...YALNIZ DOST...

37 5 2
                                    

Issız bir sokakta yapayalnız elimdeki çantayla, bana eşlik eden ve hıçkırıklarımı susturan yağmurla beraber öylece yürüyordum. Göz yaşlarım bedenimden firar ederken hava giderek soğuk olmaya başlıyordu. Soğuk bütün vücudumu ele geçirirken sığınacak bir yer bulmazsam soğuktan ölürdüm herhalde. Daha fazla dayanamayıp en azından yağmur dinene kadar kaldırıma çıkıp beklemeliydim. Tam kaldırıma çıkıyordum ki hızlıca gelen araba önümde durdu ve canımı zor kurtardım. Araba hala önümde duruyordu. Arabanın kapısı yavaş yavaş açılırken kalbim yerinden çıkacak kadar hızlı atıyordu. Kapı sonuna kadar açıldığında ayaklarımın ucuna en fazla benim yaşlarımda olabilecek birini arabadan aşağıya itlediler. Ani gelen şok dalgasıyla saçmalamaya başlarken soğukkanlı kalmam gerekiyordu. Ona baktığımda yüzünde ve vücudunun farklı yerlerinde yaralar vardı vakit kaybetmeden ambulansı aradım. Ambulans gelirken yanından hiç ayrılmadım ve hala baygındı. Ambulans gelene kadar elini hiç bırakmadım ve içimden sürekli " iyi olacaksın." diyordum. Beni duyamayabilirdi, beni göremeyebilirdi ama beni hissedebilirdi. Ambulans geldiğinde bende onunla beraber ambulansa bindim daha ismini bile bilmiyordum ama onun bana ihtiyacı olduğunu düşündüm. Benimde ona...

Gür ve siyah saçları, mavi gözleri ve anlam veremediğim kendine has tarzı vardı. Kıyafetlerine baktığımda simsiyah giyindiğini fark ettim botları be bilekliği vardı ve onlarında siyah olmasına şaşırmamıştım. Bu kadar siyah neden bir arada diye sormadan edemedim kendi kendime. Nedenini bilmiyordum ama bu kadar siyah ne olursa olsun bu çocuğa yakışıyordu. Bilekliğine biraz daha dikkatli baktığımda bilekliğinin üzerinde bir harf olduğunu fark ettim. Bilekliğinin üzerinde "Ç" harfi vardı. Acaba ismi ç ile mi başlıyordu? Ya da onun için özeldir kim bilir? Bu soruları zihnimin bir köşesine gömdükten sonra hastaneye vardığımızı fark ettim. Onu hemen tedavi için odaya aldılar. Yaralarını temizlediler ve sardılar. Onu normal odaya aldılar. Doktor ciddi bir sorunu olmadığını onu yarın için taburcu olabileceğini söylerken içten içe sevinmiştim nedenini bilmiyordum ama içim rahatlamıştı. Bir süre başında bekledikten sonra sıkılmıştım ve telefonumu elime alıp oynamaya başlamıştım. Bir süre sonra odanın içinde duyduğum sesle irkildim. Uyanmıştı...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 09, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ACIYA MAHKUMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin