" ထယ်ယောင်းရေ ဒီကိုလာပါဦးဟ! မေးစရာရှိလို့ "
ဂျီမင်က ကိစ္စွရှိလို့ ဒီနေ့သူလာမကြိုနိုင်ကြောင်း ဖုန်းဆက်ပြောထားတာကြောင့် ကျောင်းသို့ အစောကြီးထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
တစ်ယောက်ထဲ ဟိုငေးဒီငေးနဲ့လျှောက်လာစဉ်၌ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ခုံမှာထိုင်နေတဲ့ အစ်ကိုဆော့ဂျင်က
ထိုင်နေရာကနေလှမ်းအော်လာတာကြောင့် ခြေလှမ်းတွေက
အဲဒီဘက်ကို ဦးတည်လိုက်တယ်။
" ဘာမေးစရာရှိနေလို့လဲ အစ်ကိုဆော့ဂျင် "
လွယ်ထားတဲ့ backpack ကိုပေါင်ပေါ်တင်ရင်း
အနားမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
မျက်နှာကိုကြည့်တော့လည်း မသာမယာနဲ့ ဘာများဖြစ်နေလို့လဲ မသိ။
" နမ်ဂျွန် မင်းတို့အလုပ်ကို လာတယ်မလား "
" ဘာဖြစ်လို့လဲ "
" မနေ့က ကျောင်းကိုမလာဘူးလေ အလုပ်ကိုလည်းမလာရင်
နေမကောင်းများဖြစ်နေတာလား သိချင်လို့ "
လက်စသတ်တော့ အစ်ကိုဆော့ဂျင်က သူ့ crushကြီးကို
စိုးရိမ်နေတာကိုး။
စာတော်တဲ့အစ်ကိုနမ်ဂျွန်က ကျောင်းပျက်လေ့ရှိပုံမရတော့ တစ်ရက်လေးကျောင်းမလာတာနဲ့ မတွေ့ရလို့ မျက်နှာကမိုးပြိုတော့မယ့်အတိုင်း ...။
" သိချင်ရင် ကိုယ်တိုင်သွားမေးလိုက်ပါလား ...
အခန်းလည်း တူနေတာကို "
" လာတယ်၊ မလာဘူးပြောရုံကို ကပ်သပ်နေရလား ...
ငါနဲ့က အဲဒီလောက်မရင်းနှီးသေးလို့ သွားမေးလို့ဘယ်ကောင်းပါ့မလဲ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ "
လက်သီးဆုပ်ပြီး ခေါင်းကိုရွယ်ကာပြောလာသော အစ်ကိုဆော့ဂျင်ရဲ့ စကားကြောင့် ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ရင်း
အလျင်အမြန်ရှောင်လိုက်ရသည်။ မဟုတ်ရင် ခေါင်းက ကြယ်တွေလတွေမြင်သွားနိုင်တယ်လေ ...။
" အစ်ကိုဆော့ဂျင်ကလည်း စိတ်ချည်းပဲ ...
