| 4N1K | Yaprak&Barış

Bölüm 18

(Uzuuuuun bir ara yoktum çok çok çok sorry♥)

Ertesi sabah,odayı kaplayan yumurta kokusuyla uyandım."Gene neyi beceremediniz öğrenebilir miyim?"diye bağırdım odadan.

Mutfağa gidip başımı kapıya yasladım.

"Ya Oğuz kepçeyi ver işte!"

"Olum hangisi kepçe bunların?"

"Ne bileyim hangisi daha güzel bakıyorsa onu ver istersen?Ver eline geleni!"

Oğuz,Gökhan'a kaşık uzattı."Bu mu kepçe?"Gökhan elindekiyle yetinmesi gerektiğini anlayınca yumurtayı karıştırmaya başladı.

Barış girdi mutfağa.Terlemiş bir halde...

"Ne buldun?"

"Hiçbir şey...Burarlarda bir yerde ve kesinlikle Yaprak'ı istiyor."

"Kesinliğini sikeyim onun!"

"Cidden beni mi istiyor?"diyerek giriverdim mutfağa.Barış onları dinlememi kınamış gibi bana baktı.

Ben Barış'la olan bakışmamı sürdürürken Gökhan az önce yumurtayı karıştırdığı kaşığı  Oğuz'a vurdu."Bu salağı isteyecek hali yok ya?"

Ellerimle bedenimin üç katı olan pijamamı sıktım.Git gide geriliyordum."Belki Berkoş'u istiyor!"diye bağırdım pamuk şekerine kavuşmuş bir çocuk gibi.

Barış omzuma elini attı."Bizim yaşımızda bi'genç,70 yaşındaki kadını napsın Amazon?"

"Hayır illa evden birini istiyorsa ben talibim."Gökhan elini kaldırdı.Merve aradı tam o ara."Artık değilim.Alo?He canım söyle?Kim?Nasıl?Ee bas engeli.Merak ediyorum ne bas engeli!Kızım engel at dedim!Ya sen bunu söyleyip niye beni sinir ediyosun?Zaten sinirim götümde.Bana bak at o engeli."

Gökhan Merve'yle konuşmaya devam ederken Barış'ı cimcikleyip salona götürdüm."Barış yeminle korkuyorum artık.Evimizin dışında bizi gözetleyen biri var."

"Polise söyledim bugün."

"En mantıklısı."

Berkoş esneyerek içeri girdi."Aa benim canlarım uyanmış mı?Kalkmışmış mı?Kurban olurum size."

Gülümseyip öptüm onu.Hayır 70 yaşındaki bir kadın nasıl anaokulu çocuğu kadar tatlı olabiliyordu?

"Laaan!"Sinan'ın bir kız gibi ince çıkan sesi odada yankılanmayı sürdürürken Gökhan ve Oğuz içeri daldı."Lan dün burda kalan çocuk yok!"

"Nasıl yok ya?"Barış hepsini bir kenara iterek Sinan'ın odasına çıktı.Arkasından koşa gelen ben ağzımdan küçük bir 'aaa' kaçırdım."Yok cidden.Bir gün için mi bizleydi bu?"

"Sanmam."dedi Barış sağında solunda ipucu ararken.

"Sırık Holmes..."(hatırlayanlar♥)

Eğilip dokunduğu duvardan kaydı eli.Gülümsedi ve ayaklandı.Aramızdaki mesafeyi adımlarken koşup ona sarıldım.

"Barış bir şey buldunuz mu evladım?"Berkoş'u görünce hafifçe ittim Barış'ı.

"Arıyoruz Berkoş!"Evet anlamında başımı salladım.

Berkoş inanmamış ama tatmin bir surat ifadesiyle indi aşağı.

"Şimdi duygusallık vakti değil Ozansoy!"İşaret parmağımı burnuna dokundurdum

Burnumu sıkarken "Öyle olsun bakalım."dedi.

Belki de saatlerce bir şeyler aradık.Hiçbir şey bulamadık,ne bizi izleyen çocukla ilgili ne de evden giden çocukla.

Ya hadi bizi geçtim biz malız,polisler napıyordu?

******
"Memur Bey!Evimiz izleniyor diyorum,tehlikedeyiz diyorum!"

Gökhan yumruk yaptığı elini yavaşça saldı."Gökkuşum sakin."
diye fısıldadım omzunun arkasından.

