Arghhhhhh! Ang chismoso talaga ng lalaking to!
"NON OF YOUR BUSINESS! UGH! CAN YOU PLEASE LET GO OF MY HAND NOW?!" Pagkatapos ko sabihin yun, inirapan ko siya. Ganto talaga ako pag kakaiyak lang. Mainit ulo.
"Nope. Sabihin mo muna sakin kung bakit ka umiiyak! Hehehe." Chismoso talaga... sabihin ko na nga. Wala namang mawawala e, diba?
"*sigh* Fine. I'll tell you why but before that , can we sit fir-----"
"WAIIIIIIT! PWEDE PAKITAGALOG?! HELLO?! PILIPINAS TO! WALA AKO MAGETS SA SINASABI MO!" Yung face niya parang naguguluhan na natatae na ewan! Basta, epic yung face niya! Hahahahaha.
I chuckled. "Ang sabi ko, bago ko sabihin sayo kung bakit ako umiyak pwede bang umupo muna tayo."
"Yaaaaaaan. Wag ka na ngang mage-english ulit! Tsaka lagi ka mag-smile! Di bagay sayo naka-busangot! Hahahaha. Osige, upo na tayo."
Umupo kami ulit.
A moment of silence... magsasalita na sana ako kaso naunahan niya ko.
"So... bakit ka nga umiyak?"
"Because of my stupid partner! He's effin late and-----"
"Hephep! Magtagalog ka please?" Hindi ba talaga marunong umintindi ng english to?! I smiled-----oops! I frowned. Baka isipin neto napapasmile niya ko! Eh napapasmile naman talaga niya ko ah? Ah basta! Ayoko makita niya kong magsmile!
"Teka... nakita ko yon ah! Hahahaha. Napasmile ko ulit si Taray! Hahahahaha." Matatawa na sana ako dahil sa kachildishan niya pero... ano daw?!?!?! Taray?!?!?! Ako?!?!?! Mataray?!??!
"Anong taray?! Kung ako taray ikaw, chismoso! Hmpf." Sabay takbo ko papasok ng simbahan. Ayoko ng makasama pa yung chismosong yun noh! Habang tumatakbo ako, narinig ko siyang sumigaw.
"HAHAHAHA. TARAY, AKO NGA PALA SI PAUL! NICE MEETING YOU! AH, NGA PALA. MAGANDA KA PA RIN KAHIT NAKABUSANGOT KA!" That made me smile then tuluyan na kong nakapasok sa simbahan.
FASTFORWAAAAAAAAARD <3
Dumating na yung partner ko at maglalakad na kami ngayon. Iwra-wrap ko na sana yung arm ko sa arm niya ng... O_________O
Aba't antipatikong lalaki! Hindi gentleman! Inunahan ako maglakad! Hinabol ko siya then sumabay na lang ako sa paglalakad. Baka kaya ako iniwan kasi ayaw niyang i-wrap ko yung arm ko sa arm niya. Hmpf. Naka-poker face lang siya. I like it. Dumagdag yung sungit aura sa sex appeal niya!
Ang haba naman ng lalakadan namin. Teka... naiiwan na naman ako! Hinabol ko ulit siya. Nakakainis naman tong antipatikong lalaki na to! Teka... naiiwan na naman akoooooooooooo! Hinabol ko ulit. This time sobrang nainis na ko.
"Hoy! Pwede bang intayin mo ko?" Pabulong na sigaw ko sa kanya. No response. Abaaaaa. Nakakainis na talaga tong lalaking to ah!
"Hoy! Aba mahiya ka naman! Wag mo ko dedmahin! Ikaw na nga tong late ikaw pa tong nangiiwan!"
"Pwede ba?! Hindi kita iniiwan! Ikaw tong mabagal maglakad! Atsaka hindi hoy ang pangalan ko!" And for the nth time! Iniwan na naman akooooooo!
FASTFORWAAAAAAARD <3
'At the reception
At dahil partner ko tong lalaking to, magkatabi kami sa upuan! Nakakainis naman. Ugh! Ikain ko na nga lang tong inis ko. Hinawakan ko yung tinidor ko tapos tinusok ko yung malaking slice ng lechon then sinubo ko.
"Seriously?! Ang takaw mo! Tingnan mo, may musang ka pa!" Sabay punas niya sa gilid ng labi ko then he chuckled. OmO! Kay gwapong nilalang!
BINABASA MO ANG
Mahal Ko o Mahal Ako?
Short StoryNOTE: ANG IBANG PARTE SA STORYANG ITO AY NAGANAP SA TOTOONG BUHAY. NOBODY CAN COPY OR REWRITE THIS STORY WITH NO PERMISSION OF THE AUTHOR OR THE WRITER. Letting go is painful but hanging on is more painful.
