ေ၀ဟင္ အလုပ္ကေန အိမ္ကို အေစာႀကီးျပန္ေရာက္လို႕ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ အသီးအရြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုထုတ္ၿပီး ဟင္းခ်က္ဖို႔ ျပင္လုိက္သည္ ။ သူတစ္ေယာက္တည္းအမို႕ ကိုယ္တိုင္ခ်က္မစားျဖစ္ေပမယ့္ ဆုိင္ကတစ္ခါျပင္ေတြကို စားရတာ ၿငီးေငြ႕လာလို႕ ရွိတာေလးကို ျဖစ္သလိုခ်က္စားလုိက္မည္ဟုေတြးလိုက္သည္ ။ အရြက္ေတြျပင္ၿပီး ေၾကာ္မယ္လုပ္ကာမွ အိမ္မွာ ဆီ၀ယ္ဖို႕ေမ့သြားတာကို သတိရၿပီး အရြက္ကို ခဏခ်ထားကာ ဆီ၀ယ္ဖို႕ တိုက္ေအာက္ကို ဆင္းလာလိုက္သည္ ။ Convenience store ထဲ၀င္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို ယူကာ ပိုက္ဆံရွင္းရန္ ေကာင္တာသို႕လာလိုက္သည္ ။
ေကာင္တာနားေရာက္ေတာ့ ဖုန္းလာတာနဲ႕ ေ၀ဟင္ဟာ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္ ။
" ဘာကိစၥလဲ ........ေအာင္ေအာင္ .... ။ ညီမ ..... ဟိုဘူးပါထည့္ေပး "
ေကာင္တာေပၚမွာတင္ထားတဲ့ အျပာရာင္ပီေကဗူးကို လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး တစ္ဖက္မွေျပာလာသည့္ ေအာင္ေအာင္ စကားကို နားစြင့္လိုက္သည္ ။
" ................. "
" အာ ......... မင္းကလည္း မနက္ေရာက္မွ ေပးမယ္ေလ ။ ဒါေလးအတြက္နဲ႕ တကူးတက ဖုန္းဆက္ေနေသးတယ္ ။ ဒါပဲ ....... ငါမအားဘူး "
ေ၀ဟင္ ဖုန္းကို ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲထည့္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္ကိုႏုိက္ထုတ္လိုက္သည္ ။
" ၁၈၀၀၀ ပါ အကို............'
Cashier ေကာင္မေလးဟာ ပစၥည္းေတြကို အိတ္တစ္လံုးထဲ အကုန္စုထည့္ၿပီး သူ႕ကိုလွမ္းေပးလိုက္သည္ ။ ထို႕ေနာက္ ေ၀ဟင္ဟာ အထုပ္ကိုဆြဲၿပီး တိုက္ခန္းဆီျပန္လာလုိက္သည္ ။
ညဖက္မလို႕ လမ္းကရွင္းေပမယ့္ တစ္လမ္းလံုးက လင္းထိန္ေနလို႕ ေ၀ဟင္ ေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္ၿပီး လာခဲ့လိုက္သည္ ။ ထိုစဥ္ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူ႕ရဲ႕ဘယ္ဘက္မ်က္ခံြ လႈပ္လာလို႕ မနက္ျဖန္အလုပ္မွာ ဘာျပသနာတက္ဦးမလဲဟု မဆီမဆိုင္ေတြးရင္း သူေနတဲ့ ငါးလႊာသို႕ တက္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
" ကိုေလး ........... "
ဟုတ္ပါတယ္ ....... သူ႕မ်က္လံုးေတြအေကာင္းႀကီးရွိေသးလုိ႕ သူ႔တံခါး၀ေရွ႕မွာ ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့သူက ကိုေလးဆိုတာ သူေသခ်ာသိလိုက္ပါတယ္ ။ ကိုေလးက သူ႕ကို စူးစူးရဲရဲပင္ၾကည့္လာၿပီး ထံုးစံအတိုင္း ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းလာသည္ ။
