπε οτι ο Εντι πασχει απο σχιζοφρένεια..
-Τι;; οχι.. αποκλείεται..Ο μικρος μου, ο Εντι μου να εχει διαταραχθεί απο σχιζοφρένεια;; Δεν το αντεχω αυτο!!
-Ηρέμησε Λουσυ μου μαζι θα τα αντιμετωπίσουμε ολα! Δεν θα αφησουμε το παιδάκι μας να παθει κατι κακο. Εξαλλου ο γιατρος με ενημέρωσε οτι θα του χορηγηθεί η κατάλληλη αγωγή,προκειμένου η νοσος να παραμένει σε καταστολή.
Και οι 2 γονεις έδωσαν ενα γλυκο φιλι στον Εντι και βγηκαν εξω απο τον λευκο θαλαμο: η Λουσυ με δάκρυα στα ματια, ενω ο George με αμηχανια για το μέλλον.
Λιγες μερες αργοτερα ο μικρός Εντι μαζι με τους γονεις του επιστρέφουν και παλι στο σπιτι τους.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Αγαπητοί αναγνώστες του wattpad αυτη ειναι η συνεχεια απο το πρωτο μου μυθιστόρημα.Συγγνωμη για την καθυστέρηση, ξερετε το γνωστο συστημα των πανελληνίων..Ελπιζω να σας αρεσει! Τα λεμε σύντομα με το επομενο κεφαλαιο. Φιλακια!!