ထံုးစံအတုိင္း အလုပ္ဆင္းၿပီဆိုတာနဲ႕ ကိုေလးက သူ႕ကိုလာႀကိဳၿပီး City Mart ထဲ၀င္ကာ ဟင္းခ်က္ဖို႕ သားငါးတစ္ခ်ိဳ႕၀င္၀ယ္သည္ ။ ၿပီးတာနဲ႕ အိမ္ကိုတန္းျပန္လာၿပီး ကိုေလးက ညစာခ်က္ျပဳတ္ေပးသည္ ။
" ေရအရင္ခ်ိဳးလုိက္ဦး .....ေ၀ဟင္ ။ၿပီးရင္ ညစာတူတူစားရေအာင္ "
" ဟုတ္ ........... ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ "
ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ေ၀ဟင္တကယ္ေပ်ာ္ရသည္ ။ ေန႔တိုင္းနီးပါး ကိုေလးနဲ႕ဒီလိုေကာင္းမြန္တဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကိုရွိတာက သူ႔အတြက္ ဆုလာဘ္ႀကီးတစ္ခုလို ။ေ၀ဟင္ ေရခ်ိဳးေနရင္း သီခ်င္းေလးတေအးေအးညည္းဆိုကာေနေလေတာ့ ကိုေလးက မီးဖိုခန္းထဲကေန ရယ္ေနသည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းကို စတူဒီယိုမွတ္ေနလားမသိ ။
ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ ေ၀ဟင္ ပုဆိုးပတ္လွ်က္ ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္ ။ ထိုခ်ိန္ အျပင္ဖက္ကေန တံခါး bell သံက အဆက္မျပတ္ ျမည္ေနလို႕ ကိုေလးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ကာ အေတြးမ်ားသြားသည္ ။ သူ႕ရဲ႕တိုက္ခန္းကို သိတဲ့သူ မရွိပါဘူး ။ မဟုတ္မွလြဲေရာ အရင္လူေတြရဲ႕ အသိမ်ားလားမသိ ။
" အ၀တ္လဲၿပီးမွ ထြက္လာေနာ္ .....ေ၀ဟင္ ။ "
သူ ေ၀ဟင္ကိုမွၾကားျဖစ္ေအာင္ မွာၾကားလိုက္ေသးသည္ ။ မမွာလို႕က မျဖစ္ .... ဒီကေလးက နည္းနည္းဗရမ္းပတာေနတတ္တာမလို႕ေလ ။ ေ၀ဟင္ကလည္း ကိုေလးေျပာတဲ့အတိုင္း အ၀တ္စားကို လွ်င္ျမန္စြာ၀တ္ကာ အျပင္ဖက္က အသံကို နားစြင့္ေနလိုက္သည္ ။
ေခ်ာက္ ........... !
" ျမတ္မင္းခန္႕ ............"
ေ၀ဟင္ တံခါးဖြင့္သံကို အရင္ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ၿပီးေနာက္ သူေကာင္းေကာင္းသိသည့္ အမည္တစ္ခုကိုပါၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဟုတ္ပါသည္ ...... ဒီနာမည္က ကိုေလးရဲ႕ အမည္ရင္းျဖစ္ၿပီး ဒီနာမည္ကို ေဒါသတႀကီးေခၚဆိုသူက ေဒၚထားသဇင္ႏြယ္ပင္ ။
" ေမေမ ...... ဒီကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရာက္လာတာလဲ "
" ေအာ္ ..... မေအေရာက္လာတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး အံၾသသြားပံုပဲ ။ မင္းေျခလွမ္းေတြကို ငါမသိဘူးမ်ားမွတ္ေနလား ။ ဟို ကေလကေခ်ေကာင္ ဘယ္မွာလဲ ။ ဒင္းေၾကာင့္ မင္းက အိမ္မျပန္မလာတာေပါ့ ။ မင္းက မိဘေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းေလး လိမ္ညာတတ္ေနၿပီပဲ ....... ျမတ္မင္းခန္႕ "
