Też Cię kocham...~[ Grillby x Sans]

Rozdział 1

Sans P.O.V

obudziłem się ze łzami w oczach. leżałem na śniegu w lesie Snowdin. to znaczy, że Frisk zresetowała linię czasu. ah, nie ma po co tu dłużej marznąć. idę do Grillbiego. podniosłem się i otrzepałem moją bluzę ze śniegu. po krótkiej chwili byłem już w barze. ah, nie wiem, jak bym sobie radził, gdyby nie moja teleportacja. usiadłem na krześle przy barze. po chwili podszedł do mnie mój przyjaciel, Grillby.

- heyo, grillb. co tam u ciebie?-

- Witaj, Sans. Wszystko u mnie w porządku, a u ciebie?

- u mnie też- skłamałem. nie chciałem, by wiedział o mojej depresji. nie chciałem, by się martwił. nie lubię, gdy ktoś bardzo się o mnie martwi. nawet pap. 

- Chciałbyś coś zamówić, Sans?- z rozmyślań wyrwał mnie głos grillbiego.

- poproszę ketchup. dopisz proszę do mojego rachunku- nie chciałem być niegrzeczny, bo mój towarzysz by się wkurzył. nie chciałem, by przestał ze mną rozmawiać. rozmowa pozwala mi przynajmniej na chwilę zapomnieć o moich problemach.

- A kiedy wreszcie zapłacisz ten rachunek?- zapytał Grillby wprowadzając mnie w zakłopotanie. cóż, nie zapłaciłem u niego za nic od jakichś... trzech lat???

- yyy, nie wiem, ale kiedyś na pewno nadarzy się okazja, żeby to zrobić- jak zwykle próbowałem ukryć swoje emocje, obracając odpowiedź w żart, ale chyba trochę nie wyszło, bo mój głos nabrał trochę  smutnego tonu. Grillby chyba to usłyszał, bo zapytał:

- Hej, Sans wszystko ok?-

- taa, wszystko spoko- odpowiedziałem, uśmiechając się szeroko. W sumie, zawsze się uśmiecham, ale tym razem chciałem wyglądać na szczęśliwego.

na chwilę zapanowała kompletna cisza. mimo, że w barze oprócz nas było jeszcze kilka osób, to wydawało nam się, że jesteśmy sami. zawstydziłem się trochę. Grillby popatrzył na mnie i powiedział:

- Hej, może wpadniesz jutro do mnie na drinka???-

- umm, no dobra- odpowiedziałem po krótkiej chwili. jego towarzystwo mnie uspokaja. na pewno będziemy się fajnie bawić.

-