Hunhan is real

1.Bölüm -İlk itiraf...

Sehun her danstan önce olduğu gibi konser provasından önce de rutin ısınma hareketlerini yapıyordu.Gözü yan tarafta ses provası yapan Luhan'a kaydı.Seslenmek istiyordu ama dünkü yaptığı itiraftan sonra cesaret edemedi.

-Düne Flashback-

Sehun 2 yıldır yapmak istediği ama çekindiği itirafı artık yapmak için kendinden emin bir şekilde Luhan'ın yanına geldi. Herhangi bir konu açıp sohbeti başlatmalıydı.

"Ne yapıyorsun Lu "

Pek iyi bir başlangıç olmamıştı.

"Biraz dans ettim.Şimdide dinleniyordum.Sanırım Overdose'un son kısımlarına gelince çok yoruluyorum.Kalbim tekliyor"

"Neden daha önce söylemedin ? Hadi doktora gidiyoruz."

"Hayır Sehun iyiyim ben.Daha kötü olursa zaten ilk sana söyleyeceğim.Hatta düşersemde beni ilk sen tut."

Bu Sehun'u güldürmüştü.

"Öyle bir şey olursa seni fanlara atacağım.Tabiki o derece olmayacak.Değil mi ? Çok ağrıyorsa hemen gidelim. "

"Arada oluyor zaten.Merak etme sen"

Sehun oluşan sessizliği tekrar böldü.

"Yarın ilk konserimizi vereceğiz.Son zamanlarda çok olay atlattık ama iyi geçer değil mi ? "

Luhan Sehun'a döndü ve gülümsedi.

"Tabiki iyi geçecek. Çok iyi hazırlandık. Endişelenme.

Sehun rahatlamış olmalıydı ama şimdi çekindiği soruya gelmişti sıra.Kai ve D.o tüm gruba durumlarını açıkladıklarında Sehun tek olmadığını anlamıştı ve buda ona cesaret vermişti. Ve Luhan da ona karşı boş değildi. Sehun bakışmalarından ve hareketlerinden bunu anlamıştı.

Sehun cesaretini topladı ve konuştu.

"Luhan..Ben sana karşı...sana karşı bir şeyler hissediyorum. Bu duygu çok farklı.Yanındayken o kadar huzurluyum ki. Ama olmadığında çok endişeleniyorum ve hep seni arıyor gözlerim. Sesini dahi özlüyorum. Ben daha fazla bununla yaşayamayacağım Luhan. Seni seviyorum. Kokunu bakışlarını konuşmalarını...Her şeyin ile seni seviyorum. Seni kıskanıyorum . Yalnızca benim ol istiyorum ..."

Sehun tek nefeste yaptığı itirafının cevabını duyamadı.Luhan hızlıca odadan çıkmıştı.

-Flashback end-

Konser provası bittikten sonra Sehun Luhanı elinden tuttu ve sahne arkasına götürdü.Elini tutmasında gariplik yoktu çünkü bunu hep yaparlardı.

"Sehun ne oldu bir sorun mu var ? "

Sehun Luhan 'ın gözlerine dikkatlice bakıyordu. Öyle bir andı ki Luhan Sehun'un pembe dudaklarına bakıp yutkundu.

"Evet Lu sorun seni çok seviyor olmam. Bana cevap vermeyecek misin ?"

Luhan'ın bir anda gözleri doldu.Ağlayacak gibiydi.Söylemek istediği çok şey vardı ama o sadece susuyordu.

"Cevap ver Luhan. Artık sensiz yaşamak istemiyorum. Senin olmadığın bir yerde durmak istemiyorum.Yalnızca..."

"Sehun lütfen sus.Seni incitecek bir şey yapmak istemiyorum"

"Beni incitecek bir şey mi ? Senin bana ait olmadığın her an ben zaten yeterince inciniyorum Luhan.Benim olmadığını bilmek beni yeterince mahvediyor."

"Hayır Sehun hiç bir şey bilmiyorsun.Tamam mı hiç bir şey.."

Luhan'ın kalbi acıyordu.Ama konuşmaya devam etmek zorundaydı. "Benim de seni ne kadar sevdiğimi ve kalbimin acıdığını, bu itirafı yapmanı ne zamandır beklediğimi...En önemliside neden senin ile olamayacağımı.Hiç bir şey bilmiyorsun Oh Sehun.."

Luhan'ın yanağından yaşlar süzüldü.Sehun onu böyle görmek istemiyordu.

"Lütfen daha fazla bir şey söyleme Luhan.Seni yeterince anladım. Ama sensizliğe katlanamıyorum.Seni yalnızca arkadaşım olarak göremiyorum ve göremeyeceğim.Eğer sen ve ben biz olmayı başarabilirsek geri kalan hiç bir şey umrumda olmayacak."

"Sehun bir şey bilmediğini söyledim.Neden sadece vazgeçmiyoruz ? "

"Çünkü benim senden vazgeçme gibi bir düşüncem yok.Sen olmazsan kendimden de vazgeçmiş olacağım. Beni biraz anlayabildin mi Luhan? Etrafımda yoksan bende bir hiçim."

"Ben yokkende yaşıyordun . Hatta niye senin hayatına girip mahvetmeliyim ki ? Sadece mutlu ol ve hayatını yaşa. Senin iyiliğin için konuşuyorum Sehun."

"Evet sen yokkende yaşıyordum.Ama artık sen varsın.Seni tanıdım. Ve sen olmazsan hiç bir şey bana mutluluk vermeyecek.Ben seni unutamayacağım.Ve mutluluğum içinse böyle konuşma. Çünkü daha çok acıtıyor."

"Ahh. Neden ısrar ediyorsun Sehun.Anla artık seni sevdiğim için senden vazgeçmeliyim. Bunun nedeni..."

Luhan konuşmasını tamamlayamadan Sehun araya girdi ve hızlı bir şekilde dudaklarını Luhan'ınkiler ile birleştirdi. Tutkulu bir şekilde dudaklarından boynuna geçti. Luhan kararsızlıkla birlikte Sehun'u sıkıca sardı.Kokusu onu büyülemeye yetmişti.Çevik bir hareketle kollarını Sehun dan ayırdı ve bedenini iyice yaklaştırdı. Şimdi Luhan Sehun'un yüzüne çok yakındı gözlerinin içine bakıyordu.

"Ne olursa olsun senin yanında olacağım. Beni her zaman koru Sehun.Sen ve ben biz olacağız.Nerede olursam olayım kalbim senin için çarpıyor olacak."

Luhan odasına geçtiğinde son söylediklerine pişman olmuştu. Hislerini asla belli etmemeliydi. Onu kendine bağlamamalıydı.Luhan aptallığı ve hırsı yüzünden ona zarar verecekti.

Bencil bencil bencil! diye bağırdı.Bencilin tekiyim ben.Nasıl....nasıl uzaklaştıracağım onu kendimden ? Masum Hunniem.Tek suçu beni sevmekti.Ve ben..aptalın tekiyim.Gideceğimi bile bile neden bunu yaptım ?

*(ilk bölüm kısa oldu biliyorum ama hafif bir tanıtım bölümü gibi düşünün. Asıl olaylar bundan sonra başlayacak ve çok güncel gitmeye çalışıcam. Bu fici Luhan'a olan özlemimden yazıyorum :/ oylamayı ve kitaplığınıza eklemeyi unutmayın ) *