A Scarred Forever

Prologue

Lakad takbo ang kanyang ginawa para matagpuan lamang ang silid na hinahanap. Lubos ang kanyang pag-aalala sa mga oras na ito. She can't fathom all the emotions that are coming through. Natatakot sya sa mga maaaring mga susunod na mangyayari. Ang puso nya ay tatalon na ata sa sobrang kabang nararamdaman.

Nang mahanap ang nasabing silid, dali-daliang binuksan nya ang pinto. Sya ay nagulat sa nangyayari. Nagimbal sya sa nakikita. Lahat ng dala nya ay kanyang nabitawan. She didn't mind it though. Ang kanyang atensyon sa kanya. Shock, grief, worry and pain are clearly evident to her face.

It can't be. Not this way. No!

Sya ay nanghihina. Hindi nya maatim ang nasasaksihan ng kanyang mga mata. How do this world so cruel? Why did it happened? Of all people, why him?

Dahan -dahan syang lumapit sa kinaroroonan ng katipan. Sa hospital bed nito. Nanginginig nyang kinuha ang isang kamay nito at isa-isang hinalikan ng kanyang mga labi ang mga daliri ng kasintahan. 

Nababakas sa mukha ng katipan kung gaano ito nahihirapan at napapagod sa kasalukuyang sitwasyon.

"Victor?, My Love?''

Nag-iinit na ang sulok ng mata at nag-uunahan sa pagdaloy ang mga ni Lala. Tinitigan nya ng mabuti ang natutulog ang katipan ng puno ng pagmamahal.

Hinigpitan nya ang pagkakahawak sa kamay nito at para bang dito nakasalalay ang lahat. Ayaw nyang bumitaw at hinding hindi sya bibitaw.

"I'm right here My love. Don't worry I'm with you."

Napayuko sya at mariing nakapikit. Hindi nya lubos na naaatim na nakikita ang minamahal na tinatakasan na ng buhay. Pinilipt nyang huwag magpakawala ng ingay ng paghihinagpis. 

Naramdaman nya ang isang malamig na kamay sa kanyang pisngi na pilit na binubura ang mga luhang dumadaloy sa kanyang mukha. Nagtaas sya ng tingin at nakita nya ang  pagngiti ng katipan. Hindi nya namalayan na nagising na pala ito.

Napangiti sya ngunit hindi nya mapigilang humagulgol. What she's experiencing right now is beyond agonizing.

"My Love?", nahihirapang sambit ng katipan.

"Yes my love?" , tugon nya dito.

Magpakatatag ka Calla. Pilitin mong ngumiti sa harap nya. Paalala  nya sa sarili.

"My Calla, my sweet Lala, I'm so sorry for making you cry. I hate seeing you like this. I'm sorry for putting you in this situation."

Bakit pa to nangyayari sa amin.

"You're the love of my forever, please always know that. You're more than what I deserve my love", buong pagmamahal nyang sambit sakin.

Oh God, Please take away his pain.

" So do I my love. So do I. It's okay. Kakayanin ko lahat. I'm strong, you know that, ju-just fight okay? For me, for us."

Please my love. Please, not this way.

I kissed his forehead, wanting to reassure that I'm good. Ngunit mas nagimbal ako sa mga sinunod nyang mga sinabi.

"But, I'm tired my love. I wanted to rest."

---

M.Shelia

PS: It is my first time writing. Please support me. Thank you. Enjoy reading!