how far love can go?

---Chapter 2---

Tahimik na nakasunod lang ako ng bigla nalang lumiko si Xaemo ng lakad na walang iba kundi papunta lang naman sa rooftop ng mall na'to.

Da heck! Ayoko pang mamatay. Baka itulak ako nito sa sobrang selos o galit or whatsoever ba nayan.

Like para namang ginusto ko na galitin siya o ano ba. He started it first.

Atsaka nagkataon lang naman na naandito na ang magkapatid na iyon ng kontakin nila ako and so I just go on with the flow with whatever was happening but not up to this point.

"Let go of me, Xaemo. Ano ba. Bitawan mo sabi ako. Nasasaktan na ako. Please let go." Pero di parin niya ako pinakinggan habang pilit ko paring pinapabitaw ang mahigpit na pagkakahawak ng kamay nito sa braso ko.

"Pucha ang sakit."

Sorry to my grammar. I know na masama ang magmura at di niyo inaasahan niyo pero just expect na hindi ako kagaya ng mga anak mayaman na di makabasag pinggan at mga pino kung kumilos kasi trust me.

That's not reality atsaka sino di ba hindi mapapamura ng ganoon kung natumba ka lang naman sa kaengotan mo.

Dahil hawak hawak ng hunghang na to ang kamay ko at pilit ko itong tinatanggal ang mahigpit nitong pagkakahawak ay di ko namalayan na may sira at bitak bitak na tiles sa bandang tu ng mall na di pa narerenovate at mahahalata ang kalumaan ng lugar. "Okay ka lang, Celly?"

"Gago ka ba ha Xaemo. Natumba't nagkasugat na nga ako tapos tatanungin mo pa talaga ako ng ganyan ha? Edi gago ka pala talaga. Ano na naman ba ang pumasok sa isip mo at umalis ka sa lugar na iyon. Sinama mo pa talaga ako eh nuh? Okay lang sana kung inaya mo ako na sumama pero gago ka talaga. Hinila hila mo pa talaga ako na parang pagmamay-ari mo tong braso ko. Kung gusto mo tu edi sayo na diyan ka naman kasi magaling lage. Ang manghatak ng manghatak at lumayas ng lumayas. Di pa nga kami tapos makapag usap nila Stephen. Namiss ko pa naman sila..."

At bago ko pa matapos ang sana'y mga sasabihin ko (mind you iyan ang medyo pinakamahaba na nasabi ko sa kanya ever since na nagkakakilala kami. Well maliban sa day 1 namin as friends pero nevermind niyo nalang iyon at wag kayong mag expect ng flashback di iyon uso sa akin ng slight.)

Back to whatever was happening ay nahila na ako ni Xaemo palapit at pahapit sa kanya and things unexpected happened like him and me kissing under the flickering light na parang sa mga horror movie at sa gitna pa talaga ng medyo dim na hallway ng medyo lumang part ng mall na di pa narerenovate as I said kanina which is daan papunta sa rooftop ng mall.

Okay napahaba na naman ako ng sabi.

Back to us kissing.

Syet. Bitch and brat ako at times inaamin ko pero nyeta naman.

Nakakilig pala talaga ang mahalikan ng taong matagal mo ng pinaglalaanan ng pansin kahit na nakakatakot ng background namin. Okay kami na unusual at di romantic.

Kaso di ata nakikiayon ang tadhan ng biglang namatay na ng tuluyan ang ilaw at kumirot ang natumba kung binti much worse is pareho pa kaming matatakutin at hayun po the end.

Joke lang. Napatakbo lang naman po ang kasama kong tinalo pa ako sa pagiging lalake. Matapos niya akong halikan ng ganun-ganun nalang ay iiwan niya ako dito ng mag-isa. Eh bwisit at gago naman pala siya eh. "XAEMO ROMANOV! BWISIT KA! BUMALIK KA DITO!!!"

