Telkens opnieuw

Telkens opnieuw part 3

Ik pak m'n mobiel en toets gelijk het nummer van Lisa in. Als hij over gaat sta ik op en begin ik rondjes te lopen door mijn kamer. Als ik bel loop ik altijd rondjes in mijn kamer. 'Met Lisa', hoor ik aan de andere kant van de lijn. Ik begin te ratel: 'Lisa, ik moet je iets zeggen. Ik was op m'n laptop gewoon op Twitter en ik kreeg een tweet en toen en toen, ik kreeg een link van een onbekende en die link was een foto en...'. Voor ik mijn zin kan afmaken barst ik in huilen uit. 'Rustig maar, vertel me wie er op de foto stonden marjolein', hoor ik de kalme stem van Lisa zeggen. Ik slik maar zeg dan: ' Mila en ik stonden op de foto'. Het is stil aan de andere kant van de lijn. 'Het was van een onbekende?', vraagt Lisa nu en ik staar nog steeds naar de foto op het beeldscherm van m'n laptop. 'Ja', zeg ik en ga op mijn bed zitten. ' shit, ik moet gaan. M'n moeder werd laatst ook al boos over mijn 3 voor Duits dus ik moet leren. We zijn hier nog niet over uitgepraat', zegt Lisa en ze hangt op.

Ik doe mijn sweater uit en stop hem in de wasmand. Ik draai de kraan van de douche open en ik pak een handdoek uit de kast naast de wasmachine. Ik stap onder de douche en voel het warme water over mijn huid glijden. Duits, Denk ik bij mezelf. Dat moet ik ook nog leren. Ik kijk op de klok tegen over de douche. 5 uur. Ik pak de shampoo en was mijn haar. Nadat alle shampoo uit mijn haar is verdwenen draai ik de kraan uit en pak mijn handdoek. Ik trek een simpel joggingbroek aan en een shirt en loop met de handdoek op mijn hoofd naar mijn kamer. Als ik mijn Duits boek pak en me in mijn bureaustoel laat zakken zie ik vanuit mijn raam iemand tegen over mijn huis op een bankje zitten. Ik schrik als hij op kijkt want ik kijk de man recht in zijn ogen. Dan herken ik de man, hij is de man die me het steegje introk op de avond dat ik bij Lisa ging logeren.

Ik lig in bed en kruip onder mijn dekens. Ik hou mijn mobiel krampachtig vast. Ik moet hier blijven totdat mam thuis is en niet uit het raam kijken. Wat moet deze man van me? Waarom volgt hij mij? Ik wil het liefst dat m'n moeder zo snel mogelijk thuis komt. Dan hoor ik mijn laptop en kom onder mijn deken vandaan. I klap mijn laptop open en ga tegen mijn verwarming zitten zodat de man me niet kan zien want mijn verwarming zit onder mijn raam. Ik ben gelinkt door een onbekend persoon. Dit keer geen link van een foto maar een tekst: pas op voor hem, hij wil je kwaad doen. Ik lees de tekst 4 keer opnieuw maar snap het na de 4e keer nog steeds niet. Wie is hem? Waarom mij kwaad doen?

De voordeur gaat open en ik hoor voetstappen in de gang. 'Marjolein?', roept een stem naar boven. 'MAM!', roep ik en storm de trap af. 'Hallo, heb je me zo gemist?', vraagt mijn moeder verbaast. 'Ja', zeg ik en kijk naar de voordeur om te zien of de man al weg is. 'We eten kip vanavond', zegt m'n moeder en trekt haar jas uit en loopt naar de keuken. 'Eet Nicki thuis?', vraagt m'n moeder. ' weet ik niet, bel d'r anders even', zeg ik en doe ene poging om naar boven te lopen. 'Marjolein wacht', roept m'n moeder als ik naar boven wil lopen. 'Wat?', vraag ik. 'Ik ben iets vergeten kun je even voor me naar de supermarkt?', vraagt m'n moeder. 'Okee is goed', zeg ik en pak mijn jas en trek m'n schoenen aan.

Als ik mijn fiets pak en om kijk is de man weg. Ik stop wat geld in mijn zak en stap op m'n fiets. Als ik de straat uit fiets zie ik een zwarte auto die bliksem snel de hoek om gaat. Ik zet m'n koptelefoon op en fiets rustig door. Bij de supermarkt aan gekomen krijg ik een sms van Nicki dat ze niet mee eet en ik stuur hem door naar m'n moeder. Ik wil de supermarkt in lopen en een mandje pakken maar dan zie ik iemand staan. Hij draagt een spijkerbroek en een pet, een groen shirt en blauwe gympen. Mijn adem stokt in mijn keel. De man.

Ik sta bij het vlees en kijk om me heen of ik de man zie die me steeds achtervolgt. Ik zie hem gelukkig niet en loop door naar de chips. Als ik bij de kassa sta zie ik dat er iemand naar de man toe loopt. Ik probeer te volgen wat ze doen en zeggen maar ik kan niks zien of horen. Als ik heb afgerekend krijg ik op m'n iPhone een tweet binnen. Ik open de tweet en zie dat hij weer van een onbekend persoon is. De tweet is in 2 delen verzonden met deze keer ook geen link. Hij staat daar voor jou, hij wil alles van je weten en je kapot maken. Asjeblieft pas op, ik weet wat je ziet en het zwart is een teken. Ik schrik en staar baar het bericht. Hoe weet deze persoon van het zwart? Welk teken? De man die haar volgt? Waarom moet hij haar hebben?

Thuis gooi ik de deur achter me dicht en ren gelijk naar boven. Dit moet Lisa weten. Ik stuur haar een mail waarin ik alles uitleg en doe dan mijn laptop dicht. Ik moet nog Duits leren herinner ik me. Ik pak m'n Duits op schoot en begin de woordjes in m'n hoofd te stampen. Ik pak het glas wat op m'n bureau staat en vul het met de cola die nog in m'n tas zat van gister. Als ik m'n laptop open klap heb ik een mail van Lisa. Ik lees de mail en kijk uit het raam om te zien of de man er staat maar gelukkig is de plek waar hij vorige keer stond.

Na het eten zit ik weer op m'n kamer en zet m'n tv aan. Ik zap wat totdat ik een bericht op Twitter krijg. Ik open het en zoals ik al verwacht had is het van de onbekende persoon. De tweet is dit keer geen waarschuwing. Ik ben er nog steeds, ik weet dat je me zal vinden. Ik lees de tweet nog eens en in mijn hoofd komen duizenden vragen omhoog. Wie is dit? Wie is er nog steeds? Waar moet ik die persoon vinden? Ik weet het allemaal niet meer en voor ik het weet zak ik weer weg. Weg in het zwart.

Ik doe m'n ogen open en ik zie alleen maar zwart. 'Hallo?', vraagt ik en kijk om me heen. Dan zie ik iemand in de hoek staan. Ik loop naar de hoek. Als ik dichterbij kom zie ik wie het is en deins ik achteruit. 'Hallo', zegt een stem. 'Waarom achter volg je me?', vraag ik en zet nog een stap achteruit. 'Meisje, ze is dood', gromt de man en doet een stap naar voor. 'Wie ben jij?', vraag ik. Maar de man is verdwenen. 'Hallo?', ik kijk in het rond. Ik voel dat ik weer weg zak maar ik moet hier blijven. Maar dat gaat niet, ik zak weg. Weg van het zwart. Terug naar de realiteit