Canfeda Çıkmazı

Bölüm 1

Arabada ölüm sessizliği ile İstanbul'a doğru gidiyorduk.  Yan koltukta oturan kadının  İstanbul'a  tayini çıkması yüzünden bende peşinden sürükleniyorum. Neymiş bana yeni temiz hayat vermek istiyormuş, İzmir'deki pislikten beni kurtarmaya çalışıyormuş. O pislik çukuruna kendi isteğimle girdiğimi bilmiyor sanki... İstanbul'a gittiğimizde her şeyin düzeleceğini onunla eskisi gibi olacağımızı sanıyor ama bilmiyor ki, yine aynı şeyler olacak.

"Torpidoda bir kaç psikoloğun kartı var. Birini seç randevu ayarlayayım" sesi bile sinirlerimi bozuyor. Pencereni aşağı indirip rüzgarın yüzüme vurmasına saçlarımı savurmasına izin verdim.

3 yıl önce babamın annemi başka adamla olan uygunsuz fotoğraflarını gördüğünde evde büyük kavga çıktı.Babam ona çok kötü şeyler söyleyip evi terk ettikten sonra annem evdeki her şeyi yıktı siniri geçmeyince hıncını benden aldı o gün hayatımda ilk defa dayak yedim. Sonra uzun bir boşanma süreci eve gelen tanımadığım adamların şiddetine maruz kaldım. 3 yıl süren boşanma davasında ben battıkça dibe battım bulaşmadığım hiç bir bela kalmadı. Kavgalarda dayak yiyerek dayak atmayı öğrendim. Geçen hafta sonuçlanan davada hakim beyin benim velayetimi anneme vermesiyle annem tayinini isteyip evi toparlamaya başlamıştı. Psikolojimin içine  eden kadın bana psikolog tutmaya karar vermiş ne büyük ironi ama.

490 km yol boyunca yapacak bir şey bulamadığım için uyumaya karar verdim. Gözlerimi açtığımda hava aydınlanmıştı telefonumda saate baktığımda 5 buçuk saattir uyuduğumu fark ettim. Melisten mesaj olduğunu gördüm. Melis İzmirdeki tek arkadaşım oluyor ve kendisi tam psikopattır.

Psikopat Melek

-Bela mıknatısı İstanbula vardın mı?

Evet her türlü belanın dönüp dolaşıp beni bulması sonucunda Melis bana bela mıknatısı adını taktı.

~Şuan Canfeda çıkmazı diye bir sokağa giriyoruz bebeğim.

Telefonu kapatıp arabadan hızlıca indim. Apartmana girdiğimde asansöre basarak 2 kata bastım evin kapısının önünde onun gelmesini bekledim. "Anahtarı sana vermeyi unuttum dimi al şunlar senin" deyip çantasından bir anahtar çıkarıp bana uzattı. Sessizce anahtarı alıp cebime sıkıştırdım kapı açıldığında odaların çoktan yerleştirildiğini gördüm. Kendi odamı bulup içeri geçtim.

Bir  süre sonra  odamın kapısı açıldığında kapıyı kitlemediğim aklımı sövüyordum

"Ne var ne istiyorsun?"

"Şey yarın okula kayıt yaptırmaya gideceğiz üniforma alman gerek buraya para bırakıyorum sen alırsın"

"Tamam çık" yüzü düştü ve odadan çıktı. Yaptıklarına şuan pişman ola bilir ama bu yaptıklarını affettirmez hem psikoloji hem fiziksel şiddete uğramıştım. 

Odamda sıkıldığım için  dışarı çıkıp gezmeyi ve üniforma işini halletmeyi düşündüm. Kalktım ve üzerimi değiştirdim. Masanın üzerindeki parayı çantama atıp odamdan çıktım. Oturma odasını düzenleyen kadına bakıp hiç bir şey söylemeden evden çıktım.

Ara sokaklarda ilerlediğimde çığlık tezahürat karışık ses geldi o tarafa doğru ilerledim. Karşımda iki kız saç baş kavga ediyordu etraftaki insanlarda sadece izliyordu. Koleksiyonuma güzel parça olacak diyerekten kavgayı çekmeye başladım. Evet kavgalardan oluşan videolardan bir koleksiyon yapıyorum. 

Sarışın kız esmer kızı fena harcadı ama. Tam videonu bitiriyordum önüme biri geçti telefonuma uzandığında elimi geri çekip telefonu almasına izin vermedim. 

"Video çekmek yasak o telefonu ben zorla almadan güzellikle ver" karşımdaki çocuğa çok gıcık oldum şuan 

"Hadi yaa ala biliyorsan alsana" cebime uzandığında elini tutup arkaya kıvırdım diğer elimle boynunu arkaya yatırdım. Tek hareketimle elini kıra bilirdim. Gülerek kulağına yaklaştım ve 

"Ben o bir birlerinin saçını yolan kızlara benzemem o elini kırıp müsait yerine montelerim bebeğim" 

Çocuk bağırmak için ağzını açmıştı ki  polis sirenlerinin sesi duyuldu her kes kaçmaya dağılmaya başladı. Bende çocuğun kolunu bıraktım o kaçarken geri döndü ve "Bittin kızım kime bulaştığını bilmiyorsun" orta parmak göstererek aksi yöne doğru gittim ve başka bir araya girip gözden kayboldum.