ဟိုမှာ လာနေပြီ လှမ်းခေါ်ပေးမယ် "
" .... "
" အစ် ကို နမ် ဂျွန် ... ဒီကို ခဏလောက် "
" Yarr! ... ဘာလုပ်တာလဲ "
ကျွန်တော့်ကို တံတောင်နဲ့တွတ်ကာ အသံခပ်ကြိတ်ကြိတ်ပြောပြီး ထွက်ပြေးဖို့ပြင်နေတဲ့ အစ်ကိုဆော့ဂျင်ရဲ့လက်ကို လှမ်းဆွဲထားရသည်။ တကယ်ပါပဲ ကြိုက်လည်းကြိုက်နေတာကို ရှောင်ပြေးဖို့လုပ်နေသေးတယ်။
ရှေ့မှာမြင်နေရတဲ့ အစ်ကိုနမ်ဂျွန်ကလည်း ကျွန်တော်ကလက်လှမ်းပြပြီးခေါ်လိုက်တော့
အတူပါလာတဲ့သူငယ်ချင်းကို နူတ်ဆက်ပြီး
ကျွန်တော်တို့ဆီကို လျှောက်လာတယ်။
" ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ထယ်ယောင်း "
ထုံးစံအတိုင်း အစ်ကိုနမ်ဂျွန်က ပါးချိုင့်တွေပေါ်အောင်
ကျွန်တော်တို့ကို ပြုံးပြပြီး ခုံတန်းပေါ်ဝင်ထိုင်တယ်။
" မနက်စာ စားပြီးပြီလား အစ်ကို "
" မစားလာရဘူး ... အခုပဲ ကန်တင်းသွားမလို့လုပ်နေတာ
ဘာလို့လဲ ... "
" ဟာ ! ဒါဆိုအတော်ပဲ ... ဒီက အစ်ကိုဆော့ဂျင်နဲ့အတူတူ
သွားစားလိုက်ကြပါလား
ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား သိကြတယ်မဟုတ်လား "
ထယ်ယောင်းက သိတယ်မဟုတ်လားလို့ မေးလိုက်တော့ နမ်ဂျွန်ရဲ့အကြည့်တွေက ဆော့ဂျင်ထံကိုရောက်သွားသည်။
စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရတဲ့ ဆော့ဂျင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေဟာလည်း ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေလေတယ်။
" အင်း ... အခန်းလည်းအတူတူပဲကို စကားလည်းပြောဖူးတာပဲ ... သိတာပေါ့ "
" ဒါဆို ကျွန်တော်က စားလာပြီးပြီမို့
မလိုက်တော့ဘူးနော် အစ်ကိုဆော့ဂျင် ... ပြီးတော့ ဂျီမင်ကိုလည်းစောင့်ရဦးမှာမလို့ "
အလည်မှာထိုင်နေတဲ့ ကျွန်တော်က အခုထိဘာမှဝင်မပြောသေးတဲ့ အစ်ကိုဆော့ဂျင်ဖက်သို့လှည့်ကာ တစ်ခုခုပြန်ပြောဖို့ ခါးကိုတို့ပြီး သတိပေးလိုက်ရသည်။
ထိုအခါမှ ....
" ဟမ် ... အ..အင်း ထယ်ယောင်းလည်း မအားဘူးဆိုလို့ ငါလည်းတစ်ယောက်ထဲ စားရမှာပျင်းလို့လေ ...
နမ်ဂျွန်! မင်း အဆင်ပြေမှပါ "
" အဆင်ပြေပါတယ် ...သွားရအောင်လေ ဆော့ဂျင်
ကိုယ် ဝယ်ကျွေးပါ့မယ် "
" ရပါတယ် ... အားနာဖို့ကောင်းအောင် "
အစ်ကိုနမ်ဂျွန်ကလည်း ကိုယ်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်တဲ့ ဘယ်လိုတွေပြောချလိုက်တာလဲ။ အစ်ကိုဆော့ဂျင်ကလည်း
ဂုတ်ကိုပွတ်ရင်း ပါးစပ်ကတော့ အားနာတယ်ပြောနေတာ
အစားအသောက်ဆိုတာနဲ့ ဖျတ်ဖျတ်လူးနေမှာ မြင်ယောင်သေးတယ်။
ထွက်သွားတဲ့နှစ်ယောက်ကို မျက်စိတဆုံးလိုက်ကြည့်တော့
ရှေ့ကသွားနေတဲ့ အစ်ကိုနမ်ဂျွန်မသိအောင်နောက်လှည့်ပြီး ကျွန်တော့်ကို အသည်းပုံလုပ်ပြရတာနဲ့ ဘာနဲ့
ပျော်မြူးနေသော အစ်ကိုဆော့ဂျင်ပါလေ .....။
နှစ်တစ်သောင်း update 😂
တိုတယ် သိတယ်
ဆက်မရေးအားသေးလို့ တောင်းပန်ပါတယ်😢
Thanks for reading 💜