Barış'ın emriyle sözü devraldım."Bakın Memur Bey,evimizi izlediğini bize açıkça belli etti.Evimizi izleyen biri varken güvende değiliz."

"Elinizde hiçbir kanıt olmadan incelemeye gelemeyiz."

Oğuz olağanüstü zekasını konuşturarak "Ne yani şimdi birisi  'ben öldüm' diye arasa 'gelin beni inceleyin' dese kanıt mı yok diyeceksiniz?"dedi.

Memur gözlerini devirdi."Geleceğiz ama tek kez.İlk gelişimiz boş çıkarsa bir daha asla kanıtsız karşımıza çıkmayın,anlaştık mı?"

Evet dedik hepimiz.

"Benim bu memuru hiç gözüm tutmadı."dedi Sinan karakoldan çıkarken.

"Berkoş'u arıyorum ben,kadın evde yalnız."Berkoş üçüncü çalışında açtı telefonu.Onunla konuşup,güvende olduğunu öğrendiğimde rahatlayıp durağa bizimkilerin yanına çöktüm.

Hayır bu çocuk benden,bizden ne istiyordu?

"Cidden hiç anlamıyorum."dedi Barış."Sana aşıksa seni istiyorsa bile neden gizleniyor?Neden evimizi izliyor?"

"Annemler başımıza bunların geldiğini öğrenmemeli."

Gökhan yerinde kıpırdandı."Şu saatten sonra kimse öğrenmemeli."

Otobüs tıklım tıklım dolu geldi.Binmeyip,yürüdük.

"Hayır şu duraklara bir cihaz yapsınlar!'Bir sonraki otobüs dolu' desin bir ses.Sen otobüsü beklerken dolu olduğunu öğren,ölümü beklerken ölmeyeceğini öğrenmek gibi."

Sinan'ın tavan yapan siniri sonlanınca eve girdik.Berkoş karşıladı bizi."Kız biri kapıyı çaldı."

"Kim?!"dedik Oğuz'la aynı anda.Evet,Oğuz'la.

"Açmadım ki kurban olduklarım!"

Tüm vücudumu gevşettim."Korkutuyorsun bizi Berkoş."

"Ee ne öğrendiniz?"Yazmasının kollarını tepesinde bağlayıp iyice sıktı.

"Buraya gelecekler."

"Aaa kız Yaprak evi topla o zaman.Misafir bu memur beyler ayıp olur!"

"Berkoş'um sakin ol,gerek yok.Ev için mi geliyorlar sanki?"

Berkoş birkaç kez daha üsteledi.Onu Gökhan'a emanet edip bizim odaya çıktık.Oğuz yastığa gömdü suratını."Yoruldum,harbiden yoruldum."

"Hepimiz yorulduk."dedi Sinan Oğuz'un kalçasına kafasını yaslarken.

Barış sırtını yatağın başına yasladı.Bende başımı onun omzuna..."Bu kadar keyifli bir tatilden sonra bu sorunla mücadele etmek mi?Ölsem aklıma gelmez böyle bir ekşın."

"Benimde."

"Pizzalar uğruna soruyorum,derdi Yaprak'sa gelsin götümü veriyim ona."

Sinan omzunun üstünden baktı Oğuz'a."Ben kendimi vereyim ya!Alsın beni,karizma tavan,no küfür,sevgili sınırı yok.Dört dörtlük karakter."

"Hadi canım?"dedim ona bakarken."Derdi bensem sizi napsın?"

"Katılıyorum."Barış'ın böyle tek tük cevaplar vermesi korkuttu beni.Elimi,eline koyarken "Hey,iyi misin?"diye fısıldadım.

"Evet."

Bizimkilere çıkmalarına kaş göz etmeyi denedim ama anlamadılar."Siz bi'çıkıverin."dedim en sonunda.

Sinan olayı çözmüş gibi ayaklanıp çıkmaya yeltendi.Kapıdan çıkan görünmez bir güç içeri itti onu."Ne çıkması gir şuraya!Merve buraya geliyormuş!"

"Eee?"dedim Gökhan'a bakıp.

"Gelirkende bizim evin bahçesini çekmiş.Storye atmış."

"Gayet normal."dedi Barış.

"Değil!"dedi Gökhan."Bahçedeki çalının ardında bizden saklanan o çocuğun gözükmesi normal değil!"