Instant Daddy and Mommy?

Chapter 1 - Manny?

Si Reila pala in the picture. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

REILA's POV

"Dad, Mom..can I go with you in the US? Hindi ko alam kong kakayanin mag isa dito eh." aniya kong nagpapout pa para pabigyan nang magulang.

"Hindi pwede anak, may pasok ka pa sa school at di ba you are in the run for being a valedictorian sa batch niyo?" sabi nang ever loving and sweet na mommy ko. Her name is Virginia Schwartz-Alcantara. And yup my mom is half-Filipino, quarter-German, and quarter-American and thus the name Schwartz came from.

"Saka anak hindi naman kami magtatagal doon eh. Aasikasuhin lang naman namin yung lola mo, alam mo naman medyo masakitin na yun. Kaya be a good girl nalang anak ha at mag behave ka para naman walang masabi yung magbabantay sa iyo during the times that we are not here." said my ever strict but caring dad. His name is Randolf Alcantara. Don't worry he's full Filipino pero lumaki siya sa America.

They met in the US since my mom was registered nurse and my dad was a neurosurgeon. Once they got married, they decided to move here in the Philippines settle down and help also with the health care industry here. And my mom was so fascinated with the country. I was born here in the Philippines kaya marunong akong magtagalog but paminsan pumupunta kami sa US para magbakasyon. But this time they are not taking me because I am graduating in highschool and on the run for the valedictorian at sayang naman daw tapos ang reason lang naman nila is samahan at alagaan si Nini Areila, my grandma. She is sick kasi.  So I will be left behind.

Napatitig ako kay Dad when he mentioned about the magbabantay sa akin. It's not so much of a problem naman kasi at least hindi ako ma bobored at may kasama pa akong magshopping. Oh di ba choks na choks lang.

"He will be here later this afternoon. So if you don't mind, wag ka munang lumabas or gumala so you would meet him at makilala siya personally. He's a nice kid." tugon ni Dad

"Wait, what? Did I heard it right, Dad? A guy will be my companion?" nganga talaga ako sa natuklasan kong information about my companion. "Oo naman, anong problema dun? He's one of my trusted employee. He's been working for me a few years already. And if kaya kung e entrust sa kanya yung practice ko, so might as well entrust my lovely daughter to him to take care of." inosenteng sabi ni dad.

"No dad, the problem here is that he's not just a teenage guy but a 20-year-old something man that is a total stranger to me. Mom you know about this?" tanong ko kay mommy with "help me please" look.

"Don't worry, sweetie. Trusted namin siya ni daddy at he's been really helpful for the past few years na nagwork siya sa practice." pagpapaliwanag ni mommy.

"Argghhhh....whatever if you trusted him, then it is fine. Punta muna ako sa room ko." I stood up papunta nang room ko.

Once I got in my room, napahiga ako at shouted in my thoughts "Argggghhh...sooo nakakainis". Hinding hindi ko kasi mahindian yung parents ko and I trust them. Then I turned on my ipod, put on my headphone and started to humming then finally fell asleep.

GARRETT’s POV

Ito ako nagdadrive papunta sa bahay nang boss ko. Hinilingi nila kasi na magbantay ako nang mga ilang buwan sa bahay nila pati na rin sa anak nito while they are on a leave. Iniwan din nila yung practice nila to me for me to take care as well. Hirap naman nung responsibility. Kung di lang sila yung itinuring ko nang second parents, hindi ko talaga tatanggapin tong responsibilidad na ito. Pero okay na rin ito, kasi sa ngayon, pinalayas na ako nung landlady namin kasi ededemolish na daw yung nirerentahan kong apartment so at least may matutuluyan ako bago ako makahanap nang bagong titirhan. Sana nga lang walang maging problem tong pagpayag ko sa mga boss ko.

Ako nga pala si Garrett Drew Crisostomo, 25 years old, gwapo naman (joke lang), medyo build yung katawan, nagwowork out kasi, hirap na magkasakit. And by the way, I am totally single (last time I check) at isang Neurology Technician. Nagtratrabaho ako sa practice nila ni boss, Alcantara and Associates Neurologic Health Clinic. Bali nagfofocus kami sa studies nang Neurology at Neuroscience. Yan na muna siguro ang masasabi ko tungkol sa sarili ko. Back to present scenario na tayo.

Nakapasok na pala ako sa malaking gate nang mga boss ko. Laki pala nang bahay nang mga ito. Pwede na siguro akong tumambling dito.

“Glad na dumating ka na Garrett, kala ko nagback out ka na sa usapan natin tapos bukas na yung flight namin. Salamat talaga iho ha.” salubong nang mag asawang Alcantara, my boss and his wife.

“Hindi po, medyo na traffic lang po ako tsaka hindi agad ako nakapag empake dahil na rin sa hindi ako nakauwi kaagad from work. Pero okay lang po talaga. Ano naman po ang nasabi nang anak ninyo? Hindi ba ito galit?” pag uusap namin habang pinapasok nila ako sa maganda nitong bahay. Ganda nang bahay nila, mula sa mga furnitures at appliances hanggang sa maliliit na abubot mukhang mamahalin.  Dumiretso kami sa living room nito nang mailapag na ang mga gamit ko.

“Honey, tawagin ko muna si Reila ha para naman ma meet niya itong si Garrett.” sabi ni Mrs. Alcantara sa asawa nito. Sobrang sweet talaga nang mag asawang ito, kahit sa practice pa ganun parin. “Nakakainggit naman” sabi ko sa isip ko.

“So Garrett sana okay lang talaga sa iyo tong set up na ito. Tsaka feel at home ka na rin dito sa bahay. Wag kang mag alala, we’ll send you money for the expenses here in the house, sa allowance ni Reila at sweldo mo na rin sa pagbabantay.” seryosong tugon ni Dr. Alcantara.

“Naku wag na po yung sweldo sa pagbabantay, okay na po yung libreng tira ko na dito. Alam niyo naman po na utang ko po sa inyo yung pag aaral ko. Kaya wag po kayong mag alala ako po bahala. Thank you rin po at pinagkakatiwalaan ninyo ako.” sagot ko sa Doktor.

“O, andito na pala sila!” surprisang sabi nito na nakatingin sa likod ko.

Tumayo ako and hinarap ang paparating na mag-ina. “Patay na” napamura ko sa sarili nang makita ko ang anak nitong si Reila. Nako parang nag sisi na akong tinanggap ko ang hiling nito. “She’s beautiful” sabi ko sarili.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yan na muna mga kaibigan, hanapin ko pa sa brain kong ito ang isusunod. 

Wait for the next UD. 

So far ano sa tingin niyo? Ituloy or hindi?