Taylor abilerinin yanından ayrılmıştı.Artık o da Amy gibi başının çaresine bakmak zorundaydı.Ormanın içine girdi.Kendi kendine:
-Her şeyde beni suçluyorlar.Neymiş benim yüzümdenmişmiş.Ben yapmışım.Ben etmişim.Böyle olacağını bilseydim izin verir miydim sanki.Daha önceden kaç defa izin vermiştim de kızmamışlardı da şimdi mi kızıyorlar.Yeter artık.Bıktım bunların bana kızmalarından.
Hiçbir şey olmadan ormanda hem dolaşıyor hem de kardeşini arıyor.Bir kurt sesi duydu.O da ne?Önünde bir kurt vardı.Taylor korkmuştu.Kaçmaya başladı.Kurt da onun arkasındaydı.Bir adam geldi ve onu kurtardı.
- Teşekkür ederim.
- Bir şey değil.Gecenin bu saatinde ne arıyorsun burada?
- Kardeşimi arıyordum abimlerle.
- Abinleri göremiyorum.Neredeler?
- Ben bıraktım onları.Tek başıma arıyorum.
- Neden bıraktın?
- Kardeşimin kaybolması benim yüzümdendi.Ama bunu iyice abartıyorlar.
- Ama sen daha küçüksün kaybolursun.
- Hayır ben küçük diğilim.18 yaşındayım.
- Tamam tamam kızma.
O adam da Amy de olduğu gibi duman oldu.Taylor kaçmaya başladı.Onun da ayağı taşa takılıp düştü.O da arkasından geliyordu .Çok korkmuştu.neee yapaccaakkttıı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KORKU DOLU O AN
Phiêu lưuSelam arkadaşlar.Bu benim ilk hikayem.Umarım beğenirsiniz.Belki konu ile başlık uyuşmayabilir.Okuyunca yorum yaparsanız çok sevinirim.
