ACI BIR HAYAT ÖYKÜSÜ

Aslı, öyküye belli etmeden öykünün dertini anlamaya çalışıyordu .Ama öykü tenessül edip hiç bir şey anlatmamışdı . Aradan bir hafta geçti öykü artık dayanamadı, en sonunda aslıya her şeyi anlatmaya başladı ve söze girdi. Aslı ben bu hayata çok dayandım,sabredim, ama olmuyor yapamıyorum kendimi tanığıdımdan beri acılarla uğraştım sevdiğim insanlardan darbe yetim güvendiğim ,dertiğimi ,anladığım dost sandığım , kişilere güvenerek çok büyük hata yaptım hani.Hz MEVLANA bir sözü vardır ya bilirmisin "ben dostlarımı ne aklımla severim ne de kalpimle olur ya kalp durur akıl unutur. Ben dostlarımı ruhumla severim ruhumla ruhu ne durur ne de unutur "benim dost sandığım kişiler beni arkamdan vurdu karşımıza çıktığı zaman 'o insanlar kafaları yerde oluyor .Neden ...Çünkü hatalarını ,yaptıklarını çok iyi biliyorlar bir insanın en çok kırılan noktası neresi biliyormusun .Aslı öyküye cevap verir neresi der.Öykü der ki..güven ve kalp bu dostluk yıkıldığı zaman eski dostluk artık bir arada olmaz bir ağaca köpek bağlasan yine eski dostluk. Düzelmez onlar acı çekmez . Neden .Onlar acıyı sana çektirir ' o acıyıda , güvensizliği de sadece sen cekersin bizim kaderimizde acı çekmek var.Biz sadece acı çeken taraf oluruz . Bu yüzden kimse bana insanlara güven demesin ben insanlara güvendikce hep darbe yedim .Asla insanlara güvenemem onun için benim acıma bile dokunmayın hiç kimseye söyleyemediğim acımı bazı geceleri yastığa kafamı koyduğumda acı çekerek ağlayıp uykuya dalmişlığımı bilirim Aslı. sana anlatamadigim bu .Ne kadar acı çektiğimi nelere boyun eydiğimi görüyorsun benim acım bu ve senden başkası bu acımı bilmiycek. Aslı ne diyeceğini ve ne yapacağını bilmediği için susma hakkını kullanmışdı şimdi bakalım öykünün anlatmadığı daha neleri var acaba Aslı ne yapacağını bile bilmiyor...