Makalipas ang ilang minuto ay di parin ako binalikan ng gagong iyon kaya naisipan ko nalang na kunin ang cellphone ko na nasa bulsa ko atsaka ginamit na pang-ilaw.

Dahan dahan na gumapang ako papunta sa gilid na siyang magiging sandalan ko para makatayo.

Kaysa naman na hintayin kong pumuti ang mga mata ko sa kakahintay sa duwag na iyon at sa posibleng darating na tulong which is mga employee ng mall na'to na medyo matatagalan pa. I'm definitely sure of it.

Ilang minuto na akong paunti-unting naglalakad habang nakahawak sa dingding na siyang sumusuporta sa akin ay unti-unti ko ng nararamdaman ang pagod at pangingirot ng napangusan kung tuhod ng matumba ako kanina.

Pero di dapat muna ako sumuko sa sakit na nararamdaman ko at baka matagalan pa bago ako mahanap dito mahirap na.

Kailangan na din kasing malunasan agad at malinisan ang sugat ko kasi medyo malaki laki pala ito at di maampat ang pagdurugo kahit na naagapan ko na kahit papaano ang pagdurugo ng kaperasong ng damit ko.

Yeah yeah. Akala niyo puro pagpapaganda at pangmayaman lang ang mga alam ko. Duh. Nakikinig din naman ako kahit papaano sa mga itinuturo sa amin especially sa first aid at basi assistance kasi mahirap na at baka mangyare na naman ang dati. Ayoko ng maging inutil at walang silbi if things like that happen again.

Ang ilang minuto ay naging ilang oras na paglalakad ko dahil unti unti ko ng nararamdaman ang panghihina ng katawan ko kasi ngayon ko lang naramdaman na may natamo pa pala ako sugat ng mabitawan ako ni gago kanina sa kibagsakan ko na may mga sira sirang kahoy na may nga pakong di ko na maaninag sa dilim ng lugar.

Nararamdaman ko na din ang paglamig ng lugar tanda na maggagabi na pala kasi medyo mainit init pa kanina ng pununta kami dito.

Hula ko mga lagpas ala sais na kasi kanina  pa kaya kami dito.

Mga four or quarter to five kami nakaalis ng shop (nagtetelepono kaya ako bago hinila paalis kaya nalaman ko ang oras) so probably five or five mahigit na kami nakarating sa bandang ito.

Hanggang sa unti-unti ko ng nararamdaman ang pamamanhid ng katawan ko especially ng mga paa ko pero hindi ako maaaring sumuko ngayon. Baka kasi...syet.

Napaupo na ako sa sobrang pamamanhid ng mga binti ko. Naku naku. Kapag nakita ko talaga ang gagong si Xaemo na iyon, makikita niya talaga ang hinahanap niya. Masasapak at mabubugbog ko talaga siya ng sobra.

Nang akala ko wala na talaga akong pag asa ay may nakita akong pigura sa malayo. Syet wag naman sanang multo o aswang iyon kasi panigurado makakatakbo talaga ako ng wala sa oras at makakalimutang may sugat at pamamanhid pala akong iniinda.

Papalapit na ng papalapit ito sa kinaroroonan ko ng biglang makarinig ako ng pamilyar na boses ng sumisigaw na di ko medyo maaninag dahil sa nanlalabo kong paningin at sa buhok na nakaharang sa mukha ko.

"Sir kumalma po muna kayo. Hindi po siya multo. Tao po siya. Miss okay ka lang ba?" Bago pa ako masagot ay unti-unti ko ng nararamdaman ang panghihina ng katawan ko ng biglang may sumalo sa katawan ko bago ito tumama sa sahig. "Celandine!"

That's the last thing I've remember before succumbing unto a very deep slumber.

****************************************************************************************

Hi! Thank you for dropping by and reading this again. Thanks also for the support and tuning in. Make sure to came back for the next update. Don't you miss it. Hope you enjoy.🤗😄😎💕