Gitme/Texting

10

10 Yıl Sonra

"Araas. Hadi oğlum. Kahvaltı hazır."

Elimdeki peyniri masaya bıraktım. Aras salıncaktan indi ve sandalyesini çekip oturdu.

"Günaydın anne."

İrem bana bir öpücük kondurdu ve sandalyesine oturdu.

"Hadi Irem senin servisin gelikcek hızlı ye." Yumurta'yı tabaklarına koydum.

"Anne bugün pazar." Irem'in söylediğine Aras hunharca gülmeye başladı.

"Baba günaydın."

Bahçenin kapısından giren Mustafa Kemal'e baktım. 8 yıllık kocama. Hayatımı değiştiren düzelten adama. Umuduma.

"Selam. Benim miniklerim kahvaltı mı yapıyor?"

Denizciydi. Gemide kaptandı. Üniforması bir tek bu hayatta ona yakışıyordu.

Yanıma geldi beni öptü. Bende onu öptüm.

Sonra Aras ve Irem'i öptü.

"Baba annem baba koskoca bir araba aldı. Böyle siyah ve ve ve büyük. " Aras'a güldüm. Telefonun çalmaya başladı.

Gizem Arıyor...

D-"Alo Gizem. Günaydın tatlım."

G-"Günaydın tatlım günaydın."

D-"Sesin niye kotu geliyor?"

G-"Çocuklar. Hülya ve Yiğit anlaşamıyor. Sürekli kavga. Benimkiler seninki gibi değil tatlim"

D-"Benimkilerin farklı bir yani yok yani."

G-"Neyse ne dicem Mert'in iş arkadaşının yatı varmış. Bir aylığına Mert'e vermiş. Al kullan diye. Yat büyük. Geçen yaz kiraladığımız gibi. Ben de dedim sizinkiler biz ve Ebrugil."

D-"Çok güzel fikir. Ne zaman gidiyoruz?"

G-"Okullar kapanıyor 3 güne. Tabi sen hala Irem'i okula gönderiyorsun. Karneleri almsalar da olur. Ya da hallederiz işte. Ben şimdi Ebru'yu arim. Siz hazırlanin yarın öğleden sonra gidelim."

D-"Önce bir Mustafa Kemal iş yerinden izin alsın. Zaten o da tatil yapmayı düşünüyordu. Yıllık iznini saklamıştı. Bir halletsin o. Ben seni ararım"

G-"Tamam öptüm şekerim. "

D-"Bende seni."

Mustafa Kemal sofraya oturmuş kahvaltısını etmeye başlamıştı. Ben de sofraya oturdum ve çayları koydum.

"Mustafa Kemal Gizem'lere yat bırakmış bir arkadaşları isterseniz 3 aile gidelim diyorlar."

Mustafa Kemal lokmasını yuttu ve çocuklara baktı.

"Onaylamayan var mı?"

İkisi de başını olumsuz anlamda salladığında güldüm.

Ekmeği bölerken durdum.

"Bugün ayın kaçı?" Dedim endişe ile.

"6'sı." Dedi İrem.

"Dadınız yarım saate gelir. Be...benim çıkmam gerek."

Salona koştum.

"Bekle."

Durdum. Arkamı döndüm. Mustafa Kemal yanıma geldi.

"Ben seni bırakırım. "

Kafa salladım.

*

"Biraz geç kaldım ama olsun."

Çiçekleri suladım.

"12 Yıl olacak seni kaybedeli."

"Özlettin kendini."

"Mükemmel bir eş buldum demiştim ya hani."

"Yaralarımı sardı demiştim."

"Bugün o da buraya geldi."

"Seni görmek istedi."

Elimle Mustafa Kemal'e gel işareti yaptım. Yavaş adımlarla geldi yanıma.

"Bak Aras. Anlattığım kadar yakışıklı değil mı?"

"Üstelik cok iyi bir baba."

"Hem bana da çok iyi bakıyor."

"Ona merhaba der misin Mustafa Kemal."

"Merhaba Dostum."

Arkadaşlar selam!

Öncelikle kitap benim için evet baya üzücü bitti.

İtiraf ediyorum üzücü sonları seviyorum.

Neyse bir şey dicem ister misiniz Mustafa Kemal ve Dilek'in çocuklarından biri ile kurguya devam edeyim??

Ya da klasik bir aile hikayesi?

Ya da farklı bir anonim mutlu sonlu?

Hadi seçinhshdbd

Her şey size bağlı!

Bu arada dostum kelimesini yanlış anlamayın Aras ve Mustafa Kemal arkadaş değillerdi önceden.