Lina
Voorzichtig sluip ik door de kamer zodat mijn ouders het niet niet horen. Mijn pyjama verwissel ik voor naveltruitje en een zwarte rok. Ik durf het licht niet aan te zetten om te kijken hoe het staat. Ik luister even of ik iets hoor. Nee gelukkig niets. Ik klim uit het raam en ga behendig via de regenpijp naar beneden. Ik plof zachtjes op de grond en loop verder. Miauw! Kut, ik stond op de staart van een kat. Nu ben ik er bij, door een klein fucking foutje. He dat is raar ik hoor mijn ouders niet naar beneden komen. Yes! Ik ben er nog niet bij! Vannacht ga ik in mijn eentje naar de ontmoetplek van Matthew en mij. Matthew is een foute jongen. Tot vorige week kon ik me niet voorstellen dat ik met een foute jongen omging. Niks voor mij, ik was het saaie brave meisje met goede cijfers. En met fucking strenge ouders, ik mag niet uitgaan, geen vriendje, nooit lagere cijfers dan een 8. Ja dat was ik ooit. Maar door Matthew is alles veranderd. Ook door mezelf toen ik besloot anders te gaan denken. Ik ben er bijna. Een koele wind blaast in mijn gezicht. Wel koud eigenlijk met zo'n naveltruitje maar ja ik wil er gewoon sexy uitzien voor Matthew. Ik ben er, de ontmoetingsplek is in een park midden in de struiken. Vreemd Matthew is er nog niet. Best wel eng eigenlijk zo in het donker. Anders denken Lina, je moet anders denken. Jij bent de stoere chick nu. Ik hoor geritsel, dat zal vast Matthew zijn. Inplaats van Matthew zie ik drie enorme schaduwen die dreigend op me afkomen. ''Hallo, willen jullie weggaan, ik wacht op iemand.'' Vraag ik gedurfd. Pets! Een harde klap tegen me hoofd. Voordat ik iets kan zeggen krijg ik nog meer schoppen en vuisten. Het enigste wat ik voel is heel veel pijn.
Matthew
What de fuck is dit?! Ik ben op de ontmoetingsplek van Lina en mij. Lina ligt lavenloos op de grond. Ik bekijk haar eens goed, overal ligt bloed. Een briefje ligt naast Lina. ''Jij gaat je drugs nu zeker niet meer verkopen in the party house.'' Staat er op het briefje. Fuck nee! Nee, hier mag Lina niks te maken mee hebben. Het is allemaal mijn fucking schuld. Ik bedenk me dat ik hier nu alleen een beetje in mezelf sta te vloeken terwijl Lina hier bijna dood ligt te gaan. Ik pak mijn mobiel en bel 112. Zodra ik alles gezegd heb sprint ik weg naar de auto. Natuurlijk zou ik liever bij Lina blijven tot de ambulance komt maar dat levert te veel problemen op voor Lina en mij. Ik ben ook zo'n complete idioot dat ik Lina hier in mee trek.
