Karanlığa ışık tut DELÜLER bölüm.1

267 4 3
                                    

Bir kış günü farketmiştim dedemin bazen gözyaşı bazende gülümseyerek şöminenin karşısında bakıp bakıp saatlerce elindeki albüme daldığını,sonrada sallanan koltuğunda uyuduğunu.hemen hemen hergün görüyordum soruyordum;neden üzülüyor ağlıyorsun diye bana bakıp gülümseyerek,Birgün ögreneceksin buraya yazıyorum diyordu.Yine böyle bir akşam anneme sordum neden "dedem her akşam geçmişi yaşatıyordu kendine"diye.Annem dedemin gençliğinde yaşadığı bir olayın kendisi çok etkilediğini söyledi. Ne olduğunu sorduğumda anneme; "bende çok bir şey bilmiyorum oğlum ama  herzaman çok sevdiği arkadaşları ile  inanılması zor bir  olay yaşadığı,etkisinde kaldığını,ve hatta arkadaşlarından birini kaybettiğini söylerdi.Ama hiç bir zaman ne olduğunu anlatmadı detaya girmedi. bende merak ediyorum ama hemen hemen her gün o fotoğrafa bakıyor ve bir kaç satır birşeyler yazıyor.Tek bildiğim  deden sayesinde bu güzel evde ve bu hayatı rahat yaşıyoruz evladım."deyip kalktı annem,Bi an gözlerimi kısarak "Anne ben çok merak ettim ne yazıyor"annem bana dönerek,"YAŞADIKLARINI" oğlum yaşadıklarını yazıyor.o gece gözüme uyku girmemişti.esrarengiz olayları seviyordum,merak ediyordum, annem her zaman söylerdi bana;deden çok çılgın ve maceracı derdi.Sanırım ben dedeme çekmiştim merak ediyor ve bilmek istiyordum. yatağımda dönüp duruyordum aklıma neler neler getiriyordum kahraman dedem. O benim kahramanımdı.  çok geç olmuştu saat  uykumda gelmişti güzel ve macera dolu bir rüyaya dalmak için örtünün altına girdim o an gözümün önüne dedem ve arkadaşlarının yumruklarını dişlerini sıkmış anılarını gözümün önüne getirdim gözlerimi kapattım.sabah olmuştu ama hiç birşey hatırlamıyordum rüya bile görmemiştim.Bir anda fırladım yataktan pencereye koştum dedem annem ile konuşuyor evden çıkıyordu.Assagıya indim hızlı adımlarla anneme seslendim "anne dedem nereye gidiyor"? diye."sanada günaydın hadi kahvaltıya otur bakalım"diye cevap verdi.Ben ise ısrarla dedemin nereye gittiğini soruyordum annem bana baktı "bu heyecanın ne?neden soruyorsun bu kadar bakalım dedeni,bunun dedenin yazdıklarıyla bi ilgisi var mı bakalım?"diye sorunca evet annecim sabaha kadar uyuyamadım çok merak ediyorum dedim.Ve acaba nereye koymuştur diye sesli düşündüm bi an.Annem "neyi nereye koymuştur"diye sorunca bana ben doğruca dedemin odasına yöneldim,kapısı açtım odasında dolaşmaya çekmecelerini karıştırmaya başladım.Bu yaptığım aslında hiç doğru birşey değildi.Ama çok merak ediyordum ve ne olduğunu bilmek istiyordum.Her yeri  aradım ama bulamadım ve bi anda kapı açıldı. gözlerimi kapıya diktim acaba dedeme mi  yakalandım diye düşünürken annem içeri girdi. annem ile yüz yüze geldik bir beş saniye hiç birşey demeden birbirimize baktık.Annem sordu "buldun mu?"diye bi an rahatladım kızacak zannediyordum ama anneminde çok merak ettiğini biliyordum."bulamadım anne" dedim. tekrar beraber bakmaya başladık.Bu kadar yıl o elindeki fotoğraf yazdıkları neydi ? herkesten gizlediği ama nerde olabilirdi. Burada olması lazımdı ama yoktu. her akşam o koltuğa oturuyor, ve o albüm elinde bi anda "tabi yaa" dedim kendi kendime annem ne oldu diye sordu.Bir an durakladım "sanırım nerede olduğunu buldum anne" "Nerede"? diye sorunca ben koşarcasına yürümeye başladım. Odasından çıktım ve o meşhur koltuğuna doğru yürüdüm.önüne geldim. elime aldım minderi incelerken içinde birşeyler olduğunu farkettim.içindeydi ve yıllar içinde neler yaşadığını öğrenecektim.Annem şaşkın bir yüz ifadesiyle bana bakıyor benim ise yüzümde bir gülümseme belirmişti,albümü çıkarttım,ilk sayfasını açtım içinden bir şey düşüvermişti.  şaşkın bakışlarla düşen parçaya odaklanmış ve gördüğümüz o parça beni ve annemi şok etmişti tek kelimeyle inanılmaz ve güzeldi.....
bölüm 2 ...
Gümüş bir kolye ucu idi yere düşen üstünde eski Osmanlı yazılarıyla  yapılmış ve ucunda siyah parlak bir taş vardı etrafı işlemeli o kadar güzeldi ki annem yerden alırken  incinir Düşüncesi ile yavaşça aldı ve  sessiz bir şekilde çok güzel bu diye söylendi.

Gümüş bir kolye ucu idi yere düşen üstünde eski Osmanlı yazılarıyla  yapılmış ve ucunda siyah parlak bir taş vardı etrafı işlemeli o kadar güzeldi ki annem yerden alırken  incinir Düşüncesi ile yavaşça aldı ve  sessiz bir şekilde çok güzel bu diye...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Aug 01, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

DELÜLER🌑KARANLIĞA🌕IŞIK TUT🦁Